گناهان کوچک، بمب‌های بزرگ

«هر که در گناهان کوچک از خدا نترسد، در گناهان بزرگ هم از خدا نخواهد ترسید»
مودب بود، کلامش بهداشتی بود و نگاهش پاک. دلش هم پاک پاک. اما هم نشینی با این و آن، کلامش را- ابتدا- با ته مایه …

«هر که در گناهان کوچک از خدا نترسد، در گناهان بزرگ هم از خدا نخواهد ترسید»

مودب بود، کلامش بهداشتی بود و نگاهش پاک. دلش هم پاک پاک. اما هم نشینی با این و آن، کلامش را- ابتدا- با ته مایه پلشتی همراه کرد و این در نگاهش هم راه یافت و پندارش را هم مبتلا کرد. یکی دو سال بعد که او را دیدم، نه از کلام فاخر و بهداشتی اش خبری بود نه از پاکی نگاهش. تکلیف دلش هم معلوم بود، سرنوشتش را که مطالعه کردم دیدم، ناپرهیزی نسبت به کلماتی که بار اندکی از پلشتی همراه داشت او را به این جا رسانده است که از هر ۱۰ کلمه اش نیمش، ناپالوده است. یاد این کلام هشدار دهنده و هوشیاری بخش امام رضا علیه السلام افتادم که فرمودند؛ «گناهان کوچک، زمینه گناهان بزرگ است. هر که در گناهان کوچک از خدا نترسد، در گناهان بزرگ هم از خدا نخواهد ترسید» و با ارتکاب آن سند بدبختی خود را امضا خواهد کرد.پس باید مراقب رفتار خود باشیم و هیچ گاه گناهی را کوچک نشماریم بلکه به «بزرگی» بیندیشیم که با این گناه نافرمانی می شود. لذاست که علمای علم اخلاق فرموده اند گناه صغیره وجود ندارد چه وقتی خدای بزرگ، نافرمانی شود بزرگ ترین عصیان شکل گرفته است. ساختمان رفتار انسان این گونه است اگر- خدای نکرده- گناهان کنار هم چیده شود بنای فاسد شکل خواهد گرفت و از گناهان خرد، کوه کلان گناه پدید خواهد آمد و این زشتی متراکم شده و انبوه، در اولین مرحله، عزت آدمی را به تاراج خواهد داد چه عزت از خداست و با کار خدایی شکل می گیرد. امام رضا(ع) در این باره می فرمایند: «کسی که می خواهد عزیزترین مردم باشد باید در نهان و آشکار، تقوای الهی را پیشه کند.» اگر به اطراف خود چشم بگردانیم نتیجه عملی این حدیث را هم خواهیم دید که عزتمندان در چشم مردم نه قلدران و زورمداران و زورگویان و زرسالاران که تقوا پیشگان و پرهیزکاران هستند، پس کسی که می خواهد عزت الهی اش در چشم جامعه نیز چراغ حرمت روشن کند باید از جاده تقوا طی طریق کند و پرهیزگاری را در همه شئون زندگی به انجام رساند. پرهیزکاری تنها به دست شستن هنگام آلوده شدن نیست بلکه دست نیالودن، چشم نیالودن و دل نیالودن و زبان نیالودن است.

پرهیزکار، همه وجودش پاک است و از همه دنیا، گردی عارض گونه اش نمی شود چه تغییرات دنیا را می بیند و فراز و فرودش را هم و نه به اولی دلخوش می کند و نه از دومی ناامید می شود بلکه همواره با انجام وظیفه خویش راهش را ادامه می دهد، و نتیجه اگر باران تیغ هم باشد، ابایی ندارد. امام رضا علیه السلام همگان را به پرهیز از بازیچه های دنیا فرا می خوانند و می فرمایند: «در شگفتم که چگونه کسی که دنیا را آزموده و تغییرات آن را به چشم خود دیده باز دل به دنیا می بندد».

رهگذر

infokhorasannews.com