جمعه, ۱۲ بهمن, ۱۴۰۳ / 31 January, 2025
مجله ویستا

شعر کودک، تنها‌ترين مهماني


دوچرخه:

تنها‌ترين مهماني

تنهاتر از خودم
در اين دنياي شلوغ
                            كسي را پيدا نكرده‌ام
در خيابان ممتد حيات
تنهاتر از خط‌هاي سفيد
     

ماه بي‌ماه

شب است
ماه نيست
ما اما
زير مهتابي‌هايمان
مي‌خنديم

                     شقايق بهرامي، خبرنگار افتخاري از تهران

آسمان من

آسمان مي‌بارد
نرم‌، سبك، آرام
آسمان دلتنگ است
مي‌خواهد دلش را تهي كند
از غم‌هاي بي‌پايان
دودهاي سربي و سخت
آسمان خالي مي‌شود از غم
تهي مي‌شود از دود
دوباره شفاف مي‌شود دلش
و من
باز هم به لبخندهايش
نيشخند مي‌زنم

                     ثمينه حسين‌زاده از آمل

تكراري

خنديدم
وقتي
ديوار كوتاه اتاق سرنوشتم را
اندازه زدم
و قاب آرزوها
بي‌قواره در دستم...
پوزش!
باز حرف نه‌چندان تازه زدم!

                     شيوا نوبخت از تهران

پرنده ترسو

درِ قفس باز مانده بود
پرنده، پر وسوسه
به بيرون سركي كشيد
اما
از وسعت دنيا ترسيد
فكر پرواز را
از درِ نيمه‌باز فراري داد و
در را بست!

                     فرزانه جعفري از تهران

                      خطي را پيدا نكرده‌ام
شاخه‌هاي به‌هم تنيدۀ درخت
تنهاييِ برگ به زمين افتاده را
تابه‌حال نظاره نكرده‌اند
*
من:
تنهاتر از خودم!
سفرة شام دل من
خالي از غذاي گرم و نان نرم
در مهماني امشب
هزاران «هيچ‌كس» دعوت شده‌اند
در شلوغي اتاق من
سكوت ديوار
                        بلندترين صداست!

                     ريحانه‌سادات سعيدي، خبرنگار افتخاري از تهران

زندگان

كلاغ‌ها و كاج‌ها
باران
سنگ‌ها را مي‌شويد

                     امير معيني، خبرنگار افتخاري از تهران

قهوه داغ

من اگر نباشم، چه مي‌كني؟
- بند كتاني‌هايم را سفت مي‌بندم
تكه‌سنگي مي‌اندازم جلوي پايم
سوت‌زنان راه مي‌افتم
و در اولين كافي‌شاپي
كه به چشم بخورد،
خودم را به صرف يك فنجان قهوۀ داغ دعوت مي‌كنم

                     فريبا ديندار، خبرنگار افتخاري از شهر ري

شكاف

تمام سهم زنداني از خورشيد
پرتوي روشن بود
كه از شكاف ديوار
راه گشوده بود به چشماني سرد!

                     شقايق اعظمي، خبرنگار افتخاري از كرج

باخت

تو بردي
هورا كشيدند
حالا پايت را
از روي خرده‌هاي دلم بردار!

                     موژان نادريان از اصفهان

اين تلخ شيرين

ديگر شيرين نيست
شكلات كره‌اي
نارگيلي
يا حتي فندقي
ديگر شيرين نيست هيچ‌چيز
نه بيشتر از
           يك فنجان قهوة تلخ
                                    با تو!

                     نيلوفر نيك‌بنياد، خبرنگار افتخاري از تهران

شاعرتر

شعرهايم را رها مي‌كنم
مي‌گذارم نفس بكشند
مي‌گذارم از پشت ميله‌هاي زندان تخيلم به در شوند
به آسمان بنگرند
به آسماني كه از من هم
                                     شاعرتر است!

                     فرشته شريعتي، خبرنگار افتخاري از تهران