کاش من پسر بودم!

پرسش: خواهر زاده من دختر بچه ای 4 ساله است، این بچه از اوایل کودکی اش همیشه به پسرها علاقه نشان می داده. به رنگ آبی علاقه خیلی زیادی دارد و از همان نوزادی همیشه رنگ آبی رو انتخاب می کرد. از زمانی که شروع به بازی با بچه های دیگر کرد، همیشه پسرها را ترجیح می داد برای بازی با آن ها. علی رغم هشدار پدرش که با دخترها که مثل خودت هستند بازی کن و ... او همچنان دوست دارد با پسرها باشد. خودش هم همیشه ادعای پسر بودن می کند. حتی در سن 2سالگی و 3 سالگی اکثرا اجازه نمی‌داد که مادرش لباس های رنگ صورتی و گل دار تنش کند و باتاکید می گفت که من پسر هستم.
الان هم ضمن اینکه دوست دارد با پسرها بازی کند، خودش هم ادعای قوی بودن می کند و این را نشان بزرگ شدنش می داند. ناگفته نماند که در بازی هایش، خاله بازی و بازی های دخترانه دارد اما از قوی بودن و زور و بازو داشتن پسرها خیلی خوشش می آید و دوست دارد که خودش هم اینگونه باشد.
پاسخ: در ذهن این کودک اینطور جا افتاده که مرد قوی تر هست و زنان ضعیف هستند. خواهر زاده شما این تفکر را با خودش به این دنیا نیاورده، بلکه بزرگترها این نگرش را در او شکل دادند. حال وقتی در خانواده شما واقعا مرد توانمندتر هست و می بیند، مادرش و یا زنان دیگر خیلی به لحاظ شخصیتی ضعیف هستند و نقش مرد واقعا قوی تر هست، واقعا می شود عکسش را اثبات کرد!
کودکان از عمل و واقعیت رفتار ما یاد می گیرند و برداشت می کنند. نه از ظاهر کلمات ما. در حال حاضر بهتر هست هر وقت او در کاری توانمند بود، توانمندیش را به عنوان یک دختر ستایش کنید و قهرمان‌های داستان های قصه هایش بهتر هست، یک دختر باشد.
برای عضویت در خبرنامه نی نی بان و اطلاع از بهترین و پربیننده ترین مطالب، کافی است یک بار فرم عضویت ما را از اینجا پر کنید.