حرکت وضعی زمین

همانطور که می دانید کره آسمان در گردش نیست و این تصور از چرخش زمین به دور خود که حرکت وضعی نام دارد، ناشی می شود. کره زمین در هر ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه، یکبار به دور خود می چرخد و در حین …

همانطور که می دانید کره آسمان در گردش نیست و این تصور از چرخش زمین به دور خود که حرکت وضعی نام دارد، ناشی می شود. کره زمین در هر ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه، یکبار به دور خود می چرخد و در حین حرکت می توانیم یک دید وسیع از فضای بیرونی داشته باشیم.

با یک آزمایش ساده، می توان مدت زمان یکبار چرخش زمین را به دور خود، اندازه گرفت. شب، هنگامی که ستاره ای بر فراز نشانی بلند مانند دودکش و یا نوک شیروانی خانه تان قرار گرفت، زمان را یادداشت کنید. درست ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه بعد همان ستاره بر فراز همان نشانه خواهد بود.

این مدت زمان را، یک روز نجومی می گویند و می بینید که ۴ دقیقه کوتاهتر از روز خورشیدی یا روز رسمی است. در یک روز نجومی ، به نظر می رسد که ستارگان در حرکت ظاهری خود در گنبد آسمانی دایره ای را به طور کامل دور می زنند ولی خورشید به علت گردش زمین در مدار خود، این دایره ظاهری را تکمیل نمی کند. حرکت انتقالی زمین، به آرامی باعث تغییر محل ظاهری خورشید به طرف شرق می شود، بدین منظور ۴ دقیقه طول می کشد تا براین جابه جایی غلبه یافته و خورشید را در موقعیت قبلی دید.

ارتفاع ستاره قطبی، یعنی زاویه ای که بین خط واصل ستاره به چشم ناظر و امتداد افق بوجود می آید، بستگی به عرض جغرافیایی ناظر دارد. در حقیقت، عرض جغرافیایی ناظر نشان دهنده ارتفاع ستاره قطبی در همان محل است و بر عکس. در استوا، ستاره قطبی در عرض جغرافیایی در امتداد افق ظاهر می شد و در نیمکره جنوبی، اگرچه ستاره قطبی دیده نمی شود ولی به راحتی می توان امتداد جنوب را در روی کره آسمان پیدا کرد.