نه گفتن بچه ها، منفی گرا می شوند؟

سوال
با‏ ‏سلام‏ ‏و‏ ‏عرض‏ ‏ادب‏ ‏.‏ ‏دختری‏ ‏دو‏ ‏ساله‏ ‏دارم‏ ‏که‏ ‏برای‏ ‏تربیت‏ ‏بهتر‏ ‏و‏ ‏البته‏ ‏صحیح‏ ‏تر‏ ‏او‏ ‏از‏ ‏شما‏ ‏تقاضای‏ ‏راهنمایی‏ ‏دارم‏ ‏چند‏‏ ‏وقتی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏موج‏ ‏کلمات‏ ‏منفی‏ ‏در‏ ‏گفتار‏ ‏او‏ ‏بیشتر‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏انگار‏ ‏که‏ ‏واژه‏ ‏نه‏ ‏گفتن‏ ‏را‏ ‏تمرین‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏از‏ ‏قبیل‏ ‏نمیکنم‏ ‏نمیخوابم‏ ‏نمی‏ ‏خورم‏ ‏نمی‏ ‏یام‏ ‏و‏ ‏.....‏ ‏می‏ ‏دانم‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏امر‏ ‏نوعی‏ ‏تکامل‏ ‏شخصیتی‏ ‏او‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏میرود‏ ‏ولی‏ ‏نمی‏ ‏دانم‏ ‏بهترین‏ ‏عکس‏ ‏العمل‏ ‏من‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏موارد‏ ‏چیست‏ ‏مورد‏ ‏دیگر‏ ‏اینکه‏ ‏تا‏ ‏زمانی‏ ‏که‏ ‏خودمان‏ ‏دو‏ ‏تا‏ ‏در‏ ‏خانه‏ ‏هستیم‏ ‏اوضاع‏ ‏خوبی‏ ‏داریم‏ ‏بازی‏ ‏کردن‏ ‏غذا‏ ‏خوردن‏ ‏خواب‏ ‏و‏ ‏سایر‏ ‏موارد‏ ‏در‏ ‏حد‏ ‏قابل‏ ‏قبول‏ ‏است‏ ‏ولی‏ ‏عصر‏ ‏ها‏ ‏که‏ ‏همسرم‏ ‏از‏ ‏سر‏ ‏کار‏ ‏برمیگردد‏ ‏یا‏ ‏اگر‏ ‏میهمان‏ ‏داشته‏ ‏باشیم‏ ‏خصوصا‏ ‏مادرم‏ ‏ نمی‏ ‏خوابد‏‏ ‏بد‏ ‏غذا‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏من‏ ‏دوری‏ ‏میکند‏ ‏.‏ ‏من‏ ‏در‏ ‏مقابل‏ ‏لجبازی‏ ‏های‏ ‏هر‏ ‏چند‏ ‏وقت‏ ‏او‏‏ ‏با‏ ‏تمام‏ ‏سختی‏ ‏گریه‏ ‏اش‏ ‏را‏ ‏تحمل‏ ‏میکنم‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏شرایط‏ ‏بهتری‏ ‏خواسته‏ ‏اش‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏اورده‏ ‏می‏ ‏کنم‏ ‏ولی‏ ‏متاسفانه‏ ‏مادرم‏ ‏و‏ ‏همسرم‏ ‏تحمل‏ ‏گریه‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏ندارند‏ ‏و‏‏ ‏همه‏ ‏خواسته‏ ‏های‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏فورا‏ ‏اجابت‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏این‏ ‏امر‏ ‏رفته‏ ‏رفته‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏لجباز‏ ‏تر‏ ‏کرده‏ ‏و‏از‏ ‏من‏ ‏دور‏ ‏تر.‏ممنون‏ ‏می‏ ‏شوم‏ ‏اگر‏ ‏راهکارهایی‏ ‏برای‏ ‏بهترین‏ ‏شیوه‏ ‏برخوردم‏ ‏با‏ ‏دخترم‏ ‏را‏ ‏ارایه‏ ‏کنید‏ ‏با‏ ‏تشکر‏ ‏از‏ ‏لطف‏ ‏شما .

جواب
دوست عزیز سلام موج کلمات منفی ویژگی سن 2 سالگی است.  در سنی یک سالگی بچه هااعتماد به مادر را یاد می‌گیرند و از 1 تا 3 سالگی وارد فاز استقلال در مرحله رشدی می‌شوند. علامت آن هم استفاده زیاد از کلمه (نه) است. و این معنای کنترل شما را ندارد، چون بچه 2 ساله هنوز آن قدر رشد قشر خاکستری مغز را ندارد که از عمد بخواهد این کارها را بکند، بلکه این حالت، مرحله‌ای از رشد او است. شما اگر تصمیم دارید کاری را بکنید، مثلاً لباسش را بپوشید و او را بیرون ببرید! از او سوال نپرسید که مامان می‌خواهی لباست را بپوشی؟ سوال پرسیدن همان و نه گفتن فرزندتان هم، همان. کارهای اصلی و مهم را که باید حتماً بکنید را انجام دهید و نه گفتن در مواردی که خیلی هم اهمیتی ندارد را به جان بخرید تا حس استقلال او هم ارضا شود. و اما اینکه روش تربیتی شما و همسرتان و مادرتان همسو نیست، باید بگویم که اگر شما 3 نفر همسو و نشوید و یک روش واحد اتخاذ نکنید، اصلاً پیاده کردن شیوه‌های تربیتی هیچ فایده‌ای ندارد. اولین اصل در فرزندپروری : همسو بودن شیوه والدین و یا مراقبین کودک است. تا وقتی که روش‌های شما همسو نشده، اصلاً به تربیت بهتر، فکر هم، نکنید، چون موفق نخواهید شد. تا وقتی که ما در و همسرتان خواسته‌ها را آنی ارضا می‌کنند و شما به حالت تعلیق در می‌آورید، علاقه فرزندتان را از دست می‌دهید و رابطه شما و کودکتان، روزبه‌روز تیره‌تر می‌شود. تکلیف کودک را روشن کنید، با او دوگانه رفتار نکنید، یعنی اینکه مادربزرگ یک روش و پدر یک روش و مادر هم به شیوة خودش، فرزند را گیج می‌کند. یادتان باشد وقتی می‌خواهید خواسته‌های فرزندتان را به تعویق بیندازید، حتماً سن و توانایی او را در نظر بگیرید، مبادا که به کودک دوساله سخت گرفته شود و کاری فراتر از سن رشدی‌اش از او خواسته شود.