درآویختــن با امـر واقـع

حامـد يغمائيــان

نوشتن درباره‌ی ده عکس از تاریخ عکاسی ایران برای من یک بهانه است. بهانه‌ای برای فکر کردن به عکاسی و این که چگونه عکس‌ها قطعه‌قطعه زندگی امروز ما را ساخته‌اند و دیروز ما را با خود حمل می‌کنند؛ پس این چند سطر یادداشت‌هایی درباره‌ی عکس‌ها و برجسته کردن‌ِ عکاسان آن به مثابه‌ی هنرمند نخواهد بود، بلکه واگویه‌ای است درباره‌ی عکاسی و این‌که چگونه عکس‌ها تجربه‌ی حضور ماست و شاهدی تا همواره امکان بازخوانی تاریخ زنده بماند و هر آنچه هاله‌ی تنزه و شکوه یافته است دوباره کشف شود. خود خواسته‌ام تا پاره‌پاره‌هایی که پیش رو دارید گسسته بماند تا همچون عکس‌ها تنها اشارتی باشد و ایده‌ای و یادآور شود که عمل اندیشیدن هم همچون عکاسی،  گزینشی، مقطعی و برجسته کردن واژه‌ها در قاب پندارهای فردی است.

 

برای خواندن مقاله در زیر کلیک کنید: