زن ایرانی و محیط زیست (2)

افسر افشار نادری

انواع مواد مصنوعی ( نایلونی ، پلاستیک و غیره ) و هم انواع آفت کشها و حشره کشها دارای مولکولهایی هستند که توسط انسان اختراع شده و در طبیعت وجود ندارند. در نتیجه باکتری های تجزیه کننده اینگونه مواد در طبیعت موجود نیستند. بنابر این کالاهای نایلونی و پلاستیکی به صورت زباله جامد باقی می مانند مگر اینکه سوزانده بشوند که در آن صورت هوا شدیدا آلوده می شود . آفت کشها ، حشره کشها ، علف کشها و غیره نیز به آسانی از بین نمی روند بطوریکه برخی از آفت کشهای پایدار مانند ددت، آلدین و دیلورین حداقل تا بیست سال در گردش طبیعت باقی مانده ، از یک عنصر به عنصر دیگر و از یک موجود به موجود دیگری انتقال می یابند و در خاک ، آب ، گیاه و موجودات انباشته شده ، باعث بیماری یا حتی مرگ آنان می گردند.با توجه به این خطرات ، احتیاط و آگاهی کامل در مورد مصرف این داروها بسیار ضروری است ولی متاسفانه مصرف کنندگان آفت کشهای کشاورزی ، در باره طریقه صحیح استعمال آن ، اطلاعی ندارند. مخصوصا از وقتی کشاورزی مدرن به روستاها راه یافته است ، مصرف اینگونه مواد نیز افزایش یافته است. همچنین در خانه های شهری و روستایی ، حشره کشها بدون توجه به خطراتش مصرف می گردد و تنها هزینه بالای این مواد مانع مصرف زیاد آن می باشد.
لازم است که در مورد روشهای کنترل بیولوژیکی آفات و حشرات ، تحقیقات بیشتری انجام شود تا با پرورش ضد آفات طبیعی و به وسیله عقیم نمودن آفات و غیره ، بتوانیم برآنها غلبه نماییم یا حداقل از روش های تلفیقی ( بیولوژیکی و شیمیایی تواما) برای این منظور استفاده شود. شاید علم به این موضوع که بسیاری از آفت کشهای پایدار ، به احتمال زیاد درانسان اثرات ژنتیکی و سرطان زا دارند ، در منع برخی از انواع خطرناکتر سموم ، موثر باشد. به هر حال باید به مردم هشدار داده شود که به عادت همیشگی اشان ظروف سرباز سموم را پس  از اینکه خالی شد در آبهای سطحی و حتی الامکان بدون حفاظ در ظرف زباله نیز نیاندازند( از نظر  مصرف بعدی زباله به عنوان کود یا غذای دام ).
در مورد کالاهای مصنوعی و پلاستیکی ، تنها از طریق مقررات اقتصادی ، می توان بسته بندی های نایلونی بیهوده و کالاهای پلاستیکی و نایلونی را که بدون دلیل موجه ، جایگزین مواد طبیعی می شوند ، محدود  نمود. نگرانی هایی که اخیرا درباره مواد (پولیوینیل کلوراید ) که در بسیاری از اشیا مصنوعی وجود دارد ، ابراز شده ، ظاهرا هنوز یا به گوش زنان ایرانی نرسیده و یا اینکه آنها را بیش از حد نگران نکرده است، چون بیشتر زن های شهری اظهار نمودند که بسته بندی های نایلونی را برای کالاها و غذاها ترجیح می دهند. به هر حال صرفنظر از خطرات احتمال مواد نایلونی و پلاستیکی ، مواد اولیه اینگونه کالاها ( نفت) محدود و تجدید ناپذیر است. در نتیجه نباید جهت تولید کالا و بسته بندی های غیر ضروری به هدر رود.