مباهله, سند حقانیت اهل بیت ع

به مناسبت ۲۴ذی الحجه روز مباهله

خدایا چه پیش آمده که دست پیامبر رحمتت(ص)- که هیچ گاه آرزوی بدی حتی درمورد کفار و مشرکین که همتی جز آزار و اذیت آن وجود مقدس نداشتند نمی فرمود-به نفرین! بلند شده است؟(۱)

تمامی ملائکه غلاظ و شداد الهی به ناگاه آماده نزول عذاب می گردند. درنگ جایز نیست! چرا که کوچک ترین کوتاهی در استجابت نفرین اشرف خلق خدا، کوتاهی در امر خداست. اگر دعا کند که کوه از جای خود بلند گردد مستجاب است، امر، امر خداست و رضایت محبوب خدا، رضایت خداست.

ولوله ای در عرش الهی افتاده است، همه آسمانیان چشم به دست و دعای پیامبر(ص) دوخته اند، چه می خواهی؟ درنگ مفرما، افتخار ما این است که امری از تو را اطاعت کنیم و بدین واسطه در بارگاه عظیم الهی سرافراز شویم. راستی ای عرشیان! بنگرید! نگاه کنید که چه کسانی دعای پیامبر(ص) را همراهی می کنند! دو نوه نبی مکرم(ص) که هر دو سید جوانان اهل بهشتند. دو دست کوچکشان به آسمان می رود و تو گویی این دستان می خواهند دوزخ الهی را به زمین احضار نمایند، درنگ جایز نیست! بشتابید ای ملائکه عذاب و اگر درخواست برپایی قیامت دارند، هم اکنون رستاخیز را برپا کنید.

دستی دیگر به آسمان می رود که اگر کلامی بگوید خدای عرش بی واسطه اجابت می کند. او پاره تن حبیب خداست، او سیده زنان اهل بهشت است، او کسی است که هرآنکس وی را آزرده خاطر سازد خدا را آزرده است، او کسی است که صاحب حوض کوثر است، او کسی است که تنها اوست کفو و همتای امیرالمومنین(ع)، او کسی است که مادر ائمه هدی(ع) است، او کسی است که حوریه ای است به ظاهر انسان، او کسی است که بوی بهشت، تنها از وی به مشام خیرالخلائق می رود. او کسی است که مقام مادر را نزد پدرش دارد.

چه نشسته اید که وی خواسته ای دارد که باید قبل از خارج شدن کلامی از دهانش اجابت گردد.

نفس و جان پیامبر(ص)، امیرالمومنین امام المتقین، قائد الغرالمحجلین(۲)، قسیم النار و الجنه(۳)، میزان الاعمال(۴)، یعسوب الدین(۵)، به همراه آنان است. پیامبر(ص) عبایی بر سر آنان می کشد و خود نیز به داخل عبا می رود و می فرماید خداوندا اینان اهل بیت منند: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا» خیمه هستی در زیر این عبا افراشته می شود. چرا که تمام خلائق به طفیل وجود این ذوات مقدس خلق شده اند. ای اهل بیتی که خداوند، پلیدی را از شما دور ساخته است، چه نفرینی و در حق چه کسانی می فرمائید؟ اگر بخواهید دودمان نفرین شدگان را برباد می دهیم، اگر بخواهید تا روز قیامت نسل آنان را برمی اندازیم، اگر بخواهید آنان را مسخ می نماییم و اگر بخواهید بر آنان عذابی سخت نازل می سازیم که تا ابد در خاطره ها بماند.

اما نه! آن کس که چنین درخواستی را از پیامبر(ص) کرده است آنچنان ترسیده که به التماس از حضرتش عفو می خواهد و درخواست خود را پس می گیرد. آری آن کس اسقف اعظم مسیحیان نجران است که در مقابل دعوت پیامبر رحمت عالمیان، جسورانه تقاضای مباهله(۶) را پذیرفته است.

چندی قبل هنگامی که پیامبر خدا(ص) تقاضای اسلام را از آنان می کند و آنان را برای شنیدن حرف پیامبر آخرالزمان دعوت می نماید، آنان به مدینه می آیند و با هیبت خاص خود درحالی که لباس های بسیار گران و مزین پوشیده اند، سراغ پیامبر(ص) را از مردم می گیرند و وقتی با این هیئت به حضور حضرتش می رسند، پیامبر(ص) اجازه شرفیابی صادر نمی کند به ناچار به واسطه راهنمایی امیرالمومنین(ع)، آنان روز بعد با ظاهری ساده وارد محضر مبارک پیامبر(ص) می شوند و اجازه ورود، صادر می گردد. پیامبر(ص) می فرمایند دیروز که وارد شدید من شیطان را به همراه شما دیدم و شما را نپذیرفتم اما اکنون آماده ام تا با هم صحبت نماییم.

پس از صحبت های طولانی، آنان نشانه های پیامبر آخرالزمان را مشاهده می کنند و با این حال چون نمایندگان امپراطور روم بودند و در صورت پذیرش نبوت نبی اکرم(ص) تمامی منصب ها از آنان سلب می شد، زیر بار نرفتند و قبول نکردند.

در این هنگام آیه نازل شد: «فمن حاجک فیه من بعد ما جائک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله علی الکاذبین (آل عمران/۱۶). یعنی (ای پیامبر) هر کس بعد از اینکه علمش بر تو معلوم گشت و با تو احتجاج کرد، پس بگو: بیایید شما فرزندانتان را و ما فرزندانمان را، شما زنانتان را و ما زنانمان را، شما نفس های خود را و ما نفس های خودمان را بخوانیم، سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»

پیشنهاد الهی به آنان ابلاغ می شود و رسول خدا(ص) منتظر جواب می ماند. آنان یک روز مهلت می خواهند و قرار مباهله را به روز بعد موکول می کنند. روز موعود فرا می رسد و مسیحیان نجران پشت دروازه مدینه منتظر خروج پیامبر(ص) و همراهانش می شوند. هنگامی که دروازه باز می گردد، در مقابل چشمان حیرت زده مسیحیان، آنان پنج تن را مشاهده می کنند که از دروازه خارج می شوند و به سمت آنان می آیند، پیامبر(ص)، امیرالمومنین(ع) در مقابل، حسنین(ع) در کنار پیامبر(ص) و حضرت زهرا(س) در پشت سر، در نزدیکی مسیحیان، پیامبر الهی به حالت دعا می نشیند و بقیه نیز درپی آن حضرت.

بزرگ مسیحیان که این منظره را مشاهده می کند این گونه می گوید که اگر می خواهید دودمانتان را برباد دهید مباهله کنید من حالت دعای این شخص را تنها در پیامبران الهی می شناسم.

بدانید اگر این شخص به همراه اصحاب و یارانش می آمد، با مباهله کردن با وی موافق بودم اما او با عزیزترین کسانش، پسر عم و برادرش، دخترش و پاره تنش، و دو نوه اش که بسیار عزیزشان می دارد آمده است. به خدا قسم من در این شخص می بینم که اگر بخواهد، کوه را از جای خود حرکت می دهد.

بدین سان آنان تن به جزیه می دهند و خود را از عذاب دنیایی خداوند نجات می بخشند و این عذاب را موکول به روز واپسین می کنند.

۱- تفسیر برهان، ذیل آیه ۱۶ سوره آل عمران

۲- رئیس و راهنمای مجاهدان

۳- قسمت کننده دوزخ و بهشت

۴- ملاک خوبی و بدی اعمال

۵- پیشوای دین

۶- مباهله یعنی اینکه دو نفر که خود را محق می دانند در حق همدیگر نفرین می کنند و آنکس که برحق است نفرینش درمورد طرف مقابل مستجاب می شود.

عباس اخباری