اسناد دخالت آمریکا در آمریکای جنوبی

اسنادی که اخیرا از حالت محرمانه خارج شده نشان می دهد که دولت ‹‹ اریچاد نیکسون ›› رئیس جمهوری آمریکا تلاش گسترده ای به عمل آورد تا مانع از پیروزی ائتلاف چپگرای موسوم به ‹‹ فرنته آمپلیو ›› در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۷۱ اروگوئه شود .این اسناد نشان می دهد که نیکسون از تلاشهای دولت برزیل برای تغییر دادن نتایج انتخابات اروگوئه خبر داشت و با آن همکاری می کرد . ‹‹ ران کامپیس ›› خبرنگار آسوشیتد پرس اخیرا به نقل از سندی که از مجموعه نیکسون در بایگانی ملی آمر یکا از حالت بندی خارج شده است ، نوشت که نیکسون در آن سال در دیدار با ‹‹ ادوارد هیث ›› نخست وزیر و قت انگلیس گفته بود ‹‹ برزیل در انتخابات اروگوئه دستکاری کرده است ››. در پاسخ به این افشاگری جدید ، بایگانی امنیت ملی ۱۵ سند دیگر مربوط به سیاست آمریکا در ارتباط با اروگوئه در طول دوره یاد شده را انتشار داد این اسناد نشان می دهد که آمریکا علاقه مند نبود که گروههای چپگر ا در اروگوئه به قدرت برسند ، در حالی که یک سال قبل از آن با پیروزی ‹‹ سالوادور آلنده ›› سوسیالیست در انتخابات شیلی ، چپگرایان به قدرت رسیده بودند . برزیل و آرژانتین نیز در این علاقه آمریکا سهیم بودند و سازمان های جاسوسی ارتش های این دو کشور که قبلا برای دخالت در امور اروگوئه توافق کرده بودند مشورت های نزدیک درباره امور سیاسی را انجام دادند . سفارت آمریکا توصیه کرد برای خنثی کردن تبلیغات های علنی و پنهانی انجام شود و همچنین پیشنهاد کرد برزیل و آرژانتین برای حمایت از عملیات گونا گون امنیت داخلی اروگوئه همکاری کنند.
‹‹ امیلیو گار استاز و مدیسی ›› رئیس جمهوری برزیل در فاصله ۷ تا ۹ دسامبر ۱۹۷۱ به واشنگتن رفت . آن روزها دو هفته از انتخابات اروگوئه می گذشت ، اما نتایج انتخابات هنوز مشخص نشده بود . ‹‹ گار استازو ›› چند بار با نیکسون ،‹‹ هنری کیسینجر ›› مشاور شورای امنیت ملی ، ‹‹‌ ویلیام راجرز ››‌وزیر خارجه ، و ‹‹‌ ورنون و الترز که کمی بعد معاون سازمان سیا شد ، دیدار کرد . نیکسون در چند یادداشت خود درباره مذاکراتش با رئیس جمهوری برزیل به کمک این کشور در تغییر نتیجه انتخابات اروگوئه اشاره می کند . کیسینجر نیز از حمایت ‹‹‌گار استازو ››‌از ‹‹‌ دکترین نیکسون ››‌در آمریکای لاتین یاد می کند . بر اساس این دکترین ، قرار بود کشوری مانند برزیل یک قدرت منطقه ای دست نشانده آمریکا برای حفظ منافع این کشور بشود .
اروگوئه انتخابات خود را روز ۲۸ نوامبر ۱۹۷۱ برگزار کرد . رهبران ‹‹‌ فرنته آمپلیو ››‌ از ارعاب نامزدهای خود و اغتشاش در فعالیت های تبلیغاتی آنان که باحمایت آمریکا و برزیل انجام شده بود ، شکایت داشتند . روز ۱۵ فوریه ۱۹۷۲ ( دو ماه و نیم پس از برگزاری انتخابات ) هیأت حل اختلاف انتخابات ، پیروزی ‹‹ خوان ماریا بوردابری ››‌ نامزد حزب حاکم ‹‹‌ کلورادو ››‌را با ۴۱ درصد آرا اعلام کرد . نامزد حزب بلانکو با چند هزار رای کمتر و با ۴۰ درصد آرا دوم شد و ‹‹‌ فرنته آمپلیو ›› با اختلاف فراوان و فقط با ۱۸ در صد آرا به مقام سوم رسید . این نتایج خیال سفارت آمریکا راراحت کرد .
اروگوئه که تا اواسط دهه ۱۹۶۰ به ‹‹‌ سوئیس آمریکای لاتین ››‌ معروف بود از آن زمان تاکنون سنت های دمو کراتیک نمونه خود را از دست داده و سطح زندگی مردم به علت خرابی اوضاع اقتصادی ، فشار دولت و نا آرامی های اجتماعی به شدت افول کرده است . واشنگتن در سال ۱۹۶۹ در برابر بحران سیاسی روز افزون و مبارزه جویی شدید چریکهای ‹‹‌ تو پامارو ››‌ میزان کمکهای خود را به ویژه از لحاظ آموزشی دو برابر کرد .
بحران این کشور در سال ۱۹۷۰ به سرعت به یک مناقشه خشونت آمیز تبدیل شد و باتصدی مشاغل مهم در تشکیلات پلیس به و سیله افسرانی که در آمریکا تعلیم دیده بودند ، ادعاهای مربوط به شکنجه مخالفان دستگیر شده افزایش یافت . ‹‹‌ ای . ج . لانگوث ››‌ در صفحه ۲۸۶ کتاب ‹‹‌ ترورهای پنهانی ››‌خود می گوید : وقتی که مشاوران سیا و پلیس آمریکا به شیوه های خشن تر متوسل شدند ، افسران قدیمی تر پلیس را از کار بر کنار کردند . وی همچنین می نویسد : ‹‹‌ دان میتربون ››‌ رئیس جدید دفتر کمک های آمریکا ‹‹‌ شیوه سراسری کارت های هویت ›› مانند برزیل را باب کرد و شکنجه در مراکز پلیس مونته و یدئو تبدیل به امری عادی وروزمره شده بود .
چریکهای ‹‹‌ تو پامارو ›› بین اواسط ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۷۱ میتریون و یک کارشناس کشاورزی آمریکایی و همچنین دو دپیلمات برزیلی و انگلیسی را گروگان گرفتند و در مقابل آزادی آنان ،‌خواستار آزادی ۱۵۰ چریک زندانی شدند . پس از مذاکرات با اقوام و دولت های خارجی ، اکثر قربانیان بدون صدمه ای آزاد شدند ، اما دولت های آمریکا و اروگوئه از مذاکرات با گرو گانگیران خودداری کردند . در نتیجه ، چریکها میتربون را کشتند و جسدش اوایل اگوست ۱۹۷۰ پیدا شد ، خشونت بین پلیس مورد حمایت آمریکا و تو پامارو به شدت افزایش یافت .
طبقه سیاسی اروگوئه در سال انتخابات در هم ریخته و آ شفته بود . اعضای بر جسته احزاب سنتی کلورادو و بلانکو به ائتلاف چپ گرای جدیدی به نام ‹‹ فرنتمه آمپلیو ›› . وزارت خارجه آمریکا در یادداشتی که درباره انتخابات ریاست جمهوری اروگوئه برای هنری کیسینجر فرستاده بود ، جامعه اروگوئه را در زمان انتخابات چنین توصیه کرده است : ‹‹ مهمترین موضوع مخالفت ، احساس گسترده خمودگی و رخوت و فقدان جهت ملی است . نارضایتی روزافزون ، مخصوصا در میان جوانان طبقه متوسط وجود دارد که ناشی از فقدان فرصت و امکانات است . خود پدیده تو پامارو عمدتا انقلاب طبقه متوسط علیه نظامی است که از نظر مردم ، هیچ امیدی برای مشارکت بامعنی ارائه نمی دهد .››
در این شرایط ، آمریکا بانگرانی شدید شاهد بود که چگونه ‹‹ فرنته آمپلیو ›› ، فقط چند ماه پس از تشکیل خود در فوریه ۱۹۷۱ از حمایت همگانی در انتخابات ۲۸ نوامبر برخوردار شده است . بعضی از بر آوردها از گرایش ها ی رای دهندگان در ابتدای سال فرنته را ، که ائتلافی از کمونیستها ، سوسیالیستها ، دمو کراتها ی مسیحی و مخالفان احزاب عمده بو د ، با فاصله کمی بعد از حزب کلورادو و جلوتر از حزب بلانکو نشان می داد .
دولت آمریکا ، اروگوئه را که بطور سنتی جامعه ای موکراتیک بو د الگویی برای آمریکای لاتین به شمار می آورد و از تکرار پیروزی سال گذشته چپگراها در شیلی در این کشور و حشت داشت . در اواسط سال ۱۹۷۱ ، هدف اصلی و اشنگتن در اروگوئه این بود که ‹‹‌ خطر پیروزی سیاسی فرنته را به حداقل برساند ›› زیرا در آن زمان ، این حزب را خطر ناکتر از چریکهای تو پامارو می دانست .
در آن هنگام دولت آمریکا به شدت در عملیات ضد شورش ، ازجمله تبدیل واحد اطلاعات پلیس اروگوئه به صورت یک ‹‹ آ ژانس امنیت ›› و مدیریت ملی اطلاعات و جاسوسی ›› ، فعال بود . دولت اروگوئه در سپتامبر ۱۹۷۱ عملیات نظامی و پلیسی مشترک را به رهبری مدیریت ملی اطلاعات و جاسوسی در عملیات ضد خرابکاری علیه تو پامارو آغاز کرد . افسران سابق پلیس اعلام کرده اند که ‹‹ مدیریت ملی اطلاعات ›› جوخه های مرگ را اداره می کرد .
در سال ۱۹۷۲ ، ‹‹ بوردابری ›› که از حزب کلورادوبه ریاست جمهوری رسیده بود به ارتش این کشور برای عملیات سرکوب شورشیان آزادی تام داد و ارتش چریکهای تو پا مارو را تار و مار کرد ، سپس دانشجویان دانشگاهها ، اتحادیه های کارگری ، و همچنین مخالفان سیاسی راسرکوب کرد . ارتش در سال ۱۹۷۳ کنگره ( مجلس )‌ رامنحل و سرانجام شخص ‹‹ بوردابری ›› را در سال ۱۹۷۶ از قدرت بر کنار کرد . کمک آمریکا به اروگوئه ، که در آن زمان به ‹‹ کشور زندان ›› معروف شده بود ، بی وقفه ادامه داشت تااین که دولت کارتر در سال ۱۹۷۷ از میزان آن کاست .
عملیات پنهانی سیا بران جلوگیری از رسیدن آلنده به قدرت در شیلی وسپس بی ثبات و سرنگونن کردن آن موضوعی نیست که کسی از آن بی خبر باشد ، اما اسناد دخالت آمریکا برای جلوگیری از پیروزی ‹‹ فرنته آمپلیو ›› در اروگوئه اخیرا آشکار شده است . اسناد مهم وزارت خارجه و ‹‹‌ آژانس عمران بین الملل ›› درباره اروگوئه اخیرا به وسیله بایگانی ملی آمریکا و اداره سوابق از حالت محرمانه خارج شده و همچنین در مرکز مطالعات و زارت خارجه در دسترس علاقه مندان قرار داده شده است .
اسنادی که در اینجا ارائه شده ، از مجموعه های میکروفیش مرکز مطالعات وزارت خارجه و گروهای سوابق ۵۹ و ۲۸۶ بایگانی ملی آمده است . بایگانی امنیت ملی نیز نوارهای نیکسون ( که در سال ۲۰۰۱ از حالت محرمانه خارج شد ) و پرونده های مربوط به مسافرت اشخاص بسیار مهم شورای امنیت ملی نیکسون را که اخیرا از طبقه بندی در آمده بررسی کرده است .
● سند شماره ۱
۲۰ اگوست ۱۹۷۱ : تلگرام محرمانه وزارت خارجه آمریکا به سفارتخانه های خود در آرژانتین . وزارت خارجه آمریکا از سفارتخانه های خود در آرژانتین و برزیل می خواهد واکنش دولت های این دو کشور را در مورد حضور قدرتمند ‹‹ فرنته آمپلیو ›› قبل از انتخابات و هنگام برگزاری انتخابات بر آورد کنند .

منبع : بنياد انديشه اسلامي