اجلاس آناپولیس هیاهو برای « هیچ » !

کنفرانس باصطلاح صلح پائیزی قرار است۳ شنبه ۶ آذر ماه در آناپولیس برگزار شود . در این اجلاس قرار است ایهود اولمرت محمود عباس اعضای اتحادیه عرب دبیرکل سازمان ملل و اعضای گروه هشت حضور داشته باشند. با در نظر گرفتن دیدگاههای آمریکا و اسرائیل در این زمینه کاملا بعید بنظر می آید که در این اجلاس حتی درصورت تشکیل بموقع موضوع جدی و مهمی به نتیجه برسد و یا توافق کلیدی و تعیین کننده ای در این جمع بدست آید. واشنگتن با درک این نکته برای افزایش تبلیغات رسانه ای سعی کرده است کشورهای بیشتری را به این جمع دعوت کند و با اصرار و تاکید آنها را به حضور در اجلاس تشویق نماید. حتی بررسی فهرست مدعوین هم این نکته را به خوبی نشان می دهد که بیشتر آنان برای پر کردن صندلیهای خالی دعوت شده اند.
توجه به این فهرست گویای همه چیز است : آفریقای جنوبی الجزایر آلمان عربستان یونان هند بحرین برزیل کانادا مصر امارات اندونزی عراق ایتالیا ژاپن اردن لبنان مالزی مغرب موریتانی عمان پاکستان لهستان قطر سنگال سودان اسلونی تونس ترکیه سوریه یمن
با مروری بر فهرست کشورهای مدعو بهتر می توان دریافت که بسیاری از این کشورها عموما « سیاهی لشکر » محسوب می شوند و اساسا تناسبی با موضوع نداشته و گرایشی در جهت ابراز همدردی با فلسطینی ها از خود بروز نداده اند که حضور آنها بتواند کمکی به موفقیت اجلاس کند. با اینهمه اساسا در اجلاسی که قرار نیست موفق باشد تعداد شرکت کنندگان و نمایش های بین الملللی جلوه دادن آن بیش از محتوای اجلاس و دستاوردهای احتمالی آن اهمیت دارد و از این رو واشنگتن و صهیونیستها چندان نگران دستاوردهای اجلاس نیستند. چرا که از همان ابتدا دستاوردی برای آن متصور نبوده که عدم دستیابی به چیزی نگران کننده باشد.
در چنین شرایطی روزنامه نیویورک تایمز از فشار مضاعف واشنگتن بر سران رژیم صهیونیستی خبر داده تا در فرصت محدود باقیمانده با محمود عباس درباره مسائل اساسی به توافق برسند و از اصرار بر خلع سلاح مقاومت اسلامی پیش از برگزاری اجلاس دست بردارند. اما صهیونیست ها یک گام فراتر گذاشته و شرط هرگونه توافق برروی دستور کار اجلاس آناپولیس را به رسمیت شناختن اسرائیل دانسته اند! این بدان معنی است که سران رژیم صهیونیستی سعی دارند چنین وانمود کنند که گویا اجلاس آناپولیس را امتیازی برای فلسطینی ها می دانند و به همین دلیل مایلند امتیاز متقابل را به رسمیت شناختن این رژیم قلمداد کنند.
مسئله کاملا روشن است . تا آنجا که به طیف خائن محمود عباس و فتح مربوط می شود آنها پیشاپیش صهیونیست ها را به رسمیت شناخته اند ولی این جنبش مقاومت اسلامی است که رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمی شناسد و اساسا کنفرانس آناپولیس را نیز تحریم کرده و آنرا فرصتی برای اشغالگران در جهت تامین خواسته هایشان ارزیابی می کند.
واقعیت اینست که رژیم صهیونیستی پس از شکست در جنگ ۳۳ روزه علیه حزب الله لبنان سعی دارد با برگزاری هر نمایشی که ممکن است تفوق و برتری خود را نشان دهد و ثابت کند که « دست بالا » را دارد ولی آناپولیس با ترکیبی که امروز دارد نه تنها هیچ کمکی به تامین این هدف نمی کند بلکه نشان می دهد که این انتظار یک آرزوی دست نیافتنی است و افسانه شکست ناپذیری رژیم صهیونیستی برای همیشه باطل شده و آن تصورات و القائات از میان رفته است . دقیقا به همین دلیل است که آمریکا و صهیونیستها بر سر دو راهی عجیبی گرفتار شده اند. به راستی آیا برگزاری یک اجلاس نیم بند کمکی به اهداف رژیم صهیونیستی می کند سئوال بعدی اینست که عدم برگزاری این اجلاس یک شکست برای آمریکا و رژیم صهیونیستی نیست مسئله اینست که اجلاس آناپولیس چه برگزار شود و چه نشود تفاوت جدی و محسوسی در ماجرای فلسطین به وجود نخواهد آمد. سران رژیم صهیونیستی پیشاپیش با محمود عباس شرط کرده بودند که بحث های اصلی پیرامون سرنوشت بیت المقدس و باز گرداندن میلیونها آواره فلسطینی به وطنشان و همچنین ابعاد اختیارات دولت باصطلاح خودگردان را در اجلاس مطرح نکند. طبعا سئوال جدی اینست که منهای این مسائل چه مورد جدی و مهم دیگری جای طرح دارد
این موضوع مشترک آمریکا و صهیونیست ها بدان معنی است که آنها تعمدا راهی را برگزیده اند و سعی دارند اجلاس آناپولیس را طوری به سمت دلخواه خود منحرف سازند که اساسا حاوی نکته و تصمیم مهمی بنفع فلسطینی ها نباشد. در واقع صهیونیست ها و آمریکا در مقطع کنونی هر یک به تناسب شرایط خود به یک « نمایش بین المللی » نیاز دارند که رژیم صهیونیستی نشان دهد منزوی نشده و بوش هم نشان دهد نسبت به مسائل بین المللی و بویژه بحران خاورمیانه حساسیت دارد و اصولا قرار نیست که آناپولیس به چیزی بیش از یک نمایش بپردازد.
با اینهمه صهیونیست ها تعهدات مکتوبی را از « محمود عباس » و « سلام فیاض » گرفته اند که بموجب آن « طرف فلسطینی » می پذیرد که موضوع بازگشت آوارگان را برای همیشه به فراموشی بسپارد و موضوع مرکز حکومت شدن بیت المقدس حتی برای یک موجودیت محدود و افلیج فلسطینی به ریاست تشکیلات خودگردان را مسکوت بگذارد! این خیانتهای بزرگ و این عقب نشینی های رسوا از مواضع گذشته حاصل ذلت پذیری محمود عباس و طیف خائن فتح است . درعوض رژیم صهیونیستی پذیرفته است که عده ای از زندانیان فتح را از زندانهای خود آزاد کند به طیف محمود عباس از جانب برخی کشورهای اروپائی کمک مالی شود و دیگر هیچ !
البته اشغالگران به هیچ یک از تعهدات خود و قوانین بین المللی پایبند نیستند. کما اینکه در همین روزها و در آستانه برگزاری اجلاس آناپولیس اسرائیل در یک اقدام نژادپرستانه و تحریک آمیز درصدد تقسیم خیابانهای بیت المقدس و تجزیه آن با « دیوارکشی » برآمده است . بدین ترتیب نه تنها کل سرزمین اسلامی فلسطین که حتی بیت المقدس نیز قرار است تجزیه گردند و خیابانهای بیت المقدس به دو راه ۵ متری تقسیم شوند که یکی برای صهیونیستها و دیگری برای فلسطینی ها باشد! این در واقع « طرح مکمل » نصب دیوار حائل در اطراف بیت المقدس خواهد بود و باعث تسهیل در اقدامات اشغالگران برای احداث شهرکهای صهیونیست نشین در « معالیه آدومیم » می شود درحالیکه رژیم صهیونیستی متعهد شده بود شهرک سازی را متوقف و با آزادی تردد فلسطینی ها احداث دیوار حائل را نیز متوقف کند.
در چنین شرایطی آمریکا در تماس با کشورهای عربی و محمود عباس آنها را به اعطای امتیازات بیشتر به صهیونیست ها تشویق و چنین وانمود کرده است که با اعطای امتیازات یکطرفه به رژیم صهیونیستی گویا اجلاس آناپولیس به نفع آنها تمام خواهد شد! حال آنکه تنها امتیاز اسرائیل برای محمود عباس اینست که ماموریت سرکوب و « لو دادن » فعالان فلسطینی به تشکیلات خودگردان محول شده که با افشای ابعاد خیانت فتح و محمود عباس آنها در این فقره هم ناتوان و رسوا شده اند. برخی گزارشات حاکیست اشتیاق محمود عباس و جناح خائن فتح برای برگزاری اجلاس آناپولیس بیش از صهیونیست هاست و آنها امیدوارند بر روی فقدان پایگاه مردمی نزد فلسطینی ها با شرکت در نمایش آناپولیس سرپوش بگذارند و خود را یگانه « طرف فلسطینی » مورد قبول جامعه جهانی معرفی کنند حال آنکه حتی اشغالگران صهیونیست هم امیدی به جناح خائن محمود عباس ندارند و یقین حاصل کرده اند که آنها دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند و این نیروهای مقاومت اسلامی اعم از حماس و جهاد اسلامی فلسطینی هستند که آینده فلسطین را باپشت گرمی ملت فلسطین رقم می زنند و جناح خائن فتح کمترین پایگاه مردمی نزد فلسطینی ها ندارد. این مهمترین دلیل مطرح برای ابراز تردید جدی کشورهای عرب درخصوص حضور در اجلاس نمایشی آناپولیس است چون مایل نیستند بیش از این بازیچه رژیم صهیونیستی قلمداد شوند و بعنوان « سیاهی لشکر » آمریکا و فرزند نامشروعش در مقابل نیروهای مقاومت اسلامی فلسطینی صف آرائی کنند.

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی