بوی بهبود ز اوضاع... می‌آید!؟

<در طول یکسال و نیم اخیر کارهای زیادی در وزارت آموزش و پرورش صورت گرفته که قابل مقایسه با گذشته نیست و در مقایسه با قبل خود بی‌نظیر است و اگر نگوئیم بی‌نظیر است قطعاً باید گفت کم نظیر است...... امیدوارم وزیر آموزش و پرورش ابقا شود تا دولت به صورت منسجم و هماهنگ ادامه فعالیت دهد.>
جملا‌ت بالا، دقیقاً دویست روز قبل توسط رئیس جمهور در صحن علنی مجلس بیان شد تا مخالفت جدی محمود احمدی‌نژاد با استیضاح وزیر آموزش و پرورش به اطلا‌ع ملت ایران و نمایندگان آنها برسد. این عبارات، از یک سو نشان می‌داد که از نظر احمدی‌نژاد، شاهکارهای مدیریتی در حوزه مسئولیت محمود فرشیدی، دوره وزارت او را نسبت به تمام دوره‌های گذشته ممتاز ساخته است و از سوی دیگر ثابت می‌کرد که هماهنگی او با مجموعه دولت در حدی است که رئیس جمهور، برکناری او توسط مجلس را موجب اخلا‌ل در انسجام و هماهنگی دولت می‌داند.
بی‌نظیر دانستن عملکرد فرشیدی در حالی بیان می‌شد که از ماهها قبل از استیضاح او در مجلس، بسیاری از نمایندگان عملکرد او را مورد انتقاد قرار داده بودند و گروههایی از معلمان نیز با تجمعاتی در برابر مجلس - که گاه برای آنها هزینه‌ساز بود - نارضایتی خود را از مدیریت این دستگاهبزرگ ابراز می‌داشتند. پیش از آن نیز اهانت بی‌سابقه به ساحت مــقــدس پــیـامـبـراکـرم (ص) در قـالـب یکی از آزمون‌های رسمی آموزش و پرورش باعث اعتراض بسیاری از نمایندگان و درخواست تعدادی از آنان - از جمله نماینده اصولگرای قم - برای استعفای وزیر یا برکناری او توسط رئیس جمهور شده بود. اما نه اعتراضات معلمان، نه درخواست به حق عده‌ای از نمایندگان و سیاستمداران برای برکناری وزیر و نه تلا‌ش تعداد قابل توجهی از نمایندگان مجلس برای استیضاح وزیر، نتوانست با رضایت رئیس جمهور از عملکرد بی‌نظیر وزیر رقابت کند و در نتیجه با حمایت جدی و کم‌نظیر احمدی نژاد، فرشیدی بر کرسی وزارت ابقا گردید. کسانی که مقاومت رئیس جمهور در برابر درخواست‌های رسمی و غیررسمی برای تغییر وزیر را دیدند و شنیدند، هیچگاه باور نمی‌کردند که دویست روز پس از بی‌نظیر خواندن عملکرد وزیر و پافشاری بر هماهنگی او با مجموعه دولت، به صورت ناگهانی خبر پایان مسئولیت او در آموزش و پرورش اعلا‌م شود. البته کسانی که همه اقدامات رئیس جمهور را <ابتکاری> می‌نامند شاید این نوع برخورد را هم یک ابتکار کم نظیر بدانند، اما اگر <اعتماد> مردم نیز به اندازه تبلیغ برای <ابتکارات> رئیس جمهور اهمیت داشته باشد، قاعدتاً مسئولا‌ن مربوطه برای مردم توضیح خواهند داد که در دویست روز گذشته، کدام <ذنب لا‌یغفر> در آموزش و پرورش صورت گرفته است که هم قبح آن از اهانت به پیامبر بالا‌تر بوده و هم شدت تخریب‌گری آن تمام اقدامات بی‌نظیر یا کم نظیر در دوره ۵/۱ ساله مدیریت فرشیدی را بی‌اثر کرده است؟! ‌آیا متوسط عملکرد وزارت آموزش پرورش در حدی از ضعف قرار داشته است که علیرغم ادامه همکاری با سایر وزیران نه چندان موفق برکناری او در نیمه راه اجتناب ناپذیر بوده است؟
رئیس جمهور باید برای مردم توضیح دهد بی‌نظیر یا کم نظیر خواندن عملکرد وزیر و تاکیدبر هماهنگی کامل‌ او با دولت، که در نهایت منجر به شکست تلا‌ش نمایندگان مجلس برای استیضاح وزیر شد، با چه هدفی صورت گرفته است؟ آیا این هم از ابتکارات دوره جدید مدیریت کشور است که هر تصمیمی - حتی موضوعی که بر سرنوشت حدود بیست میلیون دانش‌آموز و معلم تاثیرگذار می‌باشد - باید تنها توسط رئیس جمهور اتخاذ شود؟ آیا بی‌توجهی به مطالبه رسمی و غیررسمی نمایندگان مجلس حتی به قیمت توصیف کم‌سابقه از موفقیت‌ یک وزیر نیز از روش‌های پسندیده‌ای است که به دولت جدید نسبت داده می‌شود؟
پس از استیضاح وزیر آموزش و پرورش در مجلس، ۱۳۲ تن از نمایندگان به ابقای او رای دادند که بدون تردید رای تعداد قابل توجهی از آنها، برای اجابت خواسته رئیس جمهور بود. به عبارت دیگر، اکثریت قابل توجهی از ۲۹۰ نماینده مجلس، دیدگاه موافقی نسبت به وزیر نداشتند، در عین حال برای اثبات تعامل مثبت با دولت، ابقای وزیر را پذیرفتند. اما رئیس جمهور که دیروز با پایان دادن به مسئولیت فرشیدی عملا ً ‌نارضایتی خود از عملکرد و ی را به نمایش گذاشت ، حاضر نشد که برای اثبات تعامل با مجلس، همزمان با درخواست نمایندگان او را برکنار نماید. رئیس جمهور می‌توانست با خودداری از توصیف‌های ویژه از عملکرد وزیر، همراهی خود با نمایندگان را به نمایش بگذارد و برخی از آنها را به رای اعتماد مصلحت‌گرایانه به فرشیدی وادار نسازد البته این تعامل یکسویه، بارها توسط مجلسیان به نمایش گذارده شده است و نمایندگان مجلس در بعضی از موارد از حقوق قانونی خود کوتاه آمده‌اند تا تعامل با دولت را اثبات کنند
مثلا‌ً در حالی که به گفته رئیس کمیسیون انرژی مجلس، ۶۹ درصد نمایندگان خواستار عرضه آزاد بنزین هستند، تنها به دلیل مخالفت رئیس جمهور و دولت، در این مورد اقدامی صورت نمی‌گیرد.
بسیاری از اتفاقات ماههای اخیر که به بهانه تعامل مجلس و دولت و یا به عبارت بهتر مدارای یکطرفه مجلس با دولت انجام می‌شود اعتراض اصولگرایان مجلس را نیز برانگیخته است. نایب رئیس اصولگرای کمیسیون اصل نود چندی قبل ضمن تاکید بر <قابل توجه بودن تخلف مدیران دولتی از قانون> هشدار داد که <تعامل بین دولت و مجلس نباید موجب ضرر مردم و نظام شود> و عضو ائتلا‌ف آبادگران نیز از این موضوع ابراز تاسف کرد که <نقش مجلس، هیچگاه مانند امروز کمرنگ نبوده است.>
نگارنده هر چه تلا‌ش کرد نتوانست برای آنچه از دویست روز قبل تا دیروز در حوزه آموزش و پرورش به وقوع پیوست، دلیلی بیابد. پس شاید بتوان <دفاع جانانه> آن روز و<برکناری بی‌سر و صدای> دیروز را ناشی از روندی دانست که ترجمان آن، پس از شکست استیضاح فرشیدی در سرمقاله یک روزنامه حامی رئیس جمهور آمده بود: <اصولگرایان مجلس، دیروز مانور اتحاد دادند و بار دیگر قدرت خود را هنگامی که تصمیم گرفته باشند یک اراده جمعی را پیش ببرند، به نمایش گذاشتند.>
البته اگر اثبات هماهنگی اصولگرایان و مانور اتحاد آنها، اصل اولیه برای سیاستمداران باشد بی‌نظیر خواندن عملکرد وزیر در روز استیضاح و برکناری ناگهانی یا پذیرش بی سر و صدای استعفای او کاملا‌ً موجه خواهد بود. اما در این شرایط، آیا مردم می‌توانند به انتظار آمدن بوی خوش از اوضاع باشند؟!

منبع : روزنامه آفتاب یزد