علائم دررفتگی لگن در نوزادان

در رفتگی مفصل ران به معنی خارج شدن سر استخوان ران از حفره استابولوم لگن است. در کودکان این دررفتگی‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:
   1) دررفتگی مادرزادی مفصل ران

       2) دررفتگی اکتسابی مفصل ران

 

       در مواجهه با یک کودک مبتلا به دررفتگی مفصل ران، اولین تشخیصی که به ذهن می‌آید، دررفتگی مادرزادی است ولی باید دانست دررفتگی مفصل ران در کودکان علل غیر مادرزادی هم دارد. علت این بیماری به درستی شناخته شده نیست.

 

بعضی از محققین معتقدند در بعضی از جنین‌ها حفره استابولوم به درستی تشکیل نشده و عمق کافی برای نگه داشتن سر استخوان ران را در درون خود ندارد. بعضی دیگر هم عقیده دارند که شلی کپسول مفصل ران علت بروز این بیماری است.

       دررفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران، جزو بیماری‌های مادرزادی است و در آن، سر استخوان ران به درستی در داخل حفره استابولوم لگن قرار نگرفته است.
       تمام نوزادان بلافاصله بعد از تولد باید توسط پزشک از لحاظ وجود این بیماری معاینه شوند و در صورت لزوم از روش‌های تصویربرداری مثل سونوگرافی یا رادیوگرافی برای بررسی بیشتر استفاده می‌شود.

دررفتگی اکتسابی مفصل ران عوامل مختلفی دارد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:

 

       عفونت:

عفونت چرکی مفصل ران که به آن آرتریت چرکی مفصل ران هم می‌گویند (آرتریت به معنای التهاب مفصل است) می‌تواند در کودکان به‌خصوص نوزادان موجب دررفتگی مفصل شود. بر اثر عفونت مفصل، مقادیر فراوانی از مایع عفونی درون کپسول مفصلی جمع شده و موجب اتساع آن می‌شود. به‌دنبال این اتساع و افزایش فشار، ممکن است سر استخوان ران از درون حفره استابولوم خارج شده و مفصل دچار دررفتگی شود.

       نکته خطرناک این واقعه این‌ است که همین عفونت می‌تواند موجب خورده شدن و تخریب قسمتی از سر استخوان ران یا حتی از بین رفتن کامل آن شود. چون به‌طور طبیعی سر استخوان ران نوزاد غضروفی بوده و در رادیوگرافی دیده نمی‌شود، از بین رفتن آن هم در رادیوگرافی دیده نشده و پزشک ممکن است این دررفتگی را به اشتباه دررفتگی مادرزادی به حساب آورد.

 

تشخیص دیرهنگام این بیماری عوارض جبران‌ناپذیری برای کودک به همراه خواهد داشت. کودک مبتلا به در رفتگی مفصل ران به‌دنبال عفونت باید به‌صورت اورژانسی تحت عمل جراحی قرار گیرد.

       ضربه:

در رفتگی مفصل ران در کودکان هم مانند بزرگسالان می‌تواند به علت ضربه ایجاد شود. ضربات شدیدی که هنگام سقوط از ارتفاع یا تصادفات اتومبیل به مفصل ران وارد می‌شود، می‌تواند موجب دررفتگی آن شود. دررفتگی مفصل ران به‌دنبال ضربه باید در اسرع وقت جااندازی شود.

       عدم تعادل عضلت:

عدم تعادل بین عضلات دورکننده و نزدیک کننده ران در کودکان می‌تواند موجب دررفتگی مفصل ران شود. این دو دسته عضله از مهم‌ترین عضلات اطراف مفصل ران بوده و در پایداری آن نقش مهمی دارند.

       موقعی که به عللی یکی از این دسته عضلات ضعیف‌تر از دسته دیگر شود و در یک جهت نیروی کمتری به مفصل وارد کند یا دچار اسپاسم و انقباض غیرارادی شده و در یک جهت نیروی بیشتری به مفصل وارد کند، سر استخوان ران به علت عدم تقارن و تعادل نیروهای وارد بر آن ممکن است از درون حفره استابولوم خارج شود.
       بیماری هایی مانند میلومننگوسل، پولیومیلیت (فلج اطفال) یا فلج مغزی می‌توانند با این مکانیسم موجب دررفتگی مفصل ران شوند.
       برای درمان این دررفتگی‌ها به‌جز جااندازی مفصل، باید این عدم تعادل عضلانی را هم برطرف کرد، وگرنه دررفتگی ممکن است مجددا عود کند.