جک برق‌آسا - LIGHTNING JACK

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : استرالیا
محصول : پل هوگان، گرگ کوت و سایمن وینسر
کارگردان : وینسر
فیلمنامه‌نویس : هوگان
فیلمبردار : دیوید اگبی
آهنگساز(موسیقی متن) : بروس رولند
هنرپیشگان : هوگان، کوباگودینگ جونیر، بورلی دانجلو، کامالا داوسن، پت هینگل، فرانک مک‌ری و راجر دالتری
نوع فیلم : رنگی، ۹۳ دقیقه


ـ سال ۱۸۷۰. ̎جک کین̎ (هوگان)، ملقب به ̎برق‌آسا ̎ تنها بازماندهٔ اعضای یک گروه سارقان بانک، وقتی گزارش دستگیری افرادش را در روزنامه می‌خواند، نگران از دست رفتن شهرتش، طرح یک سرقت دیگر را از بانک می‌ریزد و در جریان دزدی، یک جوان سیاه‌پوست لال را به نام ̎بن دویل̎ (گودینگ جونیر) به گروگان می‌گیرد. ̎بن̎ اگرچه ترسیده اما خوشحال است که در یک حادثهٔ پر هیجان همکار یک سارق بانک شده است. او برای اثبات توانائی‌هایش یکبار ̎جک̎ را از دست تعقیب‌کنندگان نجات می‌دهد. ̎جک̎ نیز به او اجازه می‌دهد بریده جرایدی را که طی سال‌ها از دزدی‌هایش جمع کرده، بخواند و ̎بن̎ در می‌یابد که ̎جک̎ آدم مشهور و قابلی است. آنان در فرار از تعقیب‌کنندگانشان مورد تعقیب سرخ‌پوستان هم واقع می‌شوند. ̎جک̎ همه چیز را به ̎بن̎ می‌آموزد. سپس به دیدار محبوبه ̎جک̎ می‌روند. در اینجا ̎مارشال کورتس̎ (هینگل) هم گروهی را اجیر می‌کند تا او را دستگیر کنند. ̎جک̎ در این میان طرح یک دزدی دیگر را می‌ریزد. اما دستگیر می‌شود. ̎بن̎ او را از زندان نجات می‌دهد. در بازگشت دوباره به شهر، ̎جک̎ متوجه می‌شود که گروهی دیگر از سارقان، قصد دزدی از همان بانکی را دارند که او می‌خواهد آن را سرقت کند. با ورود سارقان به بانک، او و ̎بن̎ کلانتر را خبر می‌کنند سپس در زمانی که همهٔ شهر غرق شادی دستگیری دزدان هستند، آن دو پول‌های بانک را واقعاً سرقت می‌کنند و می‌روند.
ـ دو فیلم کراکودایل دندی (پیتر فیمن، ۱۹۸۶) و دو (جان کورنل، ۱۹۸۸) کافی بود تا هوگان به یاد همه بماند، و آن نوع طنز و هجوی که آن دو فیلم را مشهور و پرفروش کرد. هوگان و آن سبک کمدی در قالب وسترن، و بیشتر در الگوئی از یک زوج (و اصلاً عجیب نیست که یک همراه سیاه‌پوست ̎که این از مل بروکس می‌آید̎ که اینجا لال هم هست این زوج را کامل کند) شبیه ترینیتی‌ها (زوج بود اسپنسر ـ ترنس هیل را به یاد می‌آورد) از آب در آمده است. اگر ترینیتی‌ها نوع کمدی ترکیبی و شلوغ و یکدست را ارائه می‌دادند، اینجا با یک فیلم بسیار خنثی، پا در هوا مانده و خشک رو به رو هستیم که یکدست و هموار نیست ... صحنه‌‌هائی موفق (مثل دزدی آخر) دارد، در کنار صحنه‌های درنیامده و شوخی‌های ناموفق در فکر و اجرا.