این حرف‌ها را هرگز به کودک نگویید

مجله موفقیت: اگر کودکان را به نام‌هایی مانند احمق، تنبل و.. بنامید، باور می‌کنند که دارای این صفت‌ها و خصوصیت‌ها هستند. به علت آسیبی که به کار بردن این نام های منفی به شخصیت بچه‌ها وارد می‌کند، اعتقاد به نفس آنان را از بین می‌برد.

ـ گذاشتن اسم روی بچه ها

ـ اگر کودکان را به نام هائی مانند احمق، تنبل و.. بنامید، باور می کنند که دارای این صفت ها و خصوصیت ها هستند. به علت آسیبی که به کار بردن این نام ەای منفی به شخصیت بچه ها وارد می کند، اعتقاد به نفس آنان را از بین می برد.

ـ طرد کردن بچه ها

”ای کاش به دنیا نمی آمدی“ یا ”هیچ کس تو را دوست ندارد“.

طرد کردن بچه ها، نشان دادن نفرت یا تمایل به جدائی از آنان است. برای یک کودک، دوست داشته نشدن از طرف فردی که او را به دنیا آورده، به معنای دوست نداشتن از طرف همه افراد است.

ـ منفی بافی

”لیاقت چیزی را نداری“ یا ”جات تو زندونه“

بچه ها با کلمه ها و جمله هائی که به آنان می گوئیم، بزرگ می شوند.

ـ مقایسه کردن

”چرا مانند پسرخاله ات نیستی؟“، ”وقتی به سن تو بودم، دوکیلومتر پیاده به مدرسه می رفتم“.

وقتی به کودک می گوئید که رفتارش مانند خواهرش خوب نیست، حسادت و بددلی را بین فرزندان خود به وجود می آورید.

ـ شرم زدگی

”باید از خودت خجالت بکشی، درست مانند یک بچه رفتار می کنی“، ”نمی توانم باور کنم از یک گربهٔ کوچولو می ترسی“.

هنگام خجالت، کودک احساس می کند نقص دارد یا بی لیاقت است. خجالت، بیشتر از این که رفتار او را درست کند، باعث از دست رفتن روحیه و تحقیر او می شود.

ـ تهدید کردن

”اگر نیائی، می روم و این جا تنها می مانی“. ”اگر دوباره این کار را انجام دهی، به پلیس می گویم تو را ببرد“.

تهدید، گفتن جمله یا کلمهٔ اغراق آمیز است که پدر و مادر به کار می برند تا کودک را بترسانند. تهدید، موجب ترس در کودک شده و او احساس می کند که در محیطی ناامن و پر از دشمن زندگی می کند.

ـ شخصیت

شخصت کودک از سه جزء اصلی تشکیل شده است:

۱) هیجانی بودن:

عبارت است از این که کودک به طور معمول، به راحتی و به شدت ناراحت و درمانده شود. آرام کردن جنین کودکانی، بسیار مشکل است.

۲) فعال بودن:

یعنی مقدار فعالیتی که یک کودک از نظر حرکت و سرعت صحبت کردن نشان می دهد، یا مقدار انرژی که صرف فعالیت های مختلف می کند

۳) اجتماعی بودن:

چنین کودکانی ترجیح می دهند با دیگران باشند و فعالیت های مشترک را دوست دارند. آنان به دیگران پاسخ می دهند و همین انتظار را هم از آنان دارند.

شخصیت کودک شما، مخلوطی از این سه جزء به مقدار مختلف است. حتی از همان روزهای اول زندگی، می توانید دریابید که کودک شما به کدام جهت بیشتر تمایل دارد، یعنی بیشتر هیجانی، فعال و یا اجتماعی است. کودکان هیجانی، زیاد گریه می کنند و آرام کردن آنان آسان نیست.

کودکان فعال، بی قرارند و زیاد نمی خوابند. کودکان اجتماعی می توانند عاطفهٔ خود را از بدو تولد نشان دهند. به این صورت که به در آغوش گرفته شدن، پاسخ می دهند و به راحتی ساکت می شوند.

اگر کودک شما در یکی از این خصوصیت ها افراط دارد، وظیفهٔ شما این است که ضمن پاسخ به آن، کودک خود را به حرکت در دو جهت دیگر تشویق کنید.