رابطه اعمال با شخصیت انسان

ایمان و عمل دو برادر همیشه همراه و رفیق هستند که از هم جدا نمی‌شوند و خداوند یکی را بدون دیگری از صاحب آن نمی‌پذیرد و اعمال فرد کامل‌ترین جانشین اوست. گفتار و رفتار انسان ها، نشان شفاف اندیشه‌ها و انگیزه‌های آنان است، هرچه اندیشه‌های افراد از تفکر و تحقیق نسبت به حوادث امروز و فردای زندگی پر باشد، انگیزه‌های آنان ماندگارتر و پرطراوت‌تر خواهد بود.

ایمان و عمل دو برادر همیشه همراه و رفیق هستند که از هم جدا نمی‌شوند و خداوند یکی را بدون دیگری از صاحب آن نمی‌پذیرد و اعمال فرد کامل‌ترین جانشین اوست. گفتار و رفتار انسان ها، نشان شفاف اندیشه‌ها و انگیزه‌های آنان است، هرچه اندیشه‌های افراد از تفکر و تحقیق نسبت به حوادث امروز و فردای زندگی پر باشد، انگیزه‌های آنان ماندگارتر و پرطراوت‌تر خواهد بود.اراده‌های ضعیف همواره به صورت حرف و سخن خودنمایی می‌کند ولی اراده‌های قوی در لباس عمل و کردار ظهور می‌یابد. افراد آزاد پیوسته می‌کوشند در گفتار خود آهسته و در رفتار خویش تند و سریع باشند؛ پیش ازانجام هر کار شایسته ای، هرگز به دیگران نسبت به آن عمل موعظه و نصیحت نمی‌کنند، بلکه نخست خود انجام می‌دهند، سپس توصیه می‌کنند. فکر کردن بسیار آسان است و عمل کردن بی‌نهایت دشوار؛ هیچ چیز در زندگی مشکل‌تر از این نیست که انسان افکار خود را به مرحله عمل در بیاورد، زیرا فکر کردن، گفتن و انجام دادن سه مرحله جدا از یکدیگرند.این موضوع مهم در معارف تابناک الهی چنان چشمگیر ترسیم شده که انسان مساوی کوشش و کردار خود دانسته شده است.

سوره نجم آیه۳۹ تاکید دارد که برای انسان چیزی جز تلاش و کوشش او نیست. همچنین آیه ۹۶ سوره مریم می‌فرماید کسانی که ایمان آورده و نیکوکار شدند خداوند محبتی برای آنها در دلها قرار می‌دهد.آیه ۴۰ سوره آل‌عمران می‌گوید روزی که هرکس آنچه کار نیک به جای آورده و آنچه بدی مرتکب شده، حاضر شده می‌یابد و آرزو می‌کند کاش میان او و آن کارهای بد فاصله‌ای دور بود و این دیدار به گونه‌ای دقیق و ظریف است که با کمترین وزن و حجم یعنی به‌صورت مثقال قابل رویت است.امام علی (ع) اعمال فرد را کامل‌ترین جانشین انسان معرفی کرده و کردارهای آدمی‌را مصاحب و همراه همیشه او می‌داند و می‌فرماید: عمل انسان نمودار ضمیر و باطن است.

علاوه بر خوب بودن، کار خوب کردن نیز امتیازی والاست که مجموعه فعالیت‌های ما را وزین و زرین می‌سازد و آنها را برای همیشه یار و همنشین دلسوز می‌کند، چنانکه حضرت علی می‌فرماید: ایمان و عمل افراد، دو برادری همیشه همراه و رفیق هستند که از هم جدا نمی‌شوند و خداوند یکی را بدون دیگری از صاحب آن نمی‌پذیرد. امام صادق(ع) نیز می‌فرمایند: عمل همیشگی اما کم ولی با یقین، نزد خداوند با فضیلت‌تر از عمل بسیار ولی بدون یقین است.اعمال خوب و شایسته قلب انسان را آماده برای انجام کارهای مثبت و مفید دیگری می‌کند که این حالت معنوی را توفیق گویند. مجموعه کارهای زشت و زیانبار قلب را آماده کارهای شر و شیطانی می‌کند تا به راحتی گناه دیگری از ما سر زند که این حالت را خذلان می‌نامند.بنابراین وجود انرژی‌های مثبت یا منفی در مجموعه افعال زیبا یا زشت انسان است که شخصیت او را نمایان می‌کنند و نماد نمایانی از میزان عقل و خرد یا احساس و عاطفه او هستند.