نگاهی به فیلم "چک"

همه چیز در این فیلم آماده است تا یک موقعیت ابزورد خیلی خوب به وجود آید. آدم هایی که سر یک چک ۴۰ میلیون تومانی با هم جنگ و جدل می کنند و تلاش می کنند این پول را به دست آورند و همه اش را …

همه چیز در این فیلم آماده است تا یک موقعیت ابزورد خیلی خوب به وجود آید. آدم هایی که سر یک چک ۴۰ میلیون تومانی با هم جنگ و جدل می کنند و تلاش می کنند این پول را به دست آورند و همه اش را برای خود بردارند، اما بعد از هر بار سعی کردن دوباره پرت می شوند به نقطه ی اولشان. موقعیت های گروتسک اولیه ی خوبی هم خلق می شوند. مثل آنجا که جوان موفق می شود با رشادتی مثال زدنی کیف را از خطر ربودن سارقان نجات دهد. آن هم سارقانی که شیشه ی ماشین در حال حرکت را وسط شلوغی خیابان می شکنند! اما به نظر می رسد این قدر علاقمندی به این وجود داشته که همه ی این آدم ها آدم های خوبی نشان داده شوند که فیلم کاملاً از دست رفته است.

بنابراین هیچ وقت شک مان را نسبت به خودشان و طمع شان جدی نمی گیریم. به همین خاطر درگیری هایشان با هم برای به دست آوردن پول هم عمیق نمی شود. به همین خاطر پیگیری ما برای اینکه ببینیم تکلیف این پول بالاخره چه می شود، یک پیگیری لاابالی و باری به هر جهت است. بنابراین، اگر فیلم تا آخرش ما را دنبال خودش می کشد، به خاطر بعضی موقعیت های پراکنده ی خنده دارش است که تازه بعضی هایشان هم آن قدر که قصدش بوده، خنده دار از آب در نیامده اند. همین طور چندتا شعار سطحی و آب و نان دار سیاسی در راه آزادی بیان و مقایسه های زمان های گذشته با زمان حال و ... چاشنی فیلم شده اند و بالاخره آن را تا آخر کشانده اند... و ما آخرش می مانیم با این ایده ای که می توانست یک موقعیت ابزورد خوب بیافریند و دست آخرتبدیل شده است به یک ساتیر سینمایی دیگر که البته از سطح ابتذال فارس های سینمایی ایرانی بالاتر است، اما در نهایت فیلم کمدی چندان خوبی نمی توان به حسابش آورد.

محمد هاشمی