تاثیر روسیه ناچیز خواهد بود

اکنون کشورهای بریک بخشی مهم از اقتصاد جهانی هستند. تولید ناخالص داخلی آنها بر حسب دلار از منطقه‌ یورو هم بیشتر است و تقریبا به بزرگی کلِ اتحادیه‌ اروپا است. پس چرا ما توجه بیشتری …

اکنون کشورهای بریک بخشی مهم از اقتصاد جهانی هستند. تولید ناخالص داخلی آنها بر حسب دلار از منطقه‌ یورو هم بیشتر است و تقریبا به بزرگی کلِ اتحادیه‌ اروپا است. پس چرا ما توجه بیشتری به مسائل منطقه‌ یورو می‌کنیم و رکود در برزیل، روسیه، هندوستان و چین را نادیده می‌گیریم؟ آیا رکودی یک درصدی در چین نباید ما را بیش از رکود یک درصدی در فرانسه، پرتغال و ایتالیا نگران کند؟ رکود در چین و دیگر کشورهای بریک به اندازه‌ «اثر لمانی» در اروپا نگران‌کننده نیست.

حتی اگر چین (و دیگر کشورهای بریک) بزرگ باشند، نباید نگران رکود آنها بود. قطعا رکود درازمدت بسیار نامطلوب است؛ اما آنچه در کوتاه‌مدت اهمیت دارد، وقایع فاجعه‌بار است ــ یعنی یک «اثر لمانی» دیگر و فروپاشی قطعی نظام مالی جهانی. این اتفاق به احتمال بسیار زیاد از سوی اروپا رخ خواهد داد و نه از سوی کشورهای بریک. به ‌علاوه، تاثیر مستقیم برزیل، روسیه، هندوستان و چین بر تقاضای جهانی کماکان محدود است. حتی چین تنها ۱۲ درصد از GDP جهانی را بر حسب دلار دارد. بنابراین، از دست دادن ۴ درصد از GDP چین برابر است با نیم درصد از GDP جهانی که دردناک هست؛ اما فاجعه‌بار نیست و بزرگی اقتصاد روسیه تنها یک چهارم اقتصاد چین است و بنابراین تاثیر رکود در اقتصاد روسیه به واقع ناچیز خواهد بود. در هر حال، ما باید نگران تاثیر غیرمستقیم رکود باشیم. اگرچه سهم کنونی کشورهای بریک در GDP جهانی هنوز کوچک است، اما کمک آنها به رشد جهانی

بسیار زیاد است. (بر حسب پیش‌بینی آوریل ماه صندوق بین‌المللی پول، تقریبا نیمی از رشد جهانی از کشورهای برزیل، روسیه، هند و چین نشات خواهد گرفت؛ در حالی که سهم اروپا منفی خواهد بود).

بازارهای نوظهور اکنون منبع اصلی خوش‌بینی نسبت به بازارهای جهانی هستند. اگر هیچ رشدی در بازارهای نوظهور رخ ندهد، قیمت‌های دارایی در سرتاسر جهان نزولی شدید خواهند کرد. این شوک ثروت می‌تواند به رکود یا بحرانی جهانی ختم شود. اما در کوتاه مدت، احتمال وقوع رکودی بزرگ در کشورهای بریک بسیار اندک است. در واقع، اگر این رکود اتفاق می‌افتاد، فورا به مشکلات سیاسی درونی می‌افتاد. بنابراین، مراجع اقتدار در این کشورها (کسانی که قدرت پولی را در دست دارند) بلافاصله واکنش نشان خواهند داد؛ البته شاید نه به خاطر اقتصاد جهانی، بل به خاطر خودشان.

نویسنده: سرگئی گوریف

سرگئی گوریف استاد اقتصاد و رییس دانشکده‌ نوین اقتصاد در مسکو است.