این خشونت درمان می خواهد

پنجم آذر در تقویم دنیا روز مهمی است این روز, روزجهانی حذف خشونت علیه زنان است ۲۵ نوامبر برای مردم دنیا یک نماد است نمادی از تلاش برای رساندن زنان به جایگاه انسانی شان

پنجم آذر در تقویم دنیا روز مهمی است؛ این روز، روزجهانی حذف خشونت علیه زنان است. ۲۵ نوامبر برای مردم دنیا یک نماد است نمادی از تلاش برای رساندن زنان به جایگاه انسانی‌شان.

هر روز زنان زیادی در دنیا به دست مردان کتک می‌خورند، زخمی می‌شوند، شکنجه می‌بینند، تحقیر می‌شوند، محروم می‌مانند و در خلوتی که کسی از آن خبردار نمی‌شود هر روز زجر جسمی و روانی می‌بینند آن هم به این علت که مردان خشونت‌طلب در سراسر دنیا همچنان زن را جنس دوم می‌دانند.

در ایران هم زنان و دختران زیادی قربانی خشونت‌های خانگی می‌شوند؛ همان خشونتی که به آن «ظلم مضاعف علیه زنان» گفته می‌شود، اما به خاطر نوع فرهنگ مردم یا در پستوی خانه‌ها دفن می‌شود یا به خاطر نبود حمایت‌های قانونی از زنان آسیب‌دیده، پس از شکایت به مراجع قانونی، همان اندک امنیت زنان در محیط خانه نیز از بین می‌رود.

اما حالا لایحه‌ای در ایران در حال بررسی است که اگر به تصویب برسد و اجرایی شود، دستگاه قضایی قادر خواهد شد برای خشونت‌گران خانگی، مجازات کیفری تعیین کند.

لایحه امنیت زنان البته فقط به بعد کیفری نمی‌پردازد و آن‌طور که در چند مرحله از پیش‌نویس آن آمده می‌کوشد تا بنیان خانواده‌ها را از طریق آموزش و فرهنگسازی به تحکیم برساند و اگر با این روش‌ها، امنیت برای زنان و کودکان در خانه تامین نشد، مردان خشن را به مجازات برساند.

این لایحه در حال حاضر مراحل کارشناسی را پشت سر می‌گذارد و معلوم نیست وقتی به تصویب نهایی برسد شامل چه موضوعاتی خواهد بود، اما به هر حال چنین لوایحی اگر جامع نگر و کارشناسی شده باشد، می‌تواند بخشی از مشکلات زنان را حل کند. اما با این حال همه کارشناسان با تشدید مجازات علیه مردان موافق نیستند؛ هرچند برخی صاحب‌نظران، مجازات را یکی از ابزار‌های کنترلی و پیشگیرانه می‌دانند.

موافقان مجازات معتقدند که چون شاید امکان اصلاح مردان خشونت‌طلب وجود ندارد، پس می‌توان با تعیین مجازات و استفاده از اهرم قانون، آنها را از عواقب خشونت‌طلبی در خانه ترساند و با این روش از زنان محافظت کرد. در مقابل، مخالفان متوسل‌شدن به مجازات می‌گویند وقتی خانواده‌ای گرفتار خشونت شده و زنان و کودکان در آن شکنجه می‌بینند، اگر قرار باشد مرد خانه نیز متحمل مجازات شود و جایگاه پدری و شوهری او زیر پای مجازات‌ها له شود، آن‌وقت دیگر هرگز امیدی به اصلاح چنین خانواده از هم پاشیده‌ای نیست.

این گروه به اصلاح رفتار، آموزش و فرهنگسازی باور دارند. به اعتقاد این کارشناسان، وقتی مردی علیه زنان پیرامونش خشونت می‌کند و به روش‌های مختلف مایه شکنجه و آزار جسمی و روانی‌شان می‌شود گرفتار اختلالات شخصیتی است که باید درمان شود؛ درست مثلی زنی که ساکت و بدون اعتراض می‌ایستد و خشونت را می‌پذیرد.

این گروه به معجزه فرهنگسازی نیز اعتقاد راسخ دارند چون بر این باورند که اگر جامعه، رسانه‌ها و سایر نهادهای اجتماعی به افراد بیاموزند که احترام و محبت، شالوده اصلی زندگی خانوادگی است و هدف از قرار گرفتن آدم‌ها کنار هم در خانه رسیدن به رشد و تعالی است و نه جنگیدن بر سر مسائل بی‌ارزش، آن‌وقت دیگر نه زنان و نه مردان هیچ‌کدام به حریم یکدیگر وارد نمی‌شوند و برای تاختن به سمت هم پیشقدم نخواهند شد.