مَحرمیّت‌های موقت!

اگر از شما بپرسند <مردم ایران نسبت به کدام مسائل کشوری محرم هستند و در چه دوره‌هایی حق دارند به اطلاعات و اخبار مهم دسترسی داشته باشند> چه پاسخی خواهید داد؟ احتمالاً بسیاری از افراد به شعارهای سیاستمداران و کارگزاران حکومتی استناد می‌کنند که کشور را متعلق به مردم می‌دانند و به همین استناد خواهند گفت: <مردم در همه زمان‌ها حق دارند از تمام حقایق کشور مطلع باشند.>
اما به نظر می‌رسد بسیاری از سیاستمداران و مسئولان کشوری، اعتقاد دیگری دارند. رفتار و گفتار این گروه از سیاستمداران نشان می‌دهد که از نظر آنها، محرم بودن مردم تنها محدود به سوژه‌های مشخص و دوره‌های معین زمانی است. متاسفانه این ویژگی‌ را در سیاستمدارانی از دو جناح می‌توان یافت که البته در دوره فعلی، این مسئله نمود بیشتری دارد. در این دوره، در تریبون‌های عمومی، مردم <محرم مطلق> نسبت به همه امور کشور تلقی می‌شوند و در عین حال، اطلاع‌رسانی در امور بدیهی، از مردم دریغ می‌شود. دولتمردان اصولگرا، در محرم دانستن مردم گاه تا آنجا پیش می‌روند که در تریبون عمومی خواستار افشای اجـزای پـرونده امنیتی رقیب می‌شوند. آنها همچنین به انتقاد از نمایندگان مجلس می‌پردازند که <چرا از دولت خواسته‌اند قبل از اعلامدر تریبون‌های عمومی، اجزای طرح تحول اقتصادی را به اطلاع نمایندگان مجلس برساند؟> به عقیده این گروه از دولتمردان، هیچ چیز نباید از مردم مخفی بماند. اما همین گروه، در مواردی دیگررفتاری متفاوت از خود بروز می‌دهند. مثلاً وقتی که بحث میزان موجودی حساب ذخیره ارزی به میان می‌‌آید و صاحب‌نظران، نگرانی خود را از کاهش غیرمتعارف این رقم اعلام می‌کنند مسئولان دولتی با محرمانه دانستن رقم مـوجـودی ذخیره ارزی، از پاسخ‌گویی به نگرانی‌ها در این مورد خودداری می‌نمایند که این روش، چیزی جز نامحرم دانستن مردم نیست. در حالی که قطعاً در همین شرایط، حتی بسیاری از دشمنان ایران در کشورهای خارجی به خوبی از رقم ذخایر ارزی ایران مطلع هستند!
برخی حواشی استیضاح کردان از جمله ‌آخرین مصاحبه رئیس جمهور در این مورد نیز می‌تواند میزان اعتقاد مسئولان به محرم بودن مردم را آشکار سازد. رئیس جمهور تاکنون چندبار در تریبون‌های عمومی اعلام کرده است که <ما هیچ چیز مخفی از مردم نداریم> اما در حادثه اخیر برای مردم توضیح نداد که علت تغییر تصمیم او برای حضور در جلسه استیضاح کردان چه بوده است؟ مگر برخی رسانه‌های اصولگرا، یک هفته قبل به نقل از رئیس جمهور اعلام نکردند که شخصاً در جلسه استیضاح کردان حاضر می‌شود و از او دفاع می‌کند؟ اگر این خبر، دروغ بود و رئیس جمهور از ابتدا <استیضاح را قبول نداشت> و بر همین اساس تصمیم به عدم شرکت در جلـسـه استیضاح گرفته بود، چرا دفتر او این خبررسانی دروغ رسـانه‌های اصولگرا را تکذیب نکرد؟ اگر هم آن رسانه‌ها تقصیری نداشته‌اند و عدم شرکت در جلسه استیضاح، ناشی از تغییر تصمیم رئیس جمهور است چرا علت این تغییر تصمیم – که تغییر بسیار مهمی هم مـی‌بـاشـد – بـه <مـردمِ مـحـرم> اعلام نمی‌شود؟ رئیس جمهور در مصاحبه اخیر به نکات دیگری نیز اشاره کرد. او از جمله اظهار داشت: <دولت بنا ندارد وارد این مسائل شود و الا ما می‌توانیم کسانی را نام ببریم که از حقوق مدارک نامعلوم خود استفاده کرده‌اند.> این هم یکی از نمونه‌هایی است که ظاهراً مردم، نامحرم تلقی می‌شوند.
اما حتی اگر مردم در این مورد نامحرم باشند، آیا دولت حق دارد چشم خود را بر سوء‌استفاده عده‌ای از سیاستمداران ببندد که به ادعای رئیس جمهور، مبالغی را به ناحق و براساس مدارک نامعلوم تحصیلی دریافت کرده‌اند؟ رئیس جمهور در همین مصاحبه به نکته دیگری نیز اشاره کرده و گفته است: <اگر بنا باشد عادلانه به این موضوع رسیدگی کنیم باید یقه دانشگاهی که ایشان در آن تدریس می‌کرد را نیز بگیریم.> حق با رئیس جمهور است. او با با توجه به محرم بودن مردم، عبارتی را بیان کرده است که باتوجه به اخبار منتشره در یکی دو ماه اخیر، اذهان مردم را بلافاصله به طـرف دانـشـگاه آزاد می‌برد. انشاءالله این خبررسانی، به اختلافات رئـیس دانشگاه آزاد با مسئولان دولت نهم، هیچ ارتباطی ندارد. اما ای کاش در راستای محرم بودن مردم، این نکته نیز مطرح می‌شد که <در زمان تدریس کردان در دانشکده حقوق، چه کسی ریاست آن دانشکده را به عهده داشته و او هم‌اکنون در کدام قوه کشور، مسئولیت دارد!؟> آخـریـن نکته مهم در مصاحبه اخیر آقای رئیس جمهور، اذعان او به ارتکاب اشتباه در موضوع چک‌های پنج میلیون تومانی بود.
احمدی نژاد که بارها بر محرم بودن مردم تاکید کرده است در این مورد اظهار داشت: <این موضوع ناشی از اشتباه یک فرد بوده و دستور برکناری او صادر شده است.> اما <مردم ِ محرم> نفمیدند که پس از اخراج این فرد، ‌ ‌با مقام مافوق او – معاون پارلمانی رئیس جمهور– چه برخوردی انجام شده است؟آیا مردم در آن حد محرم نیستند که بدانند <چرا در برابر ادعاهای غیرمنصفانه و اتهام افکنی آن مقام نسبت به نمایندگان مجلس، سکوت می‌شود؟> آقای رئیس جمهور که به ارتکاب اشتباه در قضیه اخیر اذعان دارد چرا به <مردمِ محرم> نمی‌گوید معاون پارلمانی رئیس جمهور ، به خاطر اتهام‌افکنی علیه نمایندگان مجلس و رسانه‌های خبری، با چه مجازاتی مواجه شده است؟ آیا رئیس جمهور اطلاع ندارد که معاون پارلمانی او تنها سه روز قبل، در نامه‌ای شدیداللحن ضمن تکذیب هرگونه تخلف یا اشتباه همکاران خود در رسوایی اخیر، افشا کنندگان این موضوع را به <اجرای سناریوی مشمئز کننده علیه روابط دولت و مجلس> متهم کرده و اقدام آنها را <آتش تهیه برای حملات رسانه‌های صهیونیستی علیه دولت مظلوم و خدمتگزار> نامیده است؟ رئیس جمهور که همیشه بر <محرم بودن مردم> تأکید می‌کند و در مصاحبه اخیر هرگونه تعارف با هر مقام و شخصیتی را انکار کرد آیا نمی‌خواهد <حق محرمیت> مردم را پاس بدارد و در این زمینه نیز به آنها اطلاع‌رسانی کند؟
راستی آیا مردم، تنها در سوژه‌هایی محرم هستند که اطلاع‌رسانی‌های عمومی به ضرر رقبا و منتقدان دولت خواهد بود؟ آیا می‌توان مهم‌ترین موضوعات تخصصی، مانند اجزای طرح تحول اقتصادی– که مورد اختلاف صاحب‌نظران می‌باشد – را به میان ملت برد، اما موضوعات بدیهی را از مردم مخفی کرد و برای این مخفی‌کاری نیز دلیل تراشی کرد که <اگر بنا باشد نقاط ضعف یکدیگر را روی میز بگذاریم، مسائل دیگر پیش خواهد آمد>؟
نکند آن گونه که دو روز قبل، رئیس کمیسیون اصل نود مجلس اظهار داشت روابط قوای رسمی کشور و برخی مسئولان در جهتی پیش می‌رود که خدای نخواسته در آینده، بیش از هرچیز بر مبنای <معامله برای قانع کردن متقابل> شکل گیرد!؟

منبع : روزنامه آفتاب یزد