چرا این دهه هفتادی ها سه سوته طلاق می گیرند

راز طلاق های سه سوته این دهه هفتادی ها چیست؟

داستان ازدواج در جامعه ایرانی که روزگاری جزو ساده ترین اتفاقات زندگی یک جوان بود این روزها آنقدر پیچیده شده که خیلی از خانواده ها از آن می ترسند.حالا دیگر گویا با لباس سفید رفتن و با لباس سفید بازگشتن هم به سرآمده است. این موضوع البته برای دهه شصتی ها بیشتر صادق است. فکر شیرینی لحظه های مشترک هم نمی تواند خیلی از دهه شصتی ها را پای سفره عقد بنشاند. چرا که آنها با سرعت نور از کنار ازدواج فرار می کنند. اما در سوی مقابل این روزها دهه هفتادی ها هستند که کولاک کرده اند، طوری که در همان سنین پایین ازدواج می کنند. دهه هفتادی ها برخلاف شصتی ها وقتی با هم آشنا می شوند دیگر زیاد موضوع را کش نمی دهند، بلکه خیلی زود بساط عروسی را برپا می کنند. بویژه آنها که دانشگاهی هستند، همان ترم اول یا نهایتاً ترم دوم! بعضی از دهه هفتادی هایی هم که درس نمی خوانند چه خدمت بروند و چه نروند، برای ازدواج اعلام آمادگی می کنند. البته به خرج جیب پدر! در این بین همان قدر که ترفندهای دهه شصتی ها برای شانه خالی کردن از بار ازدواج نگران کننده است، راه حل های دهه هفتادی ها هم برای مجاب کردن والدین به ازدواجشان عجیب به نظر می رسد. از سوی دیگر وقتی سری به دادگاه می زنیم متوجه می شویم که همین دهه هفتادی ها برای گرفتن طلاق صف کشیده اند. خیلی هایشان از این می گویند که آتش گرم عشق به دلایلی به سردی نشسته و حالا آمده اند تا به زندگی کوتاه یکی دو ساله پایان دهند.

 

دهه هفتادی ها از طغیان سنی غرایز تا دو راهی والدین

سازگار، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره موج ازدواج های دهه هفتادی می گوید:«این مسأله از چند باب قابل بررسی است. اول اینکه باید دید که به طور عرفی و علمی سن بلوغ فکری یک پسر و دختر در شرایط امروز جامعه ایران چند است؟ چرا که با وجود گسترش رسانه ها و منابع اطلاعاتی به دلیل وابستگی شدید بچه ها به والدین خود، رشد فکری باید به شکل دیگری ترجمه شود. نباید فراموش کرد که در سنین 18 تا 24 سالگی درگیری های غریزی در وجود یک پسر غوغا می کند. به شکلی که بخش قابل توجهی از ظرفیت ذهنی وی در اختیار مسائل غریزی و انتخاب های منطبق با این معیار است. به این ترتیب این پسر دچار تناقض های عجیبی می شود، از یک سو به هزار و یک دلیل نمی تواند مشکلات فکری پیش آمده را با والدین مطرح کند و از سوی دیگر طغیان عاطفی در وجودش بیداد می کند، به این ترتیب تنها راه را در ازدواج می بیند.»

این استاد دانشگاه می افزاید:«وقتی هم که با والدین خود این مسأله را مطرح می سازد، والدین در خلوت خود بر سر دوراهی قرار می گیرند. یا باید جوان بی تجربه ای را که خیلی از امور مهم زندگی اش روی زمین مانده روانه دریای زندگی مشترک کنند یا از او بخواهند که غرایزش را سرکوب کند.»

وابستگی شدید مالی، پاشنه آشیل ازدواج دهه هفتادی ها

در این بین مسأله دیگری که خیلی از خانواده های دهه هفتادی را با مشکل روبه رو کرده، عدم استقلال مالی آنهاست. به این شکل که این نسل علی رغم اینکه تمایل به ازدواج دارد، بشدت به والدین خود وابسته است از همین رو خیلی از والدین هم توانایی تأمین مالی هزینه زندگی مشترک فرزندان خود را ندارند.

سازگار، در این باره معتقد است:وقتی یک پسر دانشجوی کم سن و سال زندگی تشکیل می دهد و شخصاً درآمدی ندارد در واقع بار زندگی اش را به دوش والدینش می اندازد. به این ترتیب اولاً هزینه های زندگی برای پدر خانواده دوبرابر می شود که این منشأ تنش است. دوم اینکه همسر این جوان که معمولاً کوچکتر و بی تجربه تر از اوست نسبت به این وابستگی واکنش منفی دارد. بویژه اینکه هر روز این همسر از این جوان بی پول خواسته های جدیدتری دارد. این منشأ تنش های فراوان و طلاق های زودهنگام است.

این استاد دانشگاه درباره تبعات این مسأله در ازدواج دهه هفتادی ها عنوان می کند:پسری که به دلیل نداشتن بضاعت مالی تصمیم به جدایی از همسرش می گیرد پس از طلاق بشدت سرخورده است. چرا که وی احساس حقارت اجتماعی می کند و این یعنی شکل گیری یک شخصیت جدید در وی با گره های روانی پیچیده تر!

طلاق زودهنگام دهه هفتادی هاازدواج دهه هفتادی ها روزنه ای برای گریز از اختلاف سلیقه با والدین

فرجام، روانشناس و استاد دانشگاه نیز بر این باور است که ازدواج زود هنگام دختران می تواند درنهایت به طلاق منجر شود. این استاد دانشگاه عنوان می کند:دختران از لحاظ روانشناسی در سنین پایین بشدت تحت تأثیر محرک های احساسی بسیار قوی هستند. به این ترتیب آنها بشدت به یک تکیه گاه عاطفی نیاز دارند. به همین دلیل هم بدون توجه به هیچ مسأله دیگری چشم های خود را می بندند و در سن پایین تصمیم به ازدواج می گیرند.

به ویژه اینکه در این سنین به طور معمول به دلیل تغییرات فرهنگی نسل ها در خانواده ایرانی معمولاً تنش هایی میان والدین و دختران وجود دارد که این مسأله دختران را به این گونه ازدواج ها که معمولاً بدون شناخت هم صورت می گیرد بیشتر تشویق می کند.

چرا که آنها احساس می کنند باید از روزنه ای که برایشان به وجود آمده استفاده کرده و از خانه پدری خارج شوند. غافل از اینکه پسر طرف مقابل هم به دلیل سن پایین، تجربه کم و البته وابستگی شدید به والدین خود نمی تواند تکیه گاه مناسبی برای همسرش باشد.

این استاد دانشگاه می افزاید:اتفاقاتی که در ذهن دو طرف به دلیل ترشح هورمون های خاص رخ می دهد سبب می شود تا این دو احساس کنند که حتماً در این سن به یک فرد از جنس مخالف نیاز دارند. به این ترتیب خانواده های خود را برای ازدواج زود هنگام تحت فشار قرار می دهند.

این نسل را با نسل قبل مقایسه نکنید

در این بین اما برخی معتقدند که ازدواج زودهنگام چندان هم بد نیست و البته نسل گذشته هم در همین سنین پایین ازدواج می کردند و خیلی از آنها زندگیشان تا به امروز دوام آورده است. فرجام درباره این موضوع می گوید:اولاً مقایسه بلوغ فکری این نسل با نسل گذشته کاملاً اشتباه است. چرا که به هر صورت این نسل سبک زندگی متفاوتی دارد که سبب می شود آمادگی برای تعهد پذیری در اغلب پسران تا سنین 25 یا 26 سالگی ایجاد نشود. ثانیاً اینکه به هر صورت بلوغ اقتصادی روی تصمیمات یک پسر در زندگی مشترک اثر گذار است. به این صورت که پسران در صورت داشتن استقلال اقتصادی در رفتارهایشان نسبتاً با ثبات تر برخورد می کنند.

موضوعی که در اکثریت پسران جامعه ایرانی با این تب مدرک گرایی و علاقه همه به درس خواندن تا سنین بالای 25 سال معمولاً ایجاد نمی شود.

یعنی استقلال اقتصادی برای پسران تا چنین سنینی بسیار دشوار خواهد بود. به عقیده این روانشناس نکته سومی که باید در جواب این افراد که معتقد به ازدواج زودهنگام دهه هفتادی هستند بیان کرد، این است که غرایز آنها در مرحله ای از زندگی مشترک فروکش می کند و سپس چشم های آنان به واقعیت های زندگی مشترک باز می شود و این آغاز یک بن بست است.

دهه هفتادی ها یا ذهــن صفـــر و صـــد و پیش به سوی طلاق

فرجــــام، پژوهشگر روانشناسی براین باور است که باید جوانان را از سنین 18 و 19 سالگی در مورد چگونگی برخورد با این غلیان احساسات آموزش داد و این مسأله را منتقل کرد که ازدواج باید در سن مشخصی صورت گیرد. چرا که تا پیش از این معمولاً پسر و دختر آمادگی روانی پذیرفتن مسئولیت را ندارند.

این استاد دانشگاه می افزاید:در این سنین ذهن پسران و دختران صفر و صد است و زمانی که با مشکلات چندگانه زندگی مشترک از اقتصادی گرفته تا اجتماعی و فرهنگی و مسئولیتی روبه رو می شوند نمی توانند از لحاظ روانی آن را مدیریت یا حل کنند.

به این ترتیب بدون توجه به تبعات یک مسأله تصمیم به طلاق می گیرند. حال با این حرف ها و نگاههای کارشناسان باید زودتر فکری به حال این ازدواج ها کرد. مسأله ای که نمای کلی اش شگفت انگیز به نظر می رسد، دهه شصتی ها می گریزند و دهه هفتادی ها بی امان به ازدواج یورش می برند!

چرا این دهه هفتادی ها سه سوته طلاق می گیرند