Antidepressant Drugs | اطلاعات دارویی | اطلاعات عمومی دارو

Antidepressant Drugs

داروهای ضد افسردگی

موارد و مقدار مصرف:
داروهاي ضد افسردگي عمدتا به سه دسته داروهاي ضد افسردگي سه حلقه اي ،مهار كننده هاي مونوآمينواكسيداز (MAO) و داروهاي مهار كننده انتخابي باز جذب سروتونين (SSRIs) تقسيم مي شوند.
داروهاي ضد افسردگي سه حلقه اي ،SSRIs و تركيبات مشابه بدليل اثربخشي بيشتر و عدم تداخل خطرناك با بعضي از غذاها و داروها بر داروهاي دسته MAOIs ارجحيت دارند. انتخاب داروهاي ضد افسردگي سه حلقه اي ،عمدتا به عوارض آنتي موسكاريني كمتر ،مثل يبوست و خشكي دهان و نيز كمتر بودن احتمال سميت قلبي در حالات مصرف بيش از حد بستگي دارد.
داروهاي دسته SSRIs نسبت به سه حلقه اي هاي قديمي تر داراي اثرات آنتي موسكاريني كمتر و نيز سميت قلبي كمتر در صورت مقدار مصرف بيش از حد مي باشند. بنابراين اگر چه اين دسته اثربخشي بيشتري ندارند اما در مواقعي كه خطر مقدار مصرف بيش از حد وجود داشته باشد ،ممكن است ارجح باشند اما در عين حال دسته SSRIs عوارض جانبي مخصوص به خود را دارند. هر چند بروز خواب آلودگي ،خشكي دهان و سميت قلبي با اين داروها كمتر است اما عوارض جانبي گوارشي مثل تهوع و استفراغ ممكن است شيوع بيشتري داشته باشند.
به طور معمول تجويز بيش از يك داروي ضد افسردگي در يك زمان ،بدليل خطرات احتمالي و تشديد عوارض جانبي توصيه نمي شود. بايد توجه داشت كه اگرچه در بيماران افسرده اغلب اضطراب هم وجود دارد،اما استفاده از داروهاي ضدجنون يا ضداضطراب ممكن است مانع از تشخيص صحيح شود. بنابراين اين قبيل داروها بايد با احتياط استفاده شوند. اما درمان كمكي سودمندي در افسردگي تحريك پذير هستند.
كنترل افسردگي :در هفته هاي اول درمان بيمار از نظر تمايل به خودكشي بايد تحت نظر و كنترل باشد. در هر بار مقادير كمي از داروي ضد افسردگي تجويز شود چون اين داروها در صورت مصرف مقادير بيش از حد ،خطرناك هستند. درمان را تا موقعي كه انتظار مي رود علايم افسردگي متوقف شوند ،بايد با حداكثر مقدار مصرف مؤثر ادامه داد و بعد از آن هم حداقل تا يك سال ديگر با حداقل مقدار مصرف موثر ادامه يابد و پس از آن مي توان مقدار تجويز را كاهش داد. درمان با اين داروها را نبايد بطور ناگهاني متوقف نمود چون علايم ممكن است دوباره مراجعت كنند. با توجه به تاريخچه افسردگي ،بهبود معمولا بعد از 3 ماه تا يك سال يا بيشتر رخ مي دهد و در بعضي از بيماران با نصف مقدار مصرف درماني بصورت نگهدارنده به مدت چند ماه ،از مراجعت علايم مي توان جلوگيري نمود. در افسردگي عودكننده درمان نگهدارنده پيشگيري كننده ممكن است به چند سال زمان نياز داشته باشد.