عقاید مختلف، چالش های مشترک

همه روسای جمهوری آمریكای لاتین،اعم ازسوسیالیست ها، میانه روها، محافظه كاران یا ترقی خواهان در سال ۲۰۰۷ میلادی با سالی سرشار از فشارهای درونی برای كاهش فقر و نابرابری روبه رو خواهند بود، در حالی كه برای حفظ رشد سریع اقتصاد خود مبارزه می كنند.
گذشته از ایدئولوژی هایی كه در این منطقه در جریان هستند نزاع های فراوانی را در سال انتخاباتی ۲۰۰۶ به وجود آورده اند (در این سال حدود ده كشور آمریكای لاتین شاهد برگزاری انتخابات ریاست جمهوری بودند) ، این كشورها ناچارند در زمینه های حساس مانند مباحث مربوط به انرژی و مسائل اجتماعی نیز همكاری كنند.
كشورهای آمریكای لاتین اكنون با پشت كردن به واشینگتن بر خاورمیانه متمركز شده اند و در حال حاضر هوگو چاوز، رییس جمهوری ونزوئلا كه مخالف سیاستهای آمریكا است رهبری آنها را بر عهده دارد و این نقش خود را در آینده حفظ خواهند گرد.نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در برخی از كشورهای این منطقه كه در ۱۲ ماه اخیر برگزار شده، خواسته های ساكنان این منطقه را به صراحت آشكار كرد.
عامل مشترك در انتخابات های اخیر آمریكای لاتین اشتیاق شدید مردم به رفع نابرابری ها و فقر است.منطقه آمریكای لاتین كه میان سه گرایش عمده چپ گراها به رهبری ونزوئلا، چپ های میانه رو كه دنباله روی برزیل و راست گراها كه مكزیك و كلمبیا نماینده آن هستند، تقسیم شده، از نابسامانی اجتماعی رنج می برد.
براساس آماركمیسیون اقتصادی آمریكای لاتین و كارائیب، بیش از نیمی از ۵۴۵ میلیون ساكن این منطقه فقیرند و از این رقم ۷۹ میلیون نفر را بومیان این منطقه تشكیل می دهند كه حتی از امكانات كافی برای تغذیه و پوشاك نیز محرومند.محدودیت هایی كه برای حل این مشكلات وخیم وجود دارد، قدرت رهبری سیاسی را تضعیف می كند و مشكلات آینده مربوط به بخش حاكمیت خواهد بود.
در آمریكای لاتین، وقتی انتخابات به پایان می رسد مشكلات سنتی این منطقه مبنی بر ناتوانی دولتها در پاسخگویی به خواسته های اساسی شهروندان دوباره سربر می آورند، برغم اینكه اقتصاد این كشورها در حال رشد است.در این زمینه مساله بولیوی نگران كننده است زیرا این كشور دوره سخت انتقال قدرت را تجربه می كند اعتراض های منطقه ای مبنی بر درخواست خودمختاری بیشتر، ایالات این كشور را فرا گرفته است.ونزوئلا نیز اخیراً به جمع كشورهای بازار مشترك جنوب موسوم به مركوسور پیوست و در كنار آرژانتین، برزیل، پاراگوئه و اوروگوئه قرار گرفت و چاوز از عضویت كشورهای دیگر از جمله پرو، نیكاراگوئه و اكوآدور نیز حمایت كرد.
چاوز همچنین، چند میلیارد دلار از بدهی آرژانتین را خرید و به برخی كشورهای این منطقه كه نیاز شدید به سوخت داشتند، نفت داد. نقش چاوز، احتمالاً قویتر نیز خواهد شد و نفوذ بیشتری در جهان خواهد داشت. مسائل دیگری كه احتمالاً در منطقه تاثیرگذار خواهند بود، پایان داستان مكزیك است كه اپوزیسیون این كشور دولتی موازی تشكیل داده و آینده كوبا، در صورتی كه فیدل كاسترو دوباره قدرت را در این جزیره به دست نگیرد.كارشناسان معتقدند كه نبرد میان فلیپه كالدرون، رییس جمهوری مكزیك و لوپس اوبرادور، رقیب قدرتمند چپ گرای وی ادامه خواهد یافت (لوپس اوبرادور معتقد است كه با توجه به گم شدن برخی صندوقهای انتخاباتی در زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری مكزیك، تقلب صورت گرفته است.)
طی نشست سران كشورهای آمریكای لاتین در سال ۲۰۰۵ در آرژانتین، ویسنته فوكس، رییس جمهوری پیشین مكزیك از طرح آمریكا مبنی بر ایجاد بازاری از آلاسكا تا آخرین نقطه آمریكای جنوبی حمایت كرد و این مساله موجب شد رهبران كشورهای آمریكای لاتین وی را شدیداً طرد كنند.
نشست های متوالی رهبران كشورهای این منطقه در سال ۲۰۰۶ كه در سایه مشكلاتی همچون مساله آلودگی رود مرزی آرژانتین و اوروگوئه برگزار شد، در سال ۲۰۰۷ نیز به همین منوال ادامه خواهد یافت:تلاشهای این كشورها برای وحدت آمریكای لاتین، برخوردهای برخی از كشورهای این منطقه با یكدیگر و همكاری های خاص میان آنها.
نشست های مختلف كه میان مقامات كشورهای آمریكای لاتین برگزار می شود همچنان به عنوان وسیله ای برای همبستگی كشورهای این منطقه خواهد بود. اما برای حل همه مشكلات ایجاد شده به علت اختلاف نظرها، كافی نخواهد بود.برخی تحلیلگران معتقدند كه این منطقه باید از اوج رشد اقتصادی خود كه براساس آمارها ۵ درصد در سال ۲۰۰۶ بوده است، به خوبی استفاده كند.رهبران این منطقه بایستی با مطرح كردن دستور كاری معین و خاص وحدت این منطقه را تقویت كنند و روند توسعه اقتصادی خود را حفظ كنند.

مترجم: مهدی صفری

منبع : روزنامه ابرار