چگونه با اهمال کاری مبارزه کنیم

برای تغییر رفتاری مثل اهمال کاری فقط باید زیاد کار کرد, چرا که مشکل فرار از کار را فقط می توان با بیشتر کار کردن حل کرد, البته در این مورد باید برنامه اجرایی هم داشت یکی از خصلت های بدی که ممکن است هر انسانی گرفتار آن شود اهمال کاری است

برای تغییر رفتاری مثل اهمال کاری فقط باید زیاد کار کرد، چرا که مشکل فرار از کار را فقط می‌توان با بیشتر کار کردن حل کرد، البته در این مورد باید برنامه اجرایی هم داشت. یکی از خصلت‌های بدی که ممکن است هر انسانی گرفتار آن شود اهمال کاری است. اهمال کاری معنایش به تعویق انداختن کارهاست و در نتیجه فرد کارها را به زمان نامعلومی در آینده موکول می‌کند. البته اهمال کاری می‌تواند درجات مختلفی از خفیف تا حاد داشته باشد.

● کمال‌طلبی

گاهی تمایلی به شروع یا تمام کردن کارها نداریم، زیرا فکر می‌کنیم ممکن است به اهداف بلند خود به طور تمام و کمال دست نیابیم. بنابر این ممکن است توجیهاتی برای عملکرد ناقص خود پیدا کنیم تا دچار محکوم کردن خود نشویم.

● رویا دیدن

انسان گاه به ابهام و عدم واقعیت، گرایش دارد. از خیال‌پردازی برای فرار از الگوی یکنواخت و ظاهرا غیر قابل تغییر زندگی خود استفاده می‌کنیم.

● نگرانی

می‌ترسیم اوضاع بد شود و مشکلات ما را مستاصل کنند، بنابر این ریسک نمی‌کنیم یا دست به هیچ تغییری نمی‌زنیم و به توانایی خود در تصمیم یا تحمل ناراحتی‌ها اعتمادی نداریم.

● بحران‌سازی

می گوییم تا ثانیه‌های آخر،نمی توانیم اشتیاقی داشته باشیم یا می‌گوییم فقط در ثانیه‌های آخرمی توانیم به بهترین نحو عمل کنیم و بدین ترتیب دوست داریم از خود شجاعت نشان دهیم.هیجان باعث افزایش ترشح آدرنالین می‌شود.معمولا تظاهر می‌کنیم که اصلا تحمل نداریم حوصله‌مان سر می‌رود یا گاهی امیدواریم کاری که باید انجام دهیم،به طور معجزه‌آسایی انجام شود یا کسی پیدا شود و به ما کمک کند یا خودش آن را انجام دهد.

● پرخاشگری

نسبت به پیشنهادها یا دستورات دیگران حالتی تهاجمی و مشاجره آمیز داریم،زیرا فکر می‌کنیم به ما دیکته می‌شود یا دیگران می‌کوشند بر ما تسلط پیدا کنند یا حالتی غیر فعال و پرخاشگر داریم و وقتی بله می‌گوییم، منظورمان نه است تا بدین ترتیب به طور غیر مستقیم از فردی انتقام بگیریم، زیرا اصلا تمایلی به بیان احساسات واقعی خود نداریم و شاید هم از این کار می‌ترسیم.

● پرکاری

مدام کار می‌کنیم و اغلب برای خود کار می‌تراشیم، اما به مسائل مهمی که باید به آنها پرداخته شود فکر نمی‌کنیم. مثلا تصمیم گیری در مورد اینکه اهداف و ارزش‌های اصلی ما در زندگی کدامند. نمی‌توانیم نه بگوییم و کار را به دیگران واگذار کنیم.وقتی از افراد می‌پرسیم اگر کاری را که از آن می‌پرهیزند، تمام کنند، چه احساسی به آنها دست می‌دهد، اغلب می‌گویند خیلی خوب! سوال بعدی این است که چرا با اجتناب از آن کار،این احساس خوب را از خود دریغ می‌داریم.اگر پیش بینی می‌کنیم که احساس خوبی خواهیم داشت به این معنی نیست که ناگهان اشتیاق لازم برای انجام کاررا به دست آورده ایم.

هنوز مرحله سختی هست که مانع شروع کار می‌شود و باید از آن بگذریم. برای کشف اینکه چه عاملی جلوی ما را می‌گیرد، باید این مرحله سخت را بررسی کنیم. مثلا شاید احساس می‌کنیم آن کار ما را مستاصل کرده است بنابر این تمایلی به ادامه آن نداریم، آشکارترین راه‌حل برای مقابله با اهمال‌کاری احتمالا برنامه اجرایی است. مثلا برنامه مدیریت زمان تا بهره وری شخصی زیادتر شود.با این حال ما موافق این نیستیم،اهمال کاری روی ستون مشکلات عاطفی استوار است. وقتی از نظر عاطفی ناراحت هستیم،حل مشکلات عینی ما هم معمولا عالی نیست، یا حل مشکلات عینی قبل از مشکلات عاطفی معمولا باعث می‌شود افراد انگیزه خود را برای حل مشکلات عاطفی از دست بدهند و با وجود احساس راحتی بیشتر، بازهم نگران باشند.

بنابر این برای مبارزه با اهمال کاری معمولا روشی با در نظر گرفتن دو جنبه پیشنهاد می‌شود؛ اول به جنبه‌های عاطفی آن بپردازیم و بعد با جنبه‌های عینی آن مقابله کنیم. در نتیجه برای تغییر یک الگوی رفتاری مثل اهمال کاری نیازبه کار زیاد است. گرچه ممکن است طنز آمیز به نظر بر سد، اما مشکل فرار از کار را فقط می‌توان با بیشتر کار کردن حل کرد و این مورد، شامل کشف و مقابله جدی با افکار بیهوده و عقایدی است که تاکید دارند،کار به هر دلیلی بسیار مشکل است. با ایجاد رشد و تحول در طرز فکر و نگرش ضد تنبلی، هرآنچه به نظر غیر قابل تحمل باشد، عاقبت تحمل پذیر می‌شود، همان‌طور که فعالیت جایگزین بی‌تحرکی می‌شود.