اسرائیل را محکوم کنیم, نه جنایاتش را

حدود یک هفته از آغاز حمله وحشیانه رژیم غاصب صهیونیستی به باریکه غزه می گذرد یک مساله که حسابی ذهن من را درگیر کرده است, نحوه برخورد رسانه ها با این موضوع و به تبع آن, برخورد و واکنش مردم است

حدود یک هفته از آغاز حمله وحشیانه رژیم غاصب صهیونیستی به باریکه غزه می گذرد. یک مساله که حسابی ذهن من را درگیر کرده است، نحوه برخورد رسانه ها با این موضوع و به تبع آن، برخورد و واکنش مردم است. متاسفانه به قول دکتر حسن عباسی ما ایرانی ها عادت کرده ایم که همه مسائل را اول بپیچانیم و از واقعیتش خارج کنیم، بعد درباره آن تصمیم گیری کنیم. مثلا واژه Statisc Of Forces را به قرارداد امنیتی ترجمه می کنیم و بعد درباره آن کلی برنامه تحلیلی می گذاریم و آن را نقد می کنیم. در صورتی که این خانه از پای بست ویران است.

یعنی قدم اول را کج گذاشته ایم و نهایتا طبق یک اصل بدیهی که در علم منطق وجود دارد، هرگز نخواهیم توانست از یک گزاره غلط به یک گزاره درست برسیم. در این یک هفته که از حمله به غزه می گذرد، در همه رسانه ها می خوانیم که فلان فرد مسئول یا فلان گروه دانشجویی یا فلان نهاد حقوق بشری، جنایات اسرائیل در غزه را محکوم کردند. مشکل دقیقا همین جاست. ما در واقع با این جملات و خبرها قبول کرده ایم که اصلا اسرائیلی وجود دارد که حالا مشغول جنایت است. لازم است اول این را مشخص کنیم که حد و مرز نظرات ما کجاست. برایتان یک مثال می زنم. ما کشور ایالات متحده آمریکا را به عنوان یک کشور قانونی که مرزهای مشخص دارد، قبول داریم. حالا این آقای عمو سام (نماد ملی آمریکا) در داخل خاک خودش یک زندان مخوف درست کرده به اسم گوانتانامو و تا می تواند در این زندان، جنایت می کند و حقوق بشر را به سخره می گیرد. در این شرایط ما اعتراض می کنیم و جنایات آمریکا را محکوم می کنیم. حالا به بحث غزه برگردیم. خیلی ها وقتی که ما از کشتار غزه و جنایاتی که در حق کودکان صورت می گیرد، صحبت می کنیم، می گویند که حماس مسئول آغاز جنگ و پایان آتش بس است و حماس در بیمارستان ها و مهدهای کودک سنگر گرفته است و خلاصه از این جور حرف ها. مشکل این افراد این است که موجودیت کشوری به نام اسرائیل را به رسمیت شناخته اند و با توجه به این پیش فرض، صحبت از صلح و آتش بس می کنند.

در حالیکه اصلا هویتی به نام اسرائیل وجود خارجی نداشته است و ندارد تا بتوان بین طرفین صلح برقرار کرد. این موضوع دقیقا مانند این است که مثلا یک گروه در داخل ایران یک استان را اشغال کنند و سپس دم از صلح و مذاکره و آتش بس بزنند. آتش بس و صلح زمانی معنا دارد که دو طرف مخاصمه، مشروعیت داشته باشند. وقتی اسرائیل غاصب است، آیا حماس حق ندارد از تمام امکانات خود به هر نحو ممکن استفاده کند تا متجاوز را دفع کند؟ یکی از احکام قطعی دین مبین اسلام این است که هرگاه فردی به حریم خانواده شما تعرض کرد و امنیت منزل شما را به خطر انداخت و قصد اشغال خانه شما را داشت، شما کاملا مجاز هستید که طرف مقابل را به قتل برسانید. این گزاره، یک گزاره عقلی و کاملا قابل قبول و قابل فهم برای عموم است. مردم فلسطین حق دارند که از حق خود به هر نحو ممکن دفاع کنند. اصلا صلح و آتش بس یک حرف بسیار خنده دار است. صلح بر سر چه؟ صلح درباره اینکه فلسطین را بین فلسطینیان و غاصبان صهیونیست به مساوات تقسیم کنیم؟! کسانی که حماس را به نقض آتش بس متهم می کنند باید پاسخ بدهند که آیا حاضر هستند با کسی که نیمی از خانه آنها را اشغال کرده است، وارد مذاکره شوند؟ اصلا مذاکره بر سر حق مسلمی به نام وطن، بسیار خنده دار است. این اتفاق دقیقا درباره جنگ ایران و عراق هم افتاد. رژیم بعث عراق ابتدا بخشی از خاک جنوب ایران را اشغال کرد و بلافاصله پیشنهاد آتش بس داد!! به نظر شما اگر ایران این حرف مضحک را نپذیرفته است و جنگ را ادامه داده، متهم به جنگ افروزی است؟ امام (ره) در همان زمان فرمودند که هر زمان رژیم بعثی به سر مرزهای قانونی خود بازگشت، ما پیشنهاد صلح و آتش بس را بررسی می کنیم.

دوستان عزیز خبرنگار، روزنامه نویسان محترم، مجریان اخبار صدا و سیما

ما جنایات اسرائیل را محکوم نمی کنیم. ما از پایه با حیات چنین هیولای ددمنشی مخالف هستیم. چه جنایت بکند و چه طرفدار صلح باشد. این رژیم یک موجود جعلی و نامشروع است و در هر ظاهر و حتی باطنی که باشد (چه جنایتکار چه صلح طلب)، مورد اعتراض مسلمانان جهان است. ما به خاطر جنایات هولناک این رژیم و کشتار کودکان در صبرا و شتیلا و غزه، از آن متنفر هستیم اما دلیل اصلی تنفر ما، ادامه حیات این رژیم جعلی است. پس لطف کنید و به مردم کد غلط ندهید.

مهدی خانعلی زاده