مادر شدن در 60 سالگی! (1)

بعد از زایمان مادربزرگ 62 ساله کالیفرنیایی و خانم اسپانیایی 66 ساله در سال 2006 و میت راجو لوهاند 70 ساله در سال 2008، امسال هم زن 60 ساله‌ای در بیمارستان تهران نوزادی سالم به دنیا آورد. تحقیقاتی که در سال 2010 در پیو انجام شد نشان می‌دهد که زایمان زنان 40 تا 44 ساله، 80درصد افزایش یافته است و روزنامه دیلی‌میل هم نوشته است در انگلستان هر هفته سه کودک از مادرانی که در دهه 50زندگی‌شان هستند، متولد می‌شود.
درحالی‌که گروهی از محققان و متخصصان بر این باروند که تخمک‌های پیری که در این سال‌ها بارور می‌شوند، می‌توانند تولد نوزادی بااستعداد ابتلا به بیماری‌های مختلف را موجب شوند در سال‌های اخیر تعداد زنانی که بعد از 40 سالگی به دنیای مادران پامی‌گذارند بیشتر از قبل شده است. اینکه بارداری در سال‌های میانسالی چه خطراتی را برای مادر و فرزندش می‌تواند همراه داشته باشد را از دکتر شیرین قاضی‌زاده، متخصص زنان و زایمان پرسیدیم. در ادامه مطلب هم دکتر فاطمه رنجبر، فوق تخصص اعصاب و روان کودکان و نوجوانان و دکتر حسن عسگری‌فر، روانشناس از آنچه در روان این کودکان می‌گذرد، توضیح می‌دهند.

دکتر شیرین قاضی‌زاده: اولین قدم برای خانمی که قصد بارداری در سنین حدود 40 تا 50 سالگی را دارد این است که بداند از لحاظ فیزیولوژی تحمل 9ماه بارداری را دارد یا نه؟!
هورمون‌ها را بررسی کنید
اگر ازدواج شما به تاخیر افتاده با انجام آزمایش‌ها و اطمینان از سلامت‌تان و نبود کیست و تخمک بهتر است هرچه زودتر اقدام به بارداری کنید تا با مشکلات احتمالی کمتری مواجه شوید. اگر 40 تا 50 سال دارید در صورتی که ظرف مدت سه ماه باردار نشدید به پزشک مراجعه کنید تا وضعیت رحم و اسپرم شوهرتان به‌طور کامل بررسی شود. در خانم‌هایی که در معرض یائسگی هستند میزان استرادیول‌شان اندازه‌گیری می‌شود تا بدانند زمان یائسگی‌شان رسیده یا نه. آزمایش آنتی‌مولرین هم که لازم نیست حتما در دو تا چهار روز قاعدگی انجام شود برای بررسی ذخیره تخمدانی صورت می‌گیرد. اگر ذخیره تخمدان‌ها کم باشد در این صورت ممکن است نیاز به تخمک‌های اهدایی باشد.
بارداری لب تیغ است
بارداری در سن بالا، احتمال افزایش فیبروم را در خانم‌ها ایجاد می‌کند. ضخامت آندومتر که فاکتور مهمی در بارداری است در خانم‌های با سن بالا افزایش می‌یابد. کیفیت تخمک‌ها هم کاهش می‌یابد. احتمال کیست تخمک و آندومتریوز هم بیشتر می‌شود غیر از کاهش کیفیت سلامت رحم، تغییراتی در فیزیولوژی مادران هم ایجاد می‌شود، حجم خون حدود یک و نیم لیتر و ضربان قلب تا حدود صد تا بیشتر می‌شود. این خانم‌ها در زمان بارداری سلامت خانم‌های جوان را ندارند و ممکن است با مشکلات افزایش فشار خون، دیابت، خون‌رسانی ناکافی به جنین و رشد نامناسب جنین روبه‌رو شوند.
IVF کارساز است
برای خانم‌هایی که به علت سن بالا یا دلایل دیگر تخمک کافی نداشته باشند، از تخمک‌های اهدایی خانم‌های دیگر استفاده می‌شود و بعد از لقاح در صورتی‌که رحم‌شان آمادگی کافی داشته باشد، جنین را داخل رحم خودشان قرار می‌دهند.
شانس بارداری در شیوه IVF برای خانم‌های جوان در صورتی‌که جنین فریز نشده باشد حدود 30 درصد است و برای جنین‌های فریز شده هم 15 درصد شانس بارداری وجود دارد. به‌طور کلی با تکرار سیکل شانس بارداری به 50 درصد می‌رسد. در خانم‌های مسن‌تر در صورتی‌که کیفیت تخمک‌های اهدایی خوب باشد و فرد هم از شرایط سلامت خوبی برخوردار باشد، شانس باروری به 30 درصد می‌رسد.
دکتر حسن عسگری‌فر: از سلامت جسمانی کودک که بگذریم، تازه مادر 60 ساله نیاز به شیوه تربیتی شاید متفاوت برای آماده کردن کودکش برای زندگی مستقل دارد.
در تنهایی بزرگ می‌شود؟
شخصیت و ویژگی‌های خود والدین در تربیت و مشکلات احتمالی فرزندان تاثیرگذار است. به‌طور کلی انسان‌ها دارای شخصیت‌های درونگرا، برونگرا، وابسته یا مستقل هستند. در این بین وضعیت فرزندانی که والدین برونگرا و مستقل دارند بهتر است. والدین درونگرا و وابسته، زیاد اهل رفت و آمد نیستند، کمتر در جمع حاضر می‌شوند و انعطاف‌پذیری کمتری دارند.
در مقابل والدین برونگرا و مستقل ارتباطات بیشتری دارند و با گروه‌ها و اقوام بیشتر رفت‌و آمد می‌کنند. این والدین خود، انعطاف‌پذیرترند و سازگاری بیشتری با محیط دارند که بالطبع فرزندان‌شان هم دنباله‌روی والدین‌شان، زودتر در جمع حضور پیدا می‌کنند. فرزندان با دایی، خاله، دخترخاله و دخترعمو و. . . دوست می‌‌شوند و از آنان تاثیر مثبت می‌گیرند. با همین دید و بازدیدها آنان ارتباطات بیشتری پیدا می‌کنند و دلواپسی‌ها و نگرانی‌ها به‌طور خودکار کاهش می‌یابد.
بچه لوس بار می‌آید؟
بچه‌دار شدن در سن بالا به‌طور ناخواسته با به تاخیرانداختن بچه‌دار شدن خودخواسته، متفاوت است. زوجی که در سن بالا با حضور در مراکز ناباروری بعد از سال‌ها صاحب فرزند می‌شوند، با زوجی که خودشان تصمیم گرفته‌اند فرزندآوری‌شان را به تاخیر بیندازند متفاوت هستند. مادر و پدری که بعد از سال‌ها تجربه بارداری‌های بی‌سرانجام، صاحب فرزندی می‌شوند به‌طور طبیعی دچار اضطراب و نگرانی می‌شوند. ترس از دست دادن فرزند و دلشوره‌های گاه و بیگاه همیشگی فرصت تمرکز روی شرایط و تربیت درست فرزندان را از آنان می‌گیرد.
این نگرانی عملکرد مادر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، فرزند چنین مادرانی با مراقبت دائمی مادرش، در آینده استقلال کافی را به دست نمی‌آورد و به اصلاح لوس بار می‌آید. سهم مادر هم در این شیوه تربیتی محبوس شدنش برای مراقبت از تنها فرزندش است که بهتر است با درک درست از شرایط و مشورت با کارشناس شرایط مناسب برای فرزند و مادر فراهم شود.
ادامه دارد...