مرگ آقای لازارسکو - THE DEATH OF MISTER LAZARESCU

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : رومانی
محصول : بوبی پونسکو و آنکا پوییو
کارگردان : کریستی پوییو
فیلمنامه‌نویس : رازوان رادولسکو و پوییو
فیلمبردار : اولگ موتو
آهنگساز(موسیقی متن) : آندریا پادورارو
هنرپیشگان : یان فیسکوتینو، لومینیتا گئورگیو، گابریل اسپاهیو، دورو آنا، لانا دوگارو، فلورین زامفیرسکو و کلارا وودا
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۳ دقیقه


بخارست، زمان حال. ̎دانته رموس لازارسکو̎ی ۶۲ ساله (فیسکوتینو) با بخش کمک‌های اضطراری تماس می‌گیرد و از سردردی چهار روزه می‌نالد و می‌خواهد که آمبولانسی برایش بفرستند. در حالی‌که به گربه‌هایش غذا می‌دهد، علائم بیماری شدیدتر می‌شود و بنابراین از همسایه‌هایش، ̎ساندو̎ (آنا) و ̎میکی̎ (دوگارو) کمک می‌گیرد و از ایشان می‌خواهد اگر مسکنی دارند در اختیارش بگذارند. همسایه‌ها در باب مضرات نوش‌خواهری نصیحتش می‌کنند و به او هشدار می‌دهند ولی ضمناً به او غذا می‌دهند و در کنارش می‌مانند تا آمبولانس سر برسد. پیراپزشک‌ها، ̎میوآرا̎ (گئورگیو) و ̎لئو̎ (اسپاهیو)، شرایط را بررسی می‌کنند و به این نتیجه می‌رسند که بهتر است ̎لازارسکو̎ در بیمارستان بستری شود. ̎میوآرا̎ با خواهر ̎لازارسکو̎ تماس می‌گیرد ولی او تا صبح روز بعد، نمی‌تواند پیش ̎لازارسکو̎ بیاید. از ̎ساندو̎ و ̎میکی̎ می‌پرسند آیا یکی از آن دو می‌توانند هم‌راهش به بیمارستان برود ولی هر دوی آنان مؤدبانه، بهانه‌ای می‌آورند و از این کار سر باز می‌زنند. ̎میوآرا̎ و ̎لئو̎، ̎لازارسکو̎ را سوار بر آمبولانس، به چهار بیمارستان مختلف می‌برند. اما در هر یک از این بیمارستان‌ها، با پرسنل عاجز و گرفتاری روبه‌رو می‌شوند که سعی دارند به مجروحان متعدد یک تصادف بزرگ برسند و از این‌رو فرصت زیادی برای رسیدگی به ̎لازارسکو̎ ندارند و بهانه‌هائی سر هم می‌کنند تا او را از سر خود باز کنند؛ این بهانه‌ها از بوی شدید الکلی که از دهان ̎لازارسکو̎ به مشام می‌رسد تا ناتوانی‌اش در امضاء برگه‌ٔ رضایت‌نامه را شامل می‌شود. پرسنل آخرین بیمارستان، رفتار هم‌دلانه‌تری دارند ولی با گذشت زمان، شرایط جسمی ̎لازارسکو̎ چنان به وخامت گرائیده که دیگر معلوم نیست چه می‌گوید.
● دو ساعت و نیم دوربین به‌دست، دنبال کردن زندگی مردی مُشرف به مرگ که از این بیمارستان به آن یکی برده می‌شود، ناغافل به فیلمی جذاب تبدیل شده است. این دومین فیلم پوئیو است که ابتدا به‌عنوان اولین قسمت از ̎شش حکایت از حومه‌های بخارست̎ طراحی شده بود. نگاه تلخ فیلم به فرایند غیرانسانی پزشکی، با آن طنز سیاه و گفت‌وگوهائی که همیشه واقعی می‌زنند، قدری تعدیل شده است. پوئیو باز هم با بودجه‌ای اندک کار کرده و همان‌طور که فهرست بالابلند مشاورانِ پزشکی‌اش نشان می‌دهند، معلوم است مدت زیادی با پزشک‌ها وقت صرف کرده است. او و فیلم‌نامه‌نویس‌اش، اردولسکو، کاملاً به محیط‌های بیمارستان آشنایند و جملات و نگرانی‌های رایج در آن شرایط را که به‌طور سطحی آدم‌ها را با هم ارتباط می‌دهد، واقعی و درست توصیف و ضبط کرده‌اند. عوامل فنی آشکارا، از سه هفته تمرینی که پوئیو پیش از شروع فیلم‌برداری برایشان ترتیب داده، بهره گرفته‌اند. نمادین بودن اسم شخصیت‌ها (̎دانته̎، ̎لازاروس̎ و حتی یک دکتر ̎انگل̎/ فرشتهٔ نامرئی) بدیهی است، ولی پوئینو زیاد خود را با نمادگرائی درگیر نکرده است.