بقایای روز - THE REMAINS OF THE DAY

سال تولید : ۱۹۹۳
کشور تولیدکننده : انگلستان و امریکا
محصول : اسماعیل مرچنت، مایک نیکولز و جان کالی
کارگردان : جمیز آیوری
فیلمنامه‌نویس : روت پراور، جهابوالا، بر مبنای رمانی نوشتهٔ کازوئو ایشیگورو
فیلمبردار : تونی پیرس رابرتس
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچارد رابینز
هنرپیشگان : آنتونی هاپکینز، اما تامپسن، جیمز فاکس، کریستوفر ریو، پیتر وان، هیو گرانت، میشل لونسدال، تیم پیگوت اسمیت و پاتریک گادفری
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۵ دقیقه


ـ انگلستان، اندکی پس از پایان جنگ جهانی دوم، یک دیپلمات سابق امریکائی به نام ̎لوییس̎ (ریو)، عمارت بزرگ ̎لرد دارلینگتن̎ فقید را می‌خرد که آقای ̎استیونز̎ (هاپکینز) پیر، سر پیشخدمت آن است. او به ̎استیونز̎ مرخصی می‌دهد تا به دیدن ̎خانم کنتن̎ (تامپسن)، مستخدمهٔ قدیمی این عمارت برود و از او بخواهد سر کار قبلی خود برگردد. دههٔ ۱۹۳۰. دوران خدمت وفادارانه و بی‌ادعای ̎استیونز̎ برای ̎لرد دارلینگتن̎ (فاکس)، آشنائی‌اش با ̎خانم کنتن̎ تازه وارد، رابطه‌ای که به دلیل خویشتن‌داری مفرط طرفین و امتناع ̎استیونز̎ از نشان دادن تعلق خاطرش نافرجام ماند و به دنبالش ̎کنتن̎ با پیشخدمت دیگری ازدواج کرد و خدمت را رها کرد ... و نیز بی‌تفاوتی ̎لرد دارلینگتن̎ نسبت به شرایط سیاسی و رفت و آمد با آلمانی‌ها که باعث بدنامی بعدی‌اش شد. در بازگشت به زمان حال، ̎استیونز̎ و ̎کنتن̎ یکدیگر را ملاقات می‌کنند و گذشته‌ها را به یاد می‌آورند ولی ̎کنتن̎ که دخترش اینک باردار است، پیشنهاد بازگشت به ̎دارلینگتن هال̎ را رد می‌کند و آن دو، شاید برای آخرین بار، وداع می‌گویند.
ـ کتاب مشهور و جایزهٔ بردهٔ ایشیگورو، حالت دفترچه خاطرات حسرت‌بار پیشخدمتی را دارد که سال‌ها سرگرم در انجام وظیفه، به گذشت زمان و آنچه پیرامونش می‌گذشته، بی‌توجه بوده است و وقتی به خود آمده که دیگر دیر شده است. دست‌مایه، به رغم ژاپنی بودن نویسنده به معنی کامل کلمه ̎انگلیسی̎ است و فیلم همان‌قدر دربارهٔ عمر بر باد رفتهٔ ̎استیونز̎ محجوب (با بازی بس کنترل شدهٔ هاپکینز) است که دربارهٔ دگرگونی‌های انگلستان در فاصلهٔ پیش و پس از جنگ جهانی دوم. سه‌گانهٔ آیوری / مرچنت / جهابوالا با مهارت، قطعه‌ای مجلسی را اجرا می‌کنند که مصر است تمی یکسان را در تمام موومان‌هایش تکرار کند و لحن دل‌تنگ‌کننده‌ای را دارد. خبری از یک لارگوی تغزلی یا یک آلگروی سریع نیست و تمام قطعه از متانت یک آدجوی طولانی و فکورانه برخوردار است.