خط سلامت: شیوه‌های اجباری تغذیه در کودکان می‌تواند به پرخوری احساسی در آنها منجر شود، به‌ویژه در سنین پیش‌دبستانی.

اختلال غذا خوردن احساسی اغلب رفتاری خودکار است. هرچه بیشتر برای بهبود حال روحی‌تان به سراغ غذا بروید، این عمل بار‌ها تکرار و تبدیل به عادت می‌شود.

به جای آنکه هر از گاهی با رژیم‌های سخت گیرانه به خود فشار بیاورید و هر روند جدید رژیم غذایی را امتحان کتید، روی غذا خوردن آگاهانه تمرکز کنید. این بدان معناست که به آنچه می‌خورید و احساسی که در شما ایجاد می‌کند توجه کنید. در طول وعده‌های غذایی سرعت خود را کم کنید، از هر لقمه لذت ببرید و وقتی ۸۰ درصد سیر …

«اگر بشقاب غذایت را تمام کنی، جایزه‌ات شیرینی خواهد بود»، «اگر تکالیف مدرسه‌ات را زود تمام کنی یا نمره خوبی بگیری، شام پیتزا خواهیم خورد»؛ آیا تا به حال این جملات را به فرزندان خود گفته‌اید؟ یا به خودتان گفته‌اید: «روز سختی را پشت سر گذاشتم؛ پس شایسته این هستم که خودم را به یک همبرگر خوشمزه مهمان کنم»؟ …

استرس می‌تواند منجر به خوردن احساسی شود، در این شرایط افراد از غذا به عنوان مکانیسم مقابله استفاده می‌کنند. کمبود وقت و انرژی برای فعالیت بدنی مشکل را تشدید کرده و به افزایش وزن و خطر چاقی کمک می‌کند.

استرس می‌تواند منجر به خوردن احساسی شود، در این شرایط افراد از غذا به عنوان مکانیسم مقابله استفاده می‌کنند. کمبود وقت و انرژی برای فعالیت بدنی مشکل را تشدید کرده و به افزایش وزن و خطر چاقی کمک می‌کند.

استرس ناشی از ساعت کار طولانی می‌تواند منجر به خوردن احساسی شود، در این شرایط افراد از غذا به عنوان مکانیسم مقابله استفاده می‌کنند.

پیشگیری از خوردن عاطفی در درجه نخست شامل کاهش استرس، استفاده از روش های سازنده برای درک و مدیریت احساسات و نگاه به غذا به هدف سیر شدن، به جای راهی برای حل مشکلات است. در حقیقت غذا خوردن برای زندگی و نه زندگی کردن برای غذا، مدنظر قرار گیرد.

پیشگیری از خوردن عاطفی در درجه نخست شامل کاهش استرس، استفاده از روش‌های سازنده برای درک و مدیریت احساسات و نگاه به غذا به هدف سیر شدن، به جای راهی برای حل مشکلات است. در حقیقت غذا خوردن برای زندگی و نه زندگی کردن برای غذا، مدنظر قرار گیرد.

پیشگیری از خوردن عاطفی در درجه نخست شامل کاهش استرس، استفاده از روش‌های سازنده برای درک و مدیریت احساسات و نگاه به غذا به هدف سیر شدن، به جای راهی برای حل مشکلات است. در حقیقت غذا خوردن برای زندگی و نه زندگی کردن برای غذا، مدنظر قرار گیرد.

پیشگیری از خوردن عاطفی در درجه نخست شامل کاهش استرس، استفاده از روش های سازنده برای درک و مدیریت احساسات و نگاه به غذا به هدف سیر شدن، به جای راهی برای حل مشکلات است. در حقیقت غذا خوردن برای زندگی و نه زندگی کردن برای غذا، مدنظر قرار گیرد.

نشانه های هشدار دهنده خوردن احساسی را می توان شامل تمایل به احساس گرسنگی شدید و به طور ناگهانی دانست؛ نه به تدریج که با یک نیاز جسمی واقعی به غذا خوردن و ناشی از معده خالی باشد.

یک کودک حین غذا خوردن متوجه پایان غذا در ظرف پدرش شده و سهم خود را نز به پدرش میدهد. این حرکت مورد توجه کاربران در فضای مجازی قرار گرفت.

غذا خوردن احساسی (emotional eating) در واقع تمایل افراد به خوردن غذا حتی در صورت نبود احساس گرسنگی جسمی، برای پاسخ به احساسات استرس زا و دشوار است.

پرخوری عصبی یابولیمیا نروسا همان غذا خوردن احساسی است که افراد در شرایط پرتنش و بحرانی، غذا را به عنوان مکانیسم مقابله برای کمک به داشتن احساس بهتر در نظر می‌گیرند.

غذا خوردن هنگام احساس برخی از احساسات می تواند جای خلأ عاطفی را بگیرد و یک حس کاذب پری ایجاد کند. موضوع اصلی نگرانی احساس ناتوانی در خوردن احساسی نیست، احساس ناتوانی در برابر احساسات است.

اگر غذا خوردن احساسی به یک الگوی مداوم تبدیل می شود که به طور قابل توجهی بر رفاه شما تأثیر می گذارد، به دنبال کمک حرفه ای باشید.

دفعه بعد که به سراغ یک شیرینی یا میان وعده می‌روید این سوالات را از خود بپرسید: آیا واقعا گرسنه هستم یا فقط هوس کرده ام؟ حوصله ام سر رفته یا غمگین هستم؟ خوردن آن غذا چه احساسی در من ایجاد می‌کند؟