فرزندپروری مثبت (2)

نی نی بان، گروه ترجمه: 1. اگر برای بچه خود موسیقی موتزارت بگذارید، او نابغه نمی شود. در سال 1993 تحقیقی نشان داد که گوش کردن به موسیقی کلاسیک برای ده دقیقه آی کیو دانش آموزان کالج را تا هشت یا نه امتیاز افزایش داده است.

این باعث شد که خیلی از پدر و مادرها برای بچه ها و نوزادان یا حتی جنین داخل رحم موسیقی کلاسیک پخش کنند و شانس زندگی بهتری به آنها بدهند. حتی ایالت جئورجیا به خانم هایی که تازه مادر شده بودند، سی دی های موتزارت می داد. اما این ادعا مفهوم و معنی ندارد. در سال 1999 کریس چابریس روانشناس تحقیقی در مورد تاثیر موسیقی موتزارت انجام داده و متوجه شد به هیچ وجه چنین چیزی صحت ندارد. او گفت که نتایج تحقیق هیچ تغییر واقعی در آی کیو یا توانایی معناداری را نشان نمی دهد. «تنها یک بهبود خیلی جزئی در یادگیری یک سری مهارت های خاص نمایان شده که حتی آن هم از نظر آماری معنا دار نیست. اگر بچه های شما موسیقی کلاسیک گوش کنند هیچ اشکالی ندارد. ولی این کار موجب باهوش تر شدن آنها نخواهد شد.» اما شواهدی وجود دارد که صداها و ترانه هایی که بچه ها رحم مادر گوش می دهند، بیشتر برای ساکت کردن آنها زمانیکه در دنیای واقعی هستند کاربرد دارد.

 

2. جنین مزه غذایی که شما در دوران بارداری می خورید را می چشد. تحقیقات نشان داده که بچه ها بیشتر از غذاهایی که مادرشان در زمان بارداری خورده لذت می برند. ظاهرا این غذاها به مایع آمنیوتیک طعم می دهند. ( با توجه به اینکه بچه ها به طور مرتب در این مایع ادرار می کنند، این سوال مطرح می شود که آیا آنها همچنین از خوردن ادرار هم لذت ببرند یا نه ولی هنوز هیچ تحقیقی در این مورد انجام نشده است) یک تحقیق صورت گرفته در سال 2001 مشخص کرد نوزادانی که مادران آنها چهار بار در هفته به مدت سه هفته در آخرین سه ماهه بارداری یا دو ماه نخست شیردهی نوزاد 300 میلی لیتر آب هویچ نوشیده اند، از غذاهایی که با آب هویچ تهیه شده و به آنها داده شده، بیشتر لذت برده اند. تحقیقات بعدی هم نتایج مشابهی را نشان دادند.

 

3. بچه ها زبان خاص خود را اختراع می کنند. بچه ها ماشین فوق العاده ای در یادگیری زبان هستند. شما واقعا نباید چیزی به آنها یاد بدهید. آنها از گوش کردن به چیزی که شما به زبان می آورید، یاد می گیرند. والدین غربی مرتب احساس می کنند که باید به بچه های خود زبان را توضیح دهند. ولی در خیلی از فرهنگ های دیگر والدین تا زمانیکه بچه ها قادر به جواب دادن به آنها نیستند، اصلا با آنها حرف نمی زنند و آنها هم خیلی خوب قادرند زبان محلی را یاد بگیرند. اما نکته جالب این است که بزرگتر ها نمی توانند زبانی که بچه های می توانند استفاده کنند را حرف بزنند.

 

4. در مورد تربیت بچه روانشناسان از واژه ژن و محیط استفاده می کنند. آنها سپس محیط را به دو محیط اشتراکی و محیط تک تقسیم می کنند. محیط اشتراکی خانه، مدرسه و همسایگی و همه چیزهایی هستند که در کنار خواهر و برادران خود تجربه می کنیم. محیط تک شامل چیزهای رندوم دیگر و غیر قابل شمارشی که فقط برای شما رخ می دهند، می شود. در واقع محیط اشتراکی شامل همه چیزهایی است که آن را تربیت می دانید. در مورد مسایلی همچون هوش و شخصیت، استیون پینکر در یکی از کتاب هایش می گوید که مطالعات نشان داده که اثرات تربیت اشتراکی خیلی کم بوده و اغلب از نظر آماری معنا دار نیستند و اغلب در مطالعات دیگر تکرار نشده اند. اگر همه چیز به حالت یکسان و برابر باشد بچه ها با شرایط متفاوت تربیت یکسان خواهند داشت. چه مادران آنها خانه باشند و چه خارج از خانه کار کنند. چه آنها را در مهد کودک بگذارند و چه نگذارند. چه خواهر و برادر داشته باشند یا اینکه تک فرزند باشند. این به معنی این نیست که تربیت مهم نیست. تربیت اهمیت زیادی دارد ولی در شیوه های مختلف. شاید شما نتوانید تعیین کنید که بچه شما چه اندازه سخت کوش یا باهوش باشد ولی می توانید به آسانی آن ها را بدبخت کنید و خاطرات ناخوشایندی از کودکی به آنها بدهید. اما فکر نکنید که با شیوه تربیتی خود می توانید بچه های بی نقص و کاملی داشته باشید.