خواب زنان باردار، چه مدلی باید باشد؟ (1)

در بارداری، مجموعه ‌ای از مشکل‌ ها ممکن است خواب را مختل کند؛ از جمله تهوع، سوزش سردل، گرفتگی عضله‌ های ساق و خرخر کردن. برخی از این مشکل‌ ها البته اجتناب ‌ناپذیر است ولی ممکن است به علت عادت‌ های خوابی که یک زن از قبل از بارداری دارد نیز این مشکل‌ ها تشدید شوند.
اولین و مهم‌ ترین دلیل برای مشکل های خواب در دوران باداری، افزایش اندازه ی جنین است که یافتن وضعیتی راحت برای خوابیدن را برای زن باردار، مشکل می ‌کند.

مشکل ‌های جسمی که در دوران بارداری، خواب را مختل می ‌کنند نیز عبارت هستند از:
1- افزایش سرعت ضربان قلب:
ضربان قلب شما حین بارداری افزایش می ‌یابد و از آن جایی که بیشتر خون شما به سمت رحم می ‌رود، قلب شما باید سخت ‌تر کار کند تا خون را به بقیه بدن برساند.
2- نیاز مکرر به ادرار کردن:
کلیه ‌ها در دوران بارداری برای تصفیه حجم خون اضافی(30 تا 50 درصد افزایش نسبت به پیش از بارداری) شدیدتر کار می ‌کنند و این فرآیند، تصفیه ادرار بیشتری ایجاد می‌ کند. همچنین جنین در حال رشد است و رحم بزرگ ‌تر می ‌‌شود و در نتیجه فشار بیشتری از بیرون روی مثانه وارد می ‌شود. این تغییرها باعث می ‌شود که مجبور شوید در روز و شب بیشتر به توالت بروید.
3- تنگی نفس:
در ابتدا، تنفس شما ممکن است تحت تاثیر افزایش هورمون‌‌ های بارداری قرار گیرد، که باعث می ‌شوند تنفس‌ عمیق ‌تر شود. این وضعیت ممکن است این احساس را در شما ایجاد کند که برای تنفس هوا دارید تلاش بیشتری می ‌کنید. در ادامه بارداری با بزرگ شدن رحم که فضای بیشتری در لگن و شکم را به خود اختصاص می‌ دهد و بر دیافراگم (پرده ‌ای عضلانی میان ریه‌ ها و اندام‌ های شکم) فشار می ‌‌آورد، ممکن است احساس کنید تنفس برای تان مشکل ‌تر شده است.
4- سوزش سردل و یبوست:
بسیاری از زنان باردار دچار سوزش سر دل می‌ شوند که ناشی از بازگشت محتویات معده به درون مری است. فعالیت همه دستگاه گوارش در طول بارداری کند می ‌شود، غذا مدت بیشتری در معده و روده باقی می‌ ماند. هم سوزش سردل و هم یبوست ممکن است در ادامه بارداری بدتر شود، زیرا بزرگ ‌تر شدن رحم بر معده و روده بزرگ فشار می‌ آورد.
5- گرفتگی عضله‌ های ساق پا و کمردرد:
درد در ساق پا و کمر تا حدی ناشی از وزن اضافی جنین و رحم است. بدن شما در طول بارداری، هورمونی به نام ریلکسین تولید می ‌کند که شما را آماده زایمان می‌ کند. یکی از آثار این هورمون آن است که رباط‌ ها را در سراسر بدن شل‌ تر می‌ کند و به این ترتیب، پایداری بدن شما کاهش می ‌یابد و آسیب ‌پذیری بیشتری نسبت به صدمه‌ ها، مخصوصا در کمرتان پیدا می ‌کنید.
ادامه دارد...