سناریو صهیونیزم برای قبله اول

مسئله اشغال فلسطین كه معلول صهیونیزم است، مسأله ملت مظلوم و ستمدیده ای است كه توسط اقلیت كوچ نشین و اشغالگر، از سرزمین تاریخی و آباء و اجدادی خود رانده شده و از نظر آنها دیگر حق بازگشت به سرزمین خود را ندارند. این اقلیت اشغالگر اقدام به فراخوانی سایر همكیشان خود از سراسر دنیا كرده و با پشتوانه همه آنها اقدام به تشكیل حكومتی در آنجا كرده است. این كوچ نشینان كه دارای ملیت های مختلفی بودند با تكیه بر ادعای تاریخی- مذهبی خود، سرزمین فلسطین را متعلق به خویش دانسته و سكنه بومی آن را مزاحمانی برای خود می پندارند.
محقق آمریكایی «ژوزف بادی» در كتابش به نام «دولت اسرائیل» چنین می نویسد: «فتح اورشلیم توسط نیروی روم در سال ۷۰ میلادی ۱۸۷۸ سال استقلال این سرزمین یهودی نشین را به تاخیر انداخت و فقط در سال ۱۹۴۸ بود كه دوباره دولت اسرائیل یعنی سومین دولت مشترك قوم یهود توانست مجدداً احیا شود»(۱).
صهیونیست ها معتقدند كه شهر قدس و اماكن مذهبی آن متعلق به آنهاست و دیگران در آنجا حقی ندارند. براساس تفاسیر تورات موسی بن مایمون، یهود معتقد است كه خداوند به قوم یهود فرمان داده كه در پی آمدن روز كیپور روزی كه یهودیان در ازای كفاره گناهان خود روزه می گیرند معبد سلیمان را در كوه سینا بنا كنند، این فرمان یكی از اصل های مهمی است كه بنی اسرائیل خود را متعهد به آن می دانند(۲).
برخی از شخصیت ها و مقامات اسرائیلی در اظهارنظرهای مختلف خود بر حق یهودیان در تصاحب سرزمین فلسطین و شهر بیت المقدس تاكید داشته اند. این موضوع با توجه به موضع گیری های آنان در قبال این مسئله به خوبی مشخص است، از آن جمله خانم گلدامایر در روزنامه ساندی تایمز مورخ ۱۵ ژوئن ۱۹۶۹ اعلام كرد: «فلسطین وجود ندارد این طور نیست كه تصور كنیم یك خلق فلسطینی در فلسطین وجود داشته اند كه خود را به عنوان یك خلق فلسطینی تلقی می كرده اند و ما آمده ایم و آنها را بیرون كرده و كشورشان را گرفته ایم. آنها اصلاً وجود ندارند». موشه دایان، یكی دیگر از مقامات اسرائیلی ابراز داشت: «اگر بر تورات مسلطیم، اگر خود را قوم تورات می دانیم بایستی بر زمین های توراتی نیز مسلط شویم، سرزمین بیت المقدس، حبرون (الخلیل)، اریحا و جاهای دیگر (۳)».
یهودیان بیت المقدس را از آن خود می دانند: سرود «سال آینده در بیت المقدس...» از اشعیاء یا مزمور ۱۳۶ با عنوان «بیت المقدس اگر تو را فراموش كنیم...» در قلب ایمان یهودی قرار دارند»(۴).
بن گورین اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی پس از آنكه برخی از كشورهای جهان این رژیم را به رسمیت شناختند، در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: شاید ما از نظر سیاسی و حقوقی در فلسطین حقی نداشته باشیم، اما از نظر دینی دارای چنین حقی هستیم، این سرزمین موعود ماست كه خداوند از نیل تا فرات آن را به ما وعده داده است. او در ادامه گفت: فلسطین بدون قدس معنا ندارد و قدس نیز بدون معبد بی معناست(۵).
شهر قدس امروزه نیز مانند گذشته، شاهد توطئه های شوم و اقدامات سركوبگرانه صهیونیست هاست. در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۰ (۷ مهر ماه ۱۳۷۹) آریل شارون رهبر حزب تندرو لیكود درجهت تثبیت و به كرسی نشاندن حاكمیت اسرائیل در منطقه جبل هیكل اعلام كرد كه در این تاریخ به مناسبت فرارسیدن سال جدید عبری وارد مسجدالاقصی كه به عقیده صهیونیست ها بر روی ویرانه های معبد سلیمان ساخته شده است، می شود و در همین راستا، از اعضای حزب لیكود دعوت كرد تا وی را همراهی كنند. پیش از انجام این دیدار، مجلس قانونگذاری تشكیلات خودگردان و جنبش حماس با صدور بیانیه هایی این تصمیم را محكوم و نسبت به عواقب آن هشدار دادند، به رغم این هشدارها شارون در روز موعود با حمایت سه هزار پلیس و سرباز وارد حرم شریف مسجدالاقصی شد. پیش از این، وی مسجدالاقصی را یكی از مهمترین اماكن مقدس یهودی عنوان كرده و مخالفت فلسطینی ها با این دیدار را تاسف آور و ناموجه دانسته بود. پس از رفتن شارون به مسجدالاقصی روزنامه فرانسوی زبان فیگارو، ضمن مصاحبه ای از وی سؤال كرد: چرا صرفاً برای قدرت نمایی به مناطق مقدس مسلمانان مثل مسجدالاقصی رفتید؟ او در پاسخ گفت: «من به مسجد نرفتم، بلكه برعكس به مقدس ترین اماكن یهودیان رفتم و برای رفتن به آنجا مجوز از هیچكس لازم نبود؛ چرا كه همه این اماكن در واقع مال ماست»!
این اقدام مقامات اسرائیلی در آن زمان موجب جریحه دار شدن احساسات مسلمانان گردید، چرا كه به گفته یكی از فلسطینیان، شارون از مسجدالاقصی دیدار نكرد، بلكه وی با ورود خود به این مكان مقدس، آنجا را نجس كرد، اعتراض شدید مسلمانان به این اقدام تحریك آمیز شارون به درگیری های خونینی انجامید كه منجر به دور جدیدی از انتفاضه مردم فلسطین علیه اشغالگران شد(۶).
اسرائیل همواره از سال ۱۹۶۷ به بعد كه شهر بیت المقدس را تصرف كرد در پی تغییر هویت عربی و اسلامی این شهر بوده و سعی نموده است با تغییر بافت اجتماعی و معماری اسلامی آن از طریق خلق واقعیت های جدید به شهرك های صهیونیست نشین مشروعیت قانونی ببخشد. برنامه شارون برای تغییر ساختار دینی و جمعیتی این شهر و ادامه سیاست یهودی سازی و كوچاندن ساكنان آن به بهانه این كه برای اسرائیل خطرآفرین هستند، حاكی از اهداف پنهان این دولت برای حذف هویت عربی و اسلامی شهر قدس و بیانگر تاكید صهیونیست ها بر ادعاهای قبلی خود مبنی بر این كه قدس پایتخت اسرائیل و غیرقابل تقسیم است، می باشد(۷).
بنیانگذار اسرائیل یعنی تئودور هرتزل نیز در كتاب خود با عنوان «سرزمین جدید و همیشگی» این ادعاها را تكرار كرده است. هرتزل همچنین در سال ۱۸۹۷ در كنفرانس بازل اظهار داشت: «اگر روزی قدس را تصاحب كردیم و در این هنگام زنده و قادر به انجام هر كاری بودم، هر چیزی را كه برای یهودیان مقدس نباشد از بین می برم و آثار باستانی و قدیمی را تخریب می كنم». در حقیقت این شمه ای از ایده ها و سیاست های اسرائیل برای یهودی سازی شهر قدس است. مصوبه ۳/۷/۱۹۸۰م پارلمان دولت عبری مبنی بر قرار دادن قدس به عنوان پایتخت همیشگی اسرائیل نیز در این راستا به تصویب رسید و اكنون اعلام پایبندی به قدس به عنوان پایتخت اسرائیل به عرصه رقابت احزاب صهیونیستی تبدیل شده است.
شیمون پرز رئیس اسبق حزب كار اسرائیل درمورد مسئله قدس گفته است: «قدس قبله عرب ها و مسلمانان نیست، قدس در راس اولویت های سیاسی و دینی ما قرار دارد. قدس یكپارچه و به عنوان پایتخت اسرائیل تحت حاكمیت این كشور خواهد ماند»(۸).
یهودیان كه مدعی هستند قدس شهر مقدس آنهاست، معتقدند كه دیوار غربی حرم شریف یكی از دیوارهای هیكل سلیمان است و در قدیم معبد سلیمان در آنجا قرار داشته است. از جمله فعالیت هایی كه بعد از تصرف بیت المقدس توسط رژیم صهیونیستی صورت گرفت این بود كه خاخام های یهودی سراسر جهان یك كنفرانس عمومی در بیت المقدس تشكیل داده و به بحث پیرامون قدس بنشینند. این حاضران در جلسات خود خواستار تجدید بنای هیكل سلیمان بودند.
زیرخ فازهافنك، وزیرمذاهب این رژیم گفته بود: «درباره این كه هدف نهایی ما برپا داشتن هیكل حضرت سلیمان است، هیچ كس با ما بحث و مناقشه ای ندارد، اما واقعیت این كار هنوز فرا نرسیده، در آن روز باید كه زلزله ای رخ دهد و مسجدالاقصی را ویران كند و ما بر روی ویرانه های آن هیكل را برپا داریم(۹)».
گروه های تندرو یهودی كه خود را پاسداران معبد سلیمان می نامند عقیده دارند كه مسجدالاقصی بر ویرانه های معبد سلیمان ساخته شده است. در یك بررسی تاریخی كه به عمل آمده نشان می دهد كه معبد سلیمان كه یهود به آن معتقدند اولین بار توسط سلیمان نبی(ع) در سال ۹۶۰ قبل از میلاد مسیح ساخته شد و در سال ۵۸۷ قبل از میلاد به دست بابلی ها ویران شد، معبد دوم سلیمان در پی غلبه سپاهیان كورش هخامنشی بر بابلی ها در سال ۵۹۳ قبل از میلاد مجدداً بنا شد و سرانجام در سال ۷۰ بعد از میلاد توسط تیتوس، امپراتور روم با خاك یكسان شد. اكنون یهودیان معتقدند كه با احداث سومین معبد سلیمان مسیحا ظهور خواهد كرد. یهود معتقد است كه مسیحا هنوز ظهور نكرده و عیسی مسیح پیامبری دروغین بوده و مسیحا در پی احداث سومین معبد سلیمان ظهور می كند. براساس تعالیم یهود با ظهور مسیحا، بنی اسرائیل به قدرت جهانی می رسند(۱۰). علاوه بر این قبل از شروع عملیات ساخت معبد بر طبق آموزه های یهودی باید گوساله سرخ مویی قربانی گردد. طی چند دهه اخیر یهودیان در نقاط مختلف جهان با استفاده از دانش ژنتیك اقدام به اصلاح نژادی گاو برای تولید گوساله سرخ موی كرده اند تا اینكه در سال ۱۹۹۷ در می سی سی پی آمریكا موفق به تولید این گوساله شدند.
از جمله فعالیت های دیگری كه در چند ماهه اخیر در اسرائیل صورت گرفت می توان به تلاش های گروه های تندرو یهودی در بازسازی معبد موسوم به «هیكل سوم» در مسجد الاقصی اشاره كرد. این كنگره در دی ماه سال گذشته به نام كنگره معبد در قدس اشغالی برگزار گردید، در حدود هزار نفر از داخل و خارج از اسرائیل در این كنگره حضور داشتند. این كنگره هر ساله از سوی گروه های تندرو یهودی و مسیحی برگزار می شود و این یازدهمین دوره این كنگره به شمار می آمد.
یكی از این حاضران به نام «یسرائیل آریل» كه ریاست مركز پژوهش های معبد را برعهده دارد، اظهار داشت: «تا زمانی كه معبد در پایتخت اسرائیل بنا نشده باشد این دولت نمی تواند حاكمیت كاملی داشته باشد و همه مشكلاتی كه هم اكنون رخ می دهد علتش عدم وجود معبد است و هیكل راه حل همه مشكلات ماست.» یكی دیگر از حاضران به نام اسیون كه از جمله یهودیان تندرو بود كه در دهه هشتاد تلاش داشتند مسجد الاقصی را ویران سازند گفت: «مسجد الاقصی برای یهودیان یك فاجعه و برای مسلمانان منبع قدرت است».
او در ادامه اظهار داشت: «نباید منتظر كار پروردگار باشیم، باید خودمان دست به كار شویم و مسئولیت را خود برعهده بگیریم و پس از آن است كه او (پروردگار) چاره ای جز موافقت با اقدام ما ندارد». هدف این گروه از صهیونیست ها از ابراز چنین اظهاراتی تسریع در روند ویرانسازی مسجد الاقصی بوده است.
گروهی از هواداران مسیحی اسرائیل نیز در این كنگره حضور داشتند. به باور این مسیحیان، ویران ساختن مسجد الاقصی و بنای معبد یهودی به جای آن از نشانه های نزدیكی ظهور دوباره حضرت عیسی(ع) است.(۱۱)
مسئله ای دیگر كه نشان از توطئه ای بزرگ از سوی صهیونیست ها برای تخریب مسجد الاقصی دارد، این است كه همیشه مسجد الاقصی با مسجد القبه (قبه الصخره) اشتباه گرفته می شود و این ظاهراً به دلیل نزدیكی این دو بناست، اما دكتر مروان سعید صالح ابوالروب، استادیار ریاضیات دانشگاه دوبی این مسئله را طوری دیگر می نگرد. او می نویسد: «بین مسجد الاقصی و قبه الصخره سردرگمی قابل توجهی وجود دارد، هر گاه در رسانه های محلی و بین المللی ذكری از مسجد الاقصی به میان می آید، عكسی از قبه الصخره در عوض آن نمایش داده می شود. دلیل اصلی این مسئله، عدم اطلاع عموم مردم، همراستا با توطئه های اسرائیل است.
در زمان اقامتم در ایالات متحده نیز كراراً با این مسئله مواجه بودم تا آنكه اطلاع یافتم صهیونیست ها در آمریكا چنین تصاویری را چاپ و منتشر كرده و به اعراب و مسلمانان می فروشند، برخی اوقات با قیمت های بسیار اندك و حتی گاهی اوقات به صورت مجانی و بدین ترتیب مسلمانان آن را به تمام نقاط نصب می كنند؛ به دیوار منازل و دفاتر كارشان. همین مسئله مؤید این قضیه است كه [دولت] اسرائیل می خواهد تصویر مسجد الاقصی را از اذهان مردم پاك كند تا بتواند آن را تخریب و معبد خود را پنهانی بنا كند و اگر كسی شكایت و اعتراضی داشته باشد آنگاه به طور زنده تصویر قبه الصخره را نشان داده اظهار خواهند داشت آنها كاری نكرده اند.
عجب توطئه ای! هنگامی كه از برخی اعراب مسلمان و حتی برخی فلسطینی ها سوال كردم دریافتم كه آنان نیز قادر به تمایز بین این دو مكان مقدس نیستند. این واقعاً باعث اندوه و ناراحتی ام شد كه اسرائیلی ها چقدر تاكنون در پیشبرد توطئه هایشان توفیق داشته اند.»(۱۲)
بی شك مهم ترین كاری كه باید در این مرحله از سوی مسلمانان انجام شود این است كه برحق كامل فلسطینیان بر شهر قدس و مسجد الاقصی تأكید شود و هیچ گونه كوتاهی و تفریطی صورت نگیرد، در صورتی كه به هر شكل در این زمینه كوتاهی صورت گیرد به این معناست كه مسلمانان با دستان خود حقوق خویش را پایمال كرده اند. جنبش های اسلامی فلسطین همچون جنبش مقاومت اسلامی فلسطین(حماس) و جنبش جهاد اسلامی نیز در همین راستا اعلام كرده اند كه هر گونه تعرض صهیونیست ها به مسجد الاقصی منجر به انتفاضه دیگر مسجد الاقصی خواهد شد.

محسن رضائی مقدم
منابع و مآخذ:
۱- دانشنامه فلسطین، جلد اول، گردآورنده مجید صفاتاج، چاپ و نشر دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۱ ص ۳۴۶
۲- ماهنامه فرهنگی، اعتقادی، اجتماعی موعود، شماره ،۴۶ شهریور ۸۳
۳- روژه گارودی، پرونده اسرائیل و صهیونیسم سیاسی، ترجمه نسرین حكمی، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اسفند ۱۳۶۴ ص ۳۸
۴- همان منبع ص ۱۱۶
۵- مركز اطلاع رسانی فلسطین www.palestine persian.com
۶- دانشنامه فلسطین، گردآورنده مجید صفاتاج، جلد دوم، ص ۲
۷- مجله پیام فلسطین، مجله سیاسی، فرهنگی، خبری جنبش مقاومت اسلامی فلسطین حماس- دفتر تهران، شماره ،۴۳ دی ماه ۸۲ ص۲۵
۸- همان منبع، ص ۲۶
۹- دانشنامه فلسطین، جلد دوم، ص ۴۶۸
۱۰- ماهنامه فرهنگی، اجتماعی، موعود، شماره ۴۶ ص ۳۱
۱۱- مركز اطلاع رسانی فلسطین
۱۲- ماهنامه فرهنگی، اعتقادی، اجتماعی موعود، شماره ،۴۶ شهریور ،۱۳۸۳ ص ۳۱

منبع : روزنامه همشهری