خواص درمانی میوه‌ها

● کیوی Kiwi vine
کیوی گیاهی است چوبی، درختچه‌ای بالارونده و خزان‌کننده یا به شکل تاک‌های پیچ خورده، با عمر طولانی که به ۵۰ سال هم می‌رسد. این گیاه بومی جنوب غربی چین با آب و هوای گرم و زمستان‌های معتدل است. چینی‌ها از هزاران سال پیش، میوه‌های کیوی را از درختچه‌های وحشی آن جمع‌آوری می‌کردند اما هیچ‌گاه تلاشی در جهت کاشت و اهلی ساختن آن انجام ندادند. گیاه‌شناسانی که در اواخر قرن نوزدهم به چین سفر کرده بودند، بذرهای کیوی را با خود به اروپا، آمریکا و نیوزلند بردند و در حوالی سال ۱۹۳۰ کشت و پرورش این گیاه در مقیاس تجاری در نیوزلند آغاز شد و امروزه نیز نیوزلند بزرگ‌ترین تولید کننده این محصول است و پس از آن ایتالیا، ژاپن و آمریکا در رده‌های بعدی قرار دارند. چینی‌ها با آنکه علاقه چندانی به کیوی از خود نشان ندادند، اما آن را برای رشد کودکان و تقویت زنان پس از زایمان مفید می‌دانستند. میوه کیوی زمانی برای خوردن مناسب است که تحت فشار انگشت کمی فرو برود. از میوه‌های رسیده به‌عنوان اشتهاآور در سالاد و همراه گوشت ماهی و مرغ مصرف می‌شود. علاوه بر این در تهیه پای، پودینگ، کیک، انواع نوشیدنی، بستنی و برای تزئین غذا مورد استفاده قرار می‌گیرد. کیوی به خاطر داشتن آنزیم پروتئولتیک باعث نرم شدن گوشت می‌شود. میوه‌های نارس آن سرشار از اسید کوینسک است که با رسیده شدن اسید فولیک، پتاسیم، کروم، ویتامین E، ویتامین C، کلسیم، فسفر و آهن را دارا می‌باشد. کرک‌های روی پوست میوه کیوی در برخی افراد باعث التهاب گلو می‌شود. از این‌رو توصیه می‌شود تا پیش از معلوم شدن حساسیت بدن نسبت به آنزیم‌های موجود در آن، از خوردن کیوی به مقدار زیاد پرهیز شود.
عباس نوری

منبع : ماهنامه طمطراق