خوآكین پسر همیشه خندان رئال بتیس

خوآكین سانچز پسر چشم آبی رئال بتیس به همراه هم تیمی هایش وارد هتل بارسلونا می شود و هواداران اطرافش حلقه می زنند تا با او عكس بگیرند آنها از او می خواهند كه یكی از آن لبخندهای معروف خود را هنگام عكس گرفتن به لب داشته باشد

خوآكین سانچز پسر چشم آبی رئال بتیس به همراه هم تیمی هایش وارد هتل بارسلونا می شود و هواداران اطرافش حلقه می زنند تا با او عكس بگیرند. آنها از او می خواهند كه یكی از آن لبخندهای معروف خود را هنگام عكس گرفتن به لب داشته باشد. خنده و لبخند جزء ثابت شخصیت خوآكین است و لحظات جدی بودن او دیری نمی پاید. حتی خاطره بد او در جام جهانی ۲۰۰۲ و از دست دادن پنالتی مقابل كره جنوبی هم خمی به ابرویش نمی اندازد. «طبیعی است كه آن موقع بسیار ناراحت شدم اما دیگر این خاطرات را به دست فراموشی سپرده ام.» فراموش كردن خاطرات گذشته شاید شعار همیشگی او باشد اما چهره خندان تنها چیزی نیست كه می توان از خوآكین سانچز دید. او از بازیكنان خوب و از نسل استعدادهای جوان و ارزشمند تیم خود است كه در ۲۰ سالگی در جام جهانی به میدان رفت. خوآكین در اروپا چشم بسیاری را به خود خیره كرده است. مربی او هم آینده اش را بسیار درخشان می داند. اگر چلسی زود دست به كار شود فصل آینده می تواند از جادوی او در استنفورد بریج استفاده كند.

•او هرگز نمی خواست یك بازیكن فوتبال شود

خوآكین دوست داشت گاوباز بشود اما مادرش آرزوهای دیگری برای او در سر می پروراند: «او مرا در اتاقم زندانی می كرد تا نتوانم به گاوبازی بروم اما هر وقت فرصت مناسب را به دست می آوردم تمرین می كردم. همیشه آرزویم این بود كه یك گاوباز حرفه ای باشم. هنوز هم این كار را دوست دارم اما می دانم كه پس از كناره گیری از فوتبال به سراغ آن نخواهم رفت. شروع كارم خوب بود و داشتم پیشرفت می كردم اما مادرم مانع من شد و من هم به سراغ فوتبال رفتم و اكنون اینجا هستم كه می بینید.» او از بهترین های حال حاضر اسپانیا است و پدرش او را بهترین بازیكن جناح راست دنیا می داند كه البته این حرف او تعریف و تمجید از پسرش است اما تا حد زیادی درست می گوید. خوآكین یك بازیكن كلاسیك پرورش یافته آند لس است. او یك گاوباز واقعی است و گاهی حتی بهتر از خوزه آنتونیو ریس بازی می كند. خوآكین در میدان درست مثل یك گاوباز عقب و جلو می رود تا فریاد oles، oles هواداران را برانگیزد. او یك هنرمند و بازیگر عالی است. یك نویسنده ورزشی در مورد او این گونه نوشته است: «بسیاری از مردم می توانند با توپ بازی كنند اما به ندرت كسی مثل خوآكین یا ریس هنر كار با توپ را دارد. آنها بازیكنان برگزیده مدرسه سویا هستند.» خوآكین در سال ۱۹۸۱ در پوئرتو دی سانتاماریا نزدیكی كادیز با ۱۰۰ كیلومتر فاصله از سویا متولد شده است. او از مثلث سویا كادیز و اوالوا با خنده یاد می كند: «خورشید، غذاهای خوب، فلامنكو، گاوبازی و... و در مورد فوتبال من یكی از هشت بچه ای هستم كه با هم در خیابان ها بازی می كردیم، من و برادران و دوستانم كه چهار پسر و چهار دختر بودیم. مردم شهر ما به فوتبال دیدن و فوتبال بازی كردن همیشه علاقه مند بوده اند. بازی من از همان ابتدا هم همراه با ایجاد خطر روی دروازه حریف بود. سعی می كردم حریف را به مبارزه بطلبم و از سد او بگذرم و همیشه و همیشه به فكر حمله كردن بودم.» یكی از پرفروش ترین روزنامه های ورزشی اسپانیا او را «مهارنشدنی و دارای قابلیت غافلگیركردن حریف با سرعت بالا و دریبل های عالی» معرفی می كند.

•خوآكین سریع پیشرفت كرد

شاید اگر اصرارها و فشار پدرش نبود خوآكین به اینجا نمی رسید. «به خاطر دارم كه تازه به بتیس پیوسته بودم و مدام از سختی كار شكایت می كردم. پدرم آمد و گوش مرا فشار داد و هربار كه می خواستم از زیر تمرینات در بروم با دستان بزرگش مرا می گرفت و مجبورم می كرد كه به جلسات تمرینات بروم. اما كم كم اراده خودم را به دست آوردم و فرصت های خوبی نصیبم شد.» آن فرصت مناسب زمانی به دست آمد كه بتیس در پایان فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ به دسته دوم سقوط كرد. با شروع فصل جدید بود كه فرناندو وازكس (Vazquez) مربی آنها تصمیم گرفت از مهره های جوانی چون كاپی، آرسو، وارلا، ریواس و خوآكین استفاده كند. به این ترتیب خوآكین ۱۹ ساله در ماه سپتامبر ۲۰۰۰ برای بتیس برای اولین بار به میدان رفت و در ۳۸ بازی بعدی در تركیب جای گرفت. فصل بعد بتیس در لالیگا بود و چهار هفته پس از آغاز فصل جدید در دیدار با بارسا خوآكین با گلی كه به گوشه دروازه حریف وارد كرد، درخشیدن گرفت. وی در مورد هواداران بتیس می گوید: «مردم اینجا را در هیچ كجای دیگر نمی توان دید. ما هوادار ۹۰ ساله ای داریم كه در تمامی مسابقات برای تماشای بازی ما می آید. این هواداران فقط در آندلس پیدا می شوند و با كارهای عجیب و غریبشان می توانند شما را حسابی بخندانند. آنها غافلگیركننده و منحصر به فرد هستند.» این فصل هواداران بتیس از بازی تیمشان بسیار لذت بردند. آنها جام حذفی را بالای سر بردند. اولین و آخرین باری كه بتیس به قهرمانی لالیگا رسید در سال ۱۹۳۵ بود.

•او از بتیس جدا می شود

حتی صعود بتیس به لیگ قهرمانان هم مانع رفتن او نخواهد شد، هر چند كه بتیس تاكنون پیشنهادات زیادی را برای فروش خوآكین رد كرده است. چلسی ۳۴ و بارسا ۲۵ میلیون یورو پیشنهاد كرده بودند و رئال مادرید هم با درخواست های مكرر خود حوصله بتیس را سر برده است. هر بار كه در طول فصل رئال به مصاف بتیس می رفت دوباره داستان پیشنهاد خرید خوآكین از نو آغاز می شد و همه می گفتند كه او كهكشانی بعدی است كه پا به برنابئو می گذارد. حتی یك بار مطبوعات خبر از مذاكرات پدر خوآكین و مدیر ورزشی رئال دادند. خوآكین می گوید: «در آن لحظه كه این خبر را به من دادند پدرم روی مبل روبه روی من نشسته بود و تلویزیون تماشا می كرد. مضحك است از شنیدن این شایعات بی پایان سرگیجه گرفته ام.» او تائید می كند كه با دو باشگاه انگلیسی، چلسی و یونایتد مذاكراتی داشته است. در موعد نقل و انتقالات زمستان او در آستانه پیوستن به چلسی قرار گرفت اما به این نتیجه رسید كه هنوز برای رفتن خیلی زود است. اما اكنون به گفته خود وی ماندن در بتیس دیگر دشوار است. چون مانوئل رویس دی لوپرا رئیس باشگاه قصد فروش او را دارد. او از جمله مردانی است كه هر كاری را كه اراده كند انجام می دهد. او به قدری ترسناك است كه خوآكین می گوید: «در مواجهه با لوپرا ناگزیر می شوید كه به او احترام زیادی بگذارید.» او یكی از بازیكنانش را به اتهام انجام ندادن تلاش كافی در میدان به دادگاه كشید و حتی زمانی تهدید كرد كه خوآكین را به طور قرضی به سیبری می فرستد. لوپرا مردی است كه سرنوشت خوآكین را در دست دارد. مدت قرارداد او با بتیس ۱۰ سال است _ چیزی كه حتی خارج از اسپانیا هم پذیرفته نیست- و اكنون رئیس به پول احتیاج دارد بنابراین بهترین و بالاترین پیشنهاد را انتخاب می كند كه این طور كه به نظر می آید از طرف چلسی است. اگر همه چیز به دست خود خوآكین باشد رئال مادرید را برمی گزیند. او از كودكی هوادار رئال بود: «مادرید همیشه مادرید است. آنها همیشه بهترین باشگاه با برترین بازیكنان بوده اند.» به همین دلیل است كه نام خوآكین دوباره به صدر فهرست و نیروهای رئال آمده و از او به عنوان جانشین احتمالی فیگو یاد می شود. او از معدود بازیكنان اسپانیایی است كه دیوید بكام را ستوده و حتی پیراهنش را هم با او عوض كرده است. اما با وجود داشتن علاقه مفرط به رئال هیچ چیز نمی تواند مانع پیوستن او به بارسلونا شود: «شاید با گفتن میزان علاقه ام به رئال حماقت كرده باشم اما از بچگی این باشگاه را دوست داشتم و این اشكالی در احتمال پیوستنم به بارسا به وجود نخواهد آورد. پول برایم مسئله مهمی نیست و از رئیس به خاطر این كه به محض دریافت پیشنهادات كلان به فكر فروش من نیفتاد متشكرم. چون پیشنهاد آبراموویچ واقعاً وسوسه برانگیز بود. من و رئیس به حرف های یكدیگر گوش می دهیم و تصمیم نهایی را با مشورت یكدیگر می گیریم.»

•او قدر موقعیت های خود را می داند

خوآكین از این كه بلاتكلیف مانده و مدام خبر رفتنش به این باشگاه و آن كشور منتشر می شود، شكایتی ندارد: «شاید اگر اظهارنظری در مورد باشگاه آینده ام نكنم پول بیشتری نصیبم شود اما من قرار نیست سكوت كنم و به هر باشگاهی كه گفتند بروم.» یكی از اهداف او این است كه در همه حال روحیه خود را حفظ كند: «چرا می گویند نمی توانم در انگلیس خوشحال باشم؟ با وجود آن كه رئیس تجربیات خوبی از آنجا دارد دوست ندارم خودم را محدود كنم.» خوآكین اجتماعی تر و هوشیارتر از رئیس است. وی افزود: «باید شرایط انگلیس را بررسی كنم. كشور جدید شرایط نو و شیوه جدید فوتبال ممكن است برایم سخت باشد. شاید اصلاً اوضاع خوب پیش نرود. اما تا زمانی كه اوضاع مالی خوب باشد هر كسی می تواند خودش را با هر شرایطی وفق بدهد! اگر به لندن بروم چیزهای زیادی را از دست خواهم داد و دلم برای اسپانیا تنگ می شود. گاهی اوقات با پیوستن به تیم های بزرگ و كسب درآمد بیشتر بازیكنان می توانند در سی سالگی از فوتبال خداحافظی كنند و این امر تضمینی برای زندگی آنها می شود.» خوآكین باید تصمیم خود را بگیرد و فداكاری كند اما اینجا دیگر فداكاری معنا ندارد چون در انگلیس غذاها، آب و هوا و مشكل بلد نبودن زبان انگلیسی به اندازه كافی زندگی را برایش دشوار خواهد كرد.