چه کسی می تواند ادعا کند که تا به حال عصبانی نشده است

عـصـبـانیت, واکـنــش طـبـیـعــی هـمــه مـا در مـقـابـل مـسـائـل ناخوشایند است این مسائل می تواند ناشی از درگیری با همکاران در محیط کار, درگیری با مشکلات همسر و فرزندان, خانواده, دوست و آشنا و باشد

همه ما بعضی اوقات را به یاد می‌آوریم که از کوره در رفته‌ایم و سر عزیزترین کسانمان هم داد کشیده‌ایم یا ‌حرفی زده‌ایم که بعدا از آن پشیمان شـده‌ایـم.‌ روان‌شـنـاسـان مـعـتـقـدنـد عـصـبـانیت، واکـنــش طـبـیـعــی هـمــه مـا در مـقـابـل مـسـائـل ناخوشایند است. این مسائل می‌تواند ‌ناشی از درگیری با همکاران در محیط کار، درگیری با مشکلات همسر و فرزندان، خانواده، دوست و آشنا ‌و... باشد. گاهی هم می‌تواند به دلیل مشغول‌ بودن ذهنمان، بدون آنکه کسی ما را آزرده باشد، اتفاق بیفتد. ‌در همه این حالت‌ها پس از برطرف‌ شدن مشکل یا مشکلات، عصبانیت ما هم از بین می‌رود . همچنین ‌کمی مدارا و هم‌فکری با همسرمان برای رفع عصبانیت او کافی است. اما هیچ فکر کرده‌اید که اگر همسری ‌دارید که بی‌دلیل از کوره درمی‌رود، باید چه برخوردی با او داشته باشید؟ ‌

در مواردی عصبانیت به رفتار شاخصی در همسرمان تبدیل می‌شود و او همیشه بدون وجود مشکلی، ‌عصبانی است. در این شرایط، هرچند نمی‌توانیم او را بیمار روانی بدانیم اما بی‌شک او نیاز به کمک و درمان ‌دارد چون به بیماری "عصبانیت پایدار" مبتلاست. اینجا دیگر با یک مشکل اندکی پیچیده‌تر مواجه هستید. ‌فردی که عصبانیت یا تنش پایدار دارد ، بدون هیچ علت خاصی در بیشتر اوقات عصبانی است و این ‌عصبانیت را با ناآرامی، داد زدن، بهانه‌گیری، فحاشی، پرتاب کردن اشیا، خودزنی، قهر، اوقات تـلـخـی و... ‌نـشـان مـی‌دهـد.‌در حـالـی کـه در عصبانیت عادی، علتی برای بروز عصبانیت وجود دارد اما در عصبانیت پایدار اغلب دلیلی ‌برای عصبانیت وجود ندارد. مهم‌تر آنکه این رفتار تهاجمی هر لحظه، حتی در شادترین لحظه‌های زندگی نیز ‌ممکن است بروز کند! ‌بی‌تردید زندگی با فردی که دائما عصبی و پرخاشگر است، کار ساده‌ای نیست چرا که این زندگی همواره با ‌استرس و هیجان، کلافگی، ترس و ناامنی همراه است. غیر قابل پیش‌بینی بودن عصبانیت شریک زندگی‌مان ‌بیش از هر چیز آزاردهنده است چون نمی‌دانیم که کی و کجا عصبانی خواهد شد.‌بنابراین برای رهایی از این اضطراب و مدارا کردن با او باید این ۲ نکته را همواره به یاد بسپاریم:‌ شریک زندگی ما بیمار اسـت و رفتارهای یک بیمار هیچ‌گاه قابل پیش‌بینی نیست. اما برای درمان او باید ‌سریعا اقدام کنیم. با او جر و بحث نکنیم و تحمل کنیم تا عصبانیت او فروکش کند. پرهیز از هرگونه مـجــادلــه ‌بــه‌ویـژه در جـمـع، بـهـتـریـن راهـکـار است.‌اشاره کردیم که این رفتار دلیلی جز بیماری ندارد. درمان این بیماری، نیاز به کمک و مشاوره یک ‌کارشناس دارد اما مراحل اولیه آن باید از خانه و به‌خصوص از خود ما شروع شود. راه‌های زیر در این‌باره ‌ به ما کمکخواهد کرد.‌

● حفظ آرامش

تردیدی نیست که عصبی ‌شدن هیچ مشکلی را برطرف نخواهد کرد. آرام باشیم تا بتوانیم روند بهبودی او را ‌تسریع کنیم. ‌یک راه مناسب این است که هنگام عصبانیت هـمسرمان. با فکر کردن به مسائل مختلف، حواس خود را پرت ‌کنیم تا با او وارد بحث نشویم زیرا با آرامش بیشتر مسائل حل می‌شوند.‌

● مشکل طرف مقابل را درک کنیم

اگر باور کنیم که همسر ما بیمار است و این رفتار او از روی لجبازی یا بی‌احترامی به ما نیست، می‌توانیم ‌برای درمان، او را بهتر همراهی کنیم.‌

● گوش کنیم

‌ زمانی که همسرمان درباره مـشـکـلـش صـحـبـت مـی‌کـند، باید به‌دقت به حرف‌های او گوش کنیم. از میان ‌حرف‌های او مـی‌تـوانـیـم به مشکلات، درگیری‌های روحی - روانی، حساسیت‌‌ها، حالت‌های عصبی و نحوه‌ ‌بروز حمله‌های عصبی او پی ببریم. به این ترتیب، به او بهتر کمک خواهیم کرد.‌

● ترس و اضطراب را پنهان نکنیم

‌ اگر همسرمان از ترس و اضطراب ناشی از رفتارهایش با ما صحبت کرد، بدون سرزنش با او همراه شویم و ‌درباره اضطراب خودمان هم با او حرف بزنیم. به او بگوییم که زمانی که او عـصـبی و پرخاشجو می‌شود، ‌می‌ترسیم. با صـحـبــــت کــــردن دربــــاره احــســــاس‌هــــای ناخوشایند مشترک، می‌توان به راه‌های بهتری برای درمان ‌دست یافت.‌

● مدارا کنیم

همسرمان را متوجه کنیم که ما و فرزندان‌مان با او مدارا می‌کنیم. درباره تاثیر نـامطلوب این رفتارها بر ‌فرزندان و زندگی مشترک‌مان با او صحبت کنیم. اما این صحبت‌ها نباید رنگ گله‌گذاری به‌خود بگیرد چون به ‌نتیجه مورد نظر نمی‌رسیم. فقط باید از او درخواست کنیم تا در رفتارهایش تجدید نظر کند.‌

● امید بدهیم

اگر می‌بینیم همسرمان برای بهبودی تلاش می‌کند، به او امید بدهیم. درباره تغییر رفتار او صحبت کنیم تا ‌متوجه شود که تلاش او از نظر ما پنهان نمانده است.‌

● از عبارت‌های خاص استفاده کنیم

به این معنی که هنگامی که همسرمان آرام است و تلاش می‌کند تا درباره راه‌های رفع مشکلش با ما صحبت ‌کند، از برخی عبارت‌های کلیدی استفاده کنیم. ‌

● اعتماد به ‌نفس داشته باشیم

با وجودی که حفظ اعتماد به ‌نفس زمانی که همسرمان در میان جمع عصبانی می‌شود، کار ساده‌ای نیست ‌اما با تسلط بر نفس می‌توان شرایط را کنترل کرد. باید با آرامش خودمان، به او برای فرو خوردن خشمش ‌کمک کنیم.‌

● ریشه‌یابی کنیم

روان‌شناسان عقیده دارند بروز این حالت‌های عصبی به‌دلیل پریشانی‌ها و اضــطـــراب‌هـــای نــهــفــتـــه اســـت. بــنـــابـــرایـــن ‌بــایــد بــا گوش‌کردن به صحبت‌های همسرمان او را در پیدا‌کردن ریشه‌های این رفتار نامناسب کمک کـنـیــم. ایـن ‌رفــتــارهـا مـی‌تـوانـد نـشـان‌دهـنـده‌ سپری‌کردن کودکی یا نوجوانی پراضطراب باشد.‌

● برنامه‌ریزی بلندمدت

تـردیـدی نـیـسـت که درمان همسرمان مدتی طول می‌کشد. اما اگر از ابتدا زمان مشخصی را برای درمان ‌همسرمان در نظر بگیریم و فقط به رسیدن به آن زمان فکر کنیم، تلاشمان نتیجه‌ای نخواهد داشت. ‌