شخصیت دوران کودکی، شاخصی معتبر در تعیین اخلاق بزرگسالی

ایسنا: بر اساس پژوهش محققان آمریکایی، ویژگی‌های اخلاقی دوران کودکی، شاخصی بسیار مطمئن در پیش بینی اخلاق بزرگسالی است.

 محققان دانشگاه کالیفرنیا و اورگان طی پژوهشی اطلاعات مربوط به حدود 2400 دانش آموز دبستانی را با نژادهای مختلف مورد بررسی قرار دادند و 40 سال بعد، از 144 نفر آنان نیز مصاحبه به عمل آوردند.

 

طی این پژوهش، حالاتی مانند روان صحبت کردن یا به اصطلاح سر و زبان دار بودن، میزان سازگاری، رفتار تکانشی (فردی که از روی انگیزه آنی و بدون فکر قبلی عمل می‌کند) و خود حقیر پنداری ( دست کم گرفتن خود) در کودکان مورد مطالعه قرار گرفت.

 

بر اساس نتایج به دست آمده، دانش آموزانی که به اصطلاح پر حرف و روان صحبت می‌کردند، در میانسالی افرادی علاقه‌مند به مسائل فکری می‌شوند، سلیس صحبت می کنند، سعی در کنترل شرایط دارند و علاوه بر این، از استعداد و هوش بالایی نیز برخوردار بودند.

 

کودکانی که بر عکس گروه قبلی بودند، در بزرگسالی افرادی نصیحت پذیر و دائم به دنبال مشاوره گرفتن بوده، در برابر چالش‌های زندگی تسلیم شده و به اصطلاح بی دست و پا بودند.

 

دانش آموزانی که به عنوان افرادی سازش پذیر دسته بندی شده بودند، در میانسالی، افرادی خوش رو، خوشحال و خوش سخن دسته بندی شدند که به مسائل ذهنی علاقه داشتند.

 

افرادی که در کودکی سازش پذیر نبودند، منفی نگری، عدم استقلال و بی عرضگی را از خود نشان دادند.

 

کودکانی با رفتار تکانشگری، در بزرگسالی افرادی پرحرف با علایق متفاوت بودند که با صدای بلند نیز صحبت می‌کردند.

 

کودکانی با شدت کمتر رفتار تکانشگری، بزرگسالانی ترسو، کمرو و خجالتی بودند.

 

دانش آموزان "خود حقیر پندار" نیز در بزرگسالی جزو افرادی بودند که خود را مقصر، منفی نگر و غیر مستقل می پندارند.

 

کودکانی با رفتارهای غیر "خود حقیر پندار"، افرادی مهربان، خوش خلق و علاقه مند به مسائل فکری بودند که با صدای بلند نیز صحبت می کردند.

 

"کریستوفر نیو" سرپرست این پژوهش در رابطه با نتایج به دست آمده چنین می‌گوید: ما فکر می‌کنیم که ویژگی‌های اخلاقی درون شخص ساکن است و بخشی از زیست شناسی ما است. رخدادهای زندگی می‌تواند این رفتارها را تحت تاثیر قرار دهد اما ما باید همواره از قدرت شخصیت در درک رفتارهای آینده خود، آگاه باشیم.