یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا


منطق دلم می خواهد!


منطق دلم می خواهد!
موضوع پوشش در كشور ما از موضوع هایی است كه همیشه در باره اش حرف هایی اصلی و حاشیه هایی چشم گیرتر وجود داشته است. سال های زیادی ، این پوشش با محدودیت های تعریف شده و نشده ای تابع الگویی تقریباً ثابت بود. خیلی ها در این سال ها از محدودیت دم می زدند. از این كه تعریف پوشش در كشور ما موجب شده است تا آنها درگیرودار وضعی تحمیل شده و اجباری ، چیزی را بپوشند كه دوست ندارند.
اما این حقیقت دیگر قابل انكار نیست كه از چندسال پیش به این طرف ، پوشش، برخی تابع هیچ حد و مرز تعریف شده ای نبوده است.دامن های لنگی تنگ و چاك دار كه این روزها برخی از خانم ها با مانتوهای كوتاه و چسبان می پوشند، شال های حریر نازك ، آستین ها و پاچه های گتردار كه گاهی تا آرنج یا زانو بالا می برد، نشانه هایی از این ادعا است كه موجب شد تا دوباره مسئولان به فكر اعمال قانون حجاب در كشور بیفتند.
به راستی «حجاب» برای دختران و زنان امروزی چه تعریفی دارد؟ چند درصد از آنها براساس منطق «دلمان می خواهد» و «دوست داریم» زندگی می كنند؟ چند درصد حجاب را یك موضوع فردی و چند درصد آن را مسأله ای اجتماعی می دانند؟ چنددرصد از زنان تا به حال با مطالعه و تحقیق در باره «حجاب» به نتیجه ای رسیده اند؟
● آزادی را عشق است
«یاسمین ملك محمدی» دختر ۲۴ساله ای است كه بدحجابی خود را قبول ندارد. او می گوید:«من دلم می خواهد آزاد باشم. آزادی یعنی همین كه هرچه دلت خواست بپوشی. دلم می خواهد كه لباس های مد روز بپوشم. هرچه هم تنگ و كوتاه باشد، مهم نیست.» این خانم از آن دسته است كه دراین مقوله جز به خود و نظراتش به چیز دیگری فكر نمی كند. مانتوهایی كه در كمد دارد، سرخابی، سفید و نارنجی است. اغلب روی سرش شال می اندازد و دو تا هم شلوار پاچه كوتاه دارد كه با همه این رنگ ها «ست » می شود.
مانتوهایش آن قدر تنگ است كه دكمه نارنجیه انگار به سختی به جا دكمه سمت راست می رسد و بعد از بسته شدن هم، آدم هر لحظه منتظر از جا پریدنش است. با این مانتو، او یك شلوار برمودای تا یك وجب زیر زانوی سفیدرنگ می پوشد. خودش می گوید: «اوایل كمی این نوع پوشش برایم سخت بود. چون تعداد كسانی كه این «مد» را می پوشیدند، خیلی كم بود اما بعد، بیشتر شد و ما هم راحت شدیم.»
دراین باره گفته های سردار رادان، رئیس پلیس تهران را یادآوری كنیم كه گفت، نتایج حاصل از یك نظرسنجی درباره بعضی از افراد بدحجاب نشان می دهد عده ای از بدحجاب ها به این دلیل نوع خاصی از پوشش را انتخاب می كنند كه حس می كنند در غیراین صورت از جامعه و دوستانشان عقب می افتند.
«شهره »، «سارا» و «ژاله» دانشجویان رشته هنر یك دانشگاه غیرانتفاعی اند. آنها را كه نمونه های عینی «مد» روز هستند در خیابان ولی عصر(عج) می بینم. خودشان را پایبند اصول اخلاقی معرفی می كنند و شلوارهای تنگ و كوتاه، مانتوهای جذب بدن و آستین هایشان را كه تا آرنج بالا رفته است به هیچ وجه مخالف این اصول نمی دانند. «ژاله» می گوید:«هوا گرم شده است و این نوع پوشش خنك»تر است. در واقع حق ما است كه هرچه دوست داریم، بپوشیم.» او با بیان این كه طرح برخورد با «بدحجاب»ها موجی ایجاد می كند و به سرعت به فراموشی سپرده می شود، می گوید: «اگر یك روز برسد كه دانشگاه ها مقنعه را هم اختیاری اعلام كنند، خیلی خوب می شود.»
مقنعه ای كه او از آن حرف می زند، پوشش وارفته ای است كه تا نزدیك قوس آخر كله اش عقب رفته است. «شهره» هم مثل دوستش فكر می كند. آنها حق خودشان می دانند كه هرچه دوست دارند، بپوشند و مدعی هستند كه چون دوست دارند، پس می توانند آستین ها و پاچه هایشان را تا هرجا كه می خواهند كوتاه كنند. آنها حاضر نیستند كه بشنوند حجاب و حفظ آن جزو اصول دینی ما است و به همه سؤال های من دراین باره تنها با جمله های «دوست داریم»، «دراین باره مطالعه نكردیم چون وقت نداریم»، «دلمان می خواهد»، «می خواهیم شیك و مد روز به نظر بیاییم» و «به هیچ كس مربوط نیست»پاسخ می دهند.
● هنجارشكنی
خودباختگی در برابر «مد» پدیده ای است كه گریبان افراد سطحی و تنگ نظر را بیش از بقیه می گیرد. در واقع عموماً باسوادها باحجاب تر و كم سوادها، بدحجاب ترند.
این موضوع را دكتر «احمدی»، روانپزشك و مشاور می گوید و می افزاید: «هر آدم مسلمانی می داند كه حجاب جزو واجبات دین است. حد و حدود آن هم به روشنی تعریف و تبیین شده است. زن مسلمان تنها مجاز است كه گردی صورت و كفین (دو كف دست تا مچ) را نپوشاند. حالا اگر كسی می آید و از این حد تجاوز می كند، حق ندارد به نظر جامعه بی احترامی كند و با شرایطی مغایر با اصول اجتماع به خیابان بیاید. او در خلوت خود، می تواند هرجور دلش خواست زندگی كند اما وقتی پایش را به كوچه و خیابان می گذارد باید حرمت باور و اعتقاد آدم های دیگر و ارزش های اجتماعی را حفظ كند. از نظر روانشناسی كسی كه با زیر پا گذاشتن اصول اجتماع قصد هنجارشكنی دارد، فردی دارای اختلال رفتاری و ناسازگار است.»
● احترام به اجتماع
احترام به نظر اجتماع و آشنایی با اصول آداب معاشرت اجتماعی به افراد هیچ جامعه ای اجازه نمی دهد كه با منطق فردی و بدون توجه به عرف اجتماعی لباس بپوشند و در اجتماع حاضر شوند. «آرزو وفا آذر» دانشجوی ۲۲ ساله یكی از دانشگاه های انگلیس در این باره می گوید: « در آن جا (انگلیس ) هم مردم برای هرمكان و مراسم ، پوشش خاصی را انتخاب می كنند. زنان انگلیسی هرگز با لباس های شب به خیابان نمی آیند یا در محیط كار و دانشگاه حاضر نمی شوند. تا آن جا كه من دیدم و دریافتم اغلب زنان در محیط های كاری ، تحصیلی ، هنگام خرید و خلاصه در هر جایی به جز میهمانی ، خیلی ساده لباس می پوشند و هرگز گرایشی به جلب توجه های آنچنانی ندارند مگر این كه از نظر اخلاقی مشكل داشته باشند». وی می افزاید: « در همه جای دنیا با افرادی كه برخلاف عرف لباس می پوشند، برخورد انتظامی و قضایی می شود و این حق اكثریت جامعه است كه خواستار الگویی مشخص و منطبق با اصول دینی و اجتماعی برای نوع پوشش مردم باشند.»
● خلق را تقلیدشان برباد داد
تقلید از مدل های غربی و اجرای آنها روی مانتو و شلوارهای ایرانی ، شكل خنده داری از نوعی پوشش را به وجود آورده كه معلوم نیست، چی هست و به كجا تعلق دارد. آیت الله سبحانی یكی از ائمه جماعات دراین باره می گوید: «حجاب اصل تعریف شده در دین و نظام اسلامی است. افراد تابع این كشور چنانچه مجموعه قوانین مربوط به راهنمایی و رانندگی یا دیگر قانون ها را پذیرفته اند باید پذیرای این قانون صریح اسلامی نیز باشند.»
وی می افزاید: « نمایش این چنینی دست و پا و صورت كه این روزها مد شده، شكل مضحكی از آزادی های بی قید و شرط است. نمی شود در ایران بود و مثل اروپایی ها فكر و زندگی كرد. نمی شود مسلمان بود و از دستورات صریح اسلام پیروی نكرد. نمی شود طالب آزادی بود و بعد وقتی در اختیار گذاشته می شود، آن را تحریف كرد یا مورد سوءاستفاده قرار داد.»
به راستی اگر حد و حدود رعایت می شد. اگر دخترها وپسرهایی كه مرزهای دینی و اخلاقی را در پوشش شكستند، عقده های مینی مالیستی شان را در مانتوها و شلوارهایشان بروز نمی دادند. كمی به قوانین كشورمان احترام می گذاشتیم. مطالعه می كردیم و تكلیف خود را در برابر پدیده حجاب تعریف و تعیین می كردیم، چه نیازی بود به این كه نیروی انتظامی، نمایندگان مجلس ، دولتمردان و... با صرف كلی هزینه و وقت به فكر اصلاح پوشش و اعمال قانون حجاب بیفتند؟
باب بحث و گفت وگو دراین باره باز است. می توانید پاسخ های خود به این سؤال را برای صفحه زنان بفرستید. سعی می كنیم تا دیدگاه های شما را در صفحه منعكس كنیم.
منبع : روزنامه ایران


همچنین مشاهده کنید