از دست نویسنده‌ها و موزیسین‌ها

به گرفتگی و درد انگشتان دست و ساعد به‌علت زیاد نوشتن «رایتر کرامپ» می‌گویند. مشکلی که دامن‌گیر بیشتر نویسندگان و البته موزیسین‌ها هم می‌شود. کرامپ نویسندگان، شکل خاصی از اختلالات …

به گرفتگی و درد انگشتان دست و ساعد به‌علت زیاد نوشتن «رایتر کرامپ» می‌گویند. مشکلی که دامن‌گیر بیشتر نویسندگان و البته موزیسین‌ها هم می‌شود. کرامپ نویسندگان، شکل خاصی از اختلالات موضعی عضلات است...

به این صورت که بیمار لحظاتی پس از نوشتن دچار گرفتگی دردناک در عضلات دست، به‌خصوص انگشت شست و ساعد و مجبور به کنار گذاشتن قلم و خودکار می‌شود. این نشانگان به‌صورت انقباض عضلانی به خصوص در ۲ ناحیه شست دست و ساعد به‌وجود می‌آید و باعث اختلالات حرکتی در دست نویسندگان، نوازندگان و تمام کسانی می‌شود که به‌طور یکنواخت و در یک حالت از دستشان استفاده می‌کنند.

با اینکه مدت زیادی از شناخت این نشانگان می‌گذرد، اما هنوزشیوه قطعی درمانی برای آن پیدا نشده است. مشکلاتی که این نشانگان برای موزیسین‌ها و نویسندگان به وجود می‌آورد، در ابتدا فیزیکی به نظر می‌رسد اما پس از گذشت چندی، این دردهای عضلانی و اختلالاتی که به وجود می‌آورد، با اثر گذاشتن روی کار این گروه از افراد، به‌خصوص موزیسین‌ها و به‌خصوص هنگام اجرای زنده، باعث پدید آمدن آسیب‌های روانی هم برای مبتلایان می‌شود. به‌طور مثال ممکن است هنگام نوازندگی، شست منقبض و به داخل جمع شود یا ساعد دست به شدت درد بگیرد و از همه اینها شایع‌تر و دردناک‌تر زمانی است که هماهنگی میان دو انگشت مانند شست دست و انگشت اشاره کاملا از بین می‌رود و در این حالت‌ها احساس درد و گرفتگی انگشتان تکنیک نوازنده را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد.

«لئون فلیشر» پیانیست آمریکایی از کسانی بود که به این نشانگان دچار شده بود. فیشر که از سن ۴ سالگی نوازندگی را شروع کرده بود و پشتکار و استعدادش او را در سن ۱۶ سالگی به جایی رسانده بود که همراه با ارکستر «فیلارمونیک» نیویورک به اجرای قطعات مختلف می‌پرداخت، سال‌ها از دردهای عضلانی شدیدی ناشی از ابتلا به این نشانگان رنج می‌برد تا اینکه با تزریق بوتاکس موفق ‌شد بعد از ۴۰ سال، آلبومی تحسین برانگیز را با اسم «Two Hands» (دو دست) منتشر کند.

«اندی بیلاپس» نوازنده معروف گیتار باس؛ «دیوید لایزنر» آهنگساز و گیتاریست کلاسیک مشهور؛ «دومینیک فراسکا» گیتاریست و «بادی اسد» گیتاریست برزیلی هم از کسانی بودند که با این نشانگان دردناک دست و پنجه نرم کردند.

نویسندگانی مانند «ادگار رایث بروس» خالق شخصیت و داستان‌های «تارزان» نیز از مبتلایان به این نشانگان بود و می‌گویند در زمان نوشتن «تارزان» شدت این دردها به اوج خودش رسیده بوده است.

جالب‌تر اینکه عده‌ای از محققان هم چندی پیش با بررسی امضای «ویلیام شکسپیر» به این نتیجه رسیده‌اند که او هم به این نشانگان دچار بوده است.