ستاره های و دنیای جذاب کودکی شان

 شهرزاد: فراز فاطمي، آرش برهاني، امير نوري ورزشكاران و هنرمندان از دنياي كودكي مي‌گويند

دنياي كودكي‌ام ساده و بي‌ريا بود

آرش برهاني، بازيكن تيم استقلال كه اين روزها خيلي مورد انتقاد قرار گرفته بود، ديگر هيچ‌كس اميدي به گل زدن او نداشت، بالاخره پايش به گلزني باز شد و دوباره همان آرش دوست‌داشتني شد، مي‌گويد: «از همان بچگي تند و تيز بودم، ميانه‌ام با بازي‌هاي آرام و نشستني خوب نبود و اصولا همه بچه‌ها را به شيطنت تشويق مي‌كردم.» وقتي در موردكودكي از او پرسيدم، اينطور مي‌گويد: «خب كودكي هم براي خودش دنيايي است.  البته فكر مي‌كنم فرق اين دنيا با دنياي ما، سادگي و بي‌ريا بودن باشد و اينكه در دنياي كودكي هيچ كودكي فكري جز بازي كردن ندارد. اما وقتي بزرگتر مي‌شويم و به‌قول معروف از دنياي كودكي‌مان بيرون مي‌آييم با اينكه هنوز همان كودك شيطان و بازيگوش هستيم، ترجيح مي‌دهيم كودك خود را پنهان كنيم و بيشتر شكل بزرگترها را به‌خود بگيريم.اما اگر از من در مورد اين دنياي عجيب مي‌پرسيد بايد بگويم كه،كودكي بهترين و زودگذرترين دنيايي است كه تابه‌حال داشتم دنيايي كه شايد ديگر براي هيچ‌كس تكرار نمي‌شود.»

زندگي در دنياي كودكي اسباب خاصي نمي‌خواهد. همان هواپيما، همان ماشين پلاستيكي يا حتي همان كاغذ موشك هوايي مي‌تواند از اين دنيا، دنياي زيبا و تكرار نشدني بسازد. گاهي اوقات دلم برايش تنگ مي‌شود اما بايد قبول كرد كه كودكي درست وقتي است كه تو كودك هستي و نمي‌تواني آنطور كه بايد از آن لذت ببري فقط مي‌داني كه بايد بازي كني، بدوي، شيطنت كني، شوت كني و خلاصه هزاران بازي، كه ديگر حتي كه توان تلويزيون ديدن را هم نداشته باشي.

نمي‌دانم، شايد اين دنيا براي خيلي از كودكان ديروز، دنياي سخت و دردناكي بوده كه حاضر به برگشت آن نيستند،كودكان‌هاي كه در شرايطه نامطلوبي زندگي كردند، مثل كودكان فلسطيني شرايطي كه با خون و جنگ همراه است و آنها به‌جاي اينكه با خيال راحت گوشه‌اي بنشينند و مشغول بازي باشند، مجبور با تير و كمان‌هاي خود نشانه‌گيري بياموزند. آنها با اينكه كودك هستند با پاي برهنه و بدون هيچ اسباب بازي كودكي مي‌كنند، دنياي كودكي دنياي عجيب و متفاوتي است، دنيايي كه مي‌تواند هزاران هزار تصوير زشت و زيبا داشته باشد.

 

دنياي كودكي شگفت‌انگيز است

فراز فاطمي مهاجم بااخلاق تيم پرسپوليس بالاخره توانست نظر سرمربي تيم‌اش را جلب كند و به بازيكن ثابت تبديل شود. به گفته خودش در دوران كودكي، آرام و بي‌سروصدا بوده و بيشتر ترجيح مي‌داده گوشه‌اي آرام بنشيند و بازي كند. به‌نظر او كودكي دنيايي شگفت‌انگيز و خارق‌العاده‌اي است و تنها كودكان قادر به درك آن هستند. دنيايي پر از شور و نشاط بي‌هيچ دغدغه و مشكلي كودك بي‌آنكه فكر و خيالي داشته باشد صادقانه و با دل و جان بازي مي‌كند. انگار قرار است تا آخر عمرش بازي كند. خب البته،زندگي هم نوعي بازي است .البته با كمي تفاوت. وقتي بزرگتر مي‌شويم تازه متوجه اين بازي مي‌شويم درست مثل كودكي‌مان فقط اين‌بار اسباب بازي‌هاي‌مان فرق دارد.

با تمام اين اوصاف كودكي را خيلي دوست دارم و ترجيح مي‌دهم مشغول همان بازي‌هاي بي‌غل و غش خود باشم همچون گذشته كنار اتاق بنشينم و ماشين‌بازي كنم. نمي‌دانم شايد خيلي از ما آدم‌ها تعريف خاصي از دوران كودكي‌مان نداشته باشيم و هميشه تصويري گنگ و تار از كودكي‌مان در ذهن داشته باشيم، تصويي كه با گذشت زمان روابط‌مان را با فرزندمان تيره و تار مي‌كند،و هرچه مي‌گذرد احساس خوبي نسبت به گذشته‌مان نخواهيم داشت. اما به‌نظرم اگر كودكي هم نكرديم،و در اين دنياي پر هياهو چرخي نزديم،سعي كنيم گهگاه كودك درون خود را به دنياي كودكي روانه كنيم. فكر نمي‌كنيم اشكالي داشته باشد كه گاهي كودك شويم، مثل كودكان حرف بزنيم، مثل آنها بخنديم يا حتي بازي كنيم.

 حداقل با اين كار آن خلاءرا پر مي‌كنيم و ديگر به‌دنبال حلقه گمشده كودكي نخواهيم بود.اين مهاجم تند و تيز كه انگار ياد خاطره‌هايي كودكي‌اش افتاده با لبخند مي‌گويد:اگر زمان قابل برگشت بود، حاضر بودم هرچه كه دارم بدهم و به دوران كودكي‌ام برگردم. به آن همه شيطنت‌... به آن همه شور و نشاط. درست است كه من كودك آرامي بودم، اما يادم است به‌موقع‌اش چنان شيطنت مي‌كردم كه خودم به‌وجد مي‌آمدم، انگار اين شيطنت در وجودم پنهان بود و گاهي آن را نشان مي‌دادم.

به‌هرحال دنياي كودكي كه به‌سرعت مي‌گذرد و در گذر زمان تنها خاطره آن باماست.

 

در دوران كودكي همه چيز عين صداقت است

امير نوري هنرپيشه جوان و بامزه سينما و تلويزيون ، يكي از جوانان پرانرژي و باانگيزه حرفه خود است. او سخت مشغول ايفاي نقش ، در چندين كار تلويزيوني است و به‌قول خودش حسابي سرش شلوغ است. اما وقتي حرف از دنياي كودكي به ميان مي‌آيد با خنده‌اي معني‌دار مي‌گويد: «از كودكي‌ام خاطرات زيادي دارم، كاش مي‌شد دوباره به آن زمان برمي‌گشتم. آن‌موقع عاشق ماشين سواري بودم و هنوز هم به‌ياد كودكي‌ام عاشقانه ماشين‌سواري مي‌كنم. او ادامه مي‌دهد: دنياي كودكي فقط بازي است و بازي . پر از شور و نشاط . دنيايي كه غم و غصه ندارد و همه چيز عين صداقت است. انگار همه تو را دوست دارند. كسي دشمن تو نيست، همه خواسته‌هايت برآورده مي‌شود، كسي از تو بازخواست نمي‌كند، نمي‌دانم ،دنياي كودكي چه جذابيتي دارد كه هيچ كس دوست ندارد از آن دل بكند. اگرچه من هم زود از اين دنيا جدا شدم و وارد سينما و تلويزيون شدم، اما خاطرات شيريني از كودكي‌ام دارم كه آنها را با تمام دنيا عوض نمي‌كنم و آروز دارم به آن دوران برگردم.

به‌نظرم دنياي كودكي شكل‌دهنده شخصيت انسان است . انسان از همان دوران كودكي‌اش مي‌تواند تصويري از آينده براي خود بسازد و اميدوار باشد كه به اهدافش مي‌رسد. يادم هست در كودكي‌ام آرزوي يك ماشين واقعي را داشتم . امروز وقتي پشت رل مي‌نشينم، احساس مي‌كنم به تمام آرزوهاي كودكي‌ام رسيده‌ام و ديگر آرزوي دست‌نيافتني نمانده كه حسرت آن را بخورم.

گاهي به ياد شيطنت‌هاي كودكي‌ام مي‌افتم و با خودم مي‌خندم. كه چه زود آن شيطنت‌ها تمام شد و من هنوز گاهي دوست دارم از در و ديوار خانه‌مان بالا بروم. نمي‌دانم شايد مي‌توانستم بهتر از اين ،از دوران كودكي‌ام لذت ببرم، اما خوشحالم كه وقتي به‌ياد آن سال‌ها مي‌افتم خنده به‌روي لبانم نقش مي‌