تربیت صحیح کودک، تاثیر محل زندگی

یک متخصص روانشناسی هشدار داد: رفتارهای پر خطر فرزندان باید ازدوران کودکی پیشگیری شود در غیر این صورت می تواند عواقب بدی را برای فرد، خانواده و جامعه به همراه داشته باشد.
جاوید ثمودی تصریح کرد: بسیاری از رفتارهای پرخطر ریشه روانشناختی دارند و متناسب با شرایط روحی و روانی افراد اتفاق می افتد از این رو باید این رفتارهای پرخطر به طور جدی مورد ارزیابی و پیشگیری قرار گیرد.
وی خاطرنشان کرد: آسیب های اجتماعی و اعتیاد از رفتارهای پرخطری است که متاسفانه گاهی در سنین کودکی و نوجوانی، گریبانگیر فرزندان می شود.
ثمودی یادآور شد: آموزش و یادگیری می تواند مانع از انجام بسیاری از رفتارهای پرخطر شود که در این زمینه خانواده ها و مراکز آموزشی و رسانه ها نقش مهمی در ارائه آموزش دارند.
وی اظهارکرد: تغییرات جسمی و روحی و رشد و تحول در روابط اجتماعی از عواملی است که اگر همراه با آگاهی و شناخت نباشد می تواند با رفتارهای پرخطر همراه شود.
این روانشناس اجتماعی با تاکید بر اهمیت شناخت شیوه‌های فرزند پروری و راهکارهای مراقبت از فرزندان بیان کرد: گرایش به سبک های زندگی نابهنجار، گرایش به خشونت، گرایش به مصرف دخانیات و حتی مواد مخدر و تاثیرپذیری از فضای مجازی از جمله خطراتی است که کودکان و نوجوانان را تهدید می کند. با فراگیری شیوه های فرزند پروری و مراقبت منطقی از فرزندان می توان بخش زیادی از ناهنجاری ها را از میان برد.
ثمودی بیان کرد: کودکان طلاق، فرزندان برخی از والدین با رفتارهای پرخطر، سکونت در محل های پرخطر، رفت و آمد با افراد نابهنجار و هنجارشکن، سابقه شکست تحصیلی، تحقیر فرزندان و نادیده گرفتن اعتماد به نفس کودکان هر یک می تواند کودک را به سمت و سوی رفتارهای پرخطر سوق دهد.
وی بیان کرد: ایجاد ارتباط دوستانه با فرزندان، کنترل های نامحسوس، عزت نفس دادن به کودکان، استفاده از ابزارهای تشویق به جای تنبیه، ایجاد پیوند بیشتر میان خانه و مدرسه، دادن مسئولیت به فرزندان و جلب اعتماد کودک می تواند مانع از بسیاری از رفتارهای پرخطر شود.
این روانشناس اجتماعی در پایان عنوان کرد: اگر خانواده و مدرسه و رسانه بتواند به درستی به فرزندان مهارت های نه گفتن و دوری گزیدن از ناهنجاری ها را یاد بدهد می توان کودکانی سالم به لحاظ اجتماعی و اخلاقی تربیت کرد.
وی گفت: بی شک رفتارهای پرخطر تنها فرد را درگیر نمی کند و می تواند آسیب های اجتماعی و خانوادگی به وجود بیاورد از این رو خود را در کنترل رفتارهای پرخطر در فرزندان و کودکان سهیم بدانیم و بی تفاوت از کنار آن عبور نکنیم.