چهارشنبه, ۸ اسفند, ۱۴۰۳ / 26 February, 2025
مجله ویستا

«نور» سمفونی جنگل و دریاچه


«نور» سمفونی جنگل و دریاچه

اگر یک روز پنجشنبه عطای اضافه کاری را به لقایش ببخشید, می توانید از دیدن مناظر و هوای خوبی لذت ببرید که با سفر یکروزه به دست می آید

اگر یک روز پنجشنبه عطای اضافه‌کاری را به لقایش ببخشید، می‌توانید از دیدن مناظر و هوای خوبی لذت ببرید که با سفر یکروزه به دست می‌آید.

اهالی جاده و سفر می‌توانند برای رسیدن به این رویای بهاری پس از طی مسافتی از جاده هراز که دیگر برای همه آشناست به سمت شهرستان نور بروند.

در این فصل که هنوز تعطیلی مدارس فرانرسیده، هم از ترافیک خبری نیست و هم قیمت ویلاهای اجاره‌ای بسیار پایین‌تر از فصل‌های شلوغ است و موقعیت ویژه‌ای را برای سفر پیش آورده است.

پیشنهاد ما برای این هفته رفتن به الیمالات است؛ دریاچه‌ای که وقتی برای اولین‌بار بعد از طی‌کردن و دور زدن در جاده‌ای پر درخت به آن می‌‌رسید و ورودی پارکینگ را می‌پردازید و وارد محوطه‌اش می‌شوید شکوه طبیعت آن شما را می‌گیرد و باورتان نمی‌شود که با چنین منظره‌ای روبه‌رو هستید.

این دریاچه آنقدر زیباست که گویی ‌جنگل‌ را در آغوش گرفته است. در آنجا همه چیز برای چند ساعت تفریح و البته آرامش مهیاست.

اتومبیل را که پارک کردید با شوق مسیری پنج دقیقه‌ای را پیاده‌روی ‌کنید و بعد از طی این مسافت از بلندی به سمت پایین که دریاچه آنجاست هدایت می‌شوید.

پلی زیبا شما را به آنجا وصل می‌کند. نمای زیر پل سدی است که بعضی وقت‌ها پر آب است، اما در این فصل آب زیادی در آن به چشم نمی‌خورد. پس از پشت‌سر گذاشتن چند پله به سنگ‌های زیبای کنار رودخانه نزدیک می‌شوید.

قایق‌ها برای رفتن به دریاچه منتظر شما هستند؛ قایق‌های پدالی و موتوری‌ای که برای مسافران پهلو گرفته‌اند و با هر بادی که می‌وزد کمی در جایشان تکان‌تکان می‌خورند و موج کوچکی را در اطرافشان ایجاد می‌کنند.

خانواده‌هایی پر تعداد با سه یا چهار قایق به راه می‌افتند و آنها را با دست‌هایشان به هم وصل می‌کنند و بعد از حرکت صدای خنده و شادی‌شان کل فضای منطقه را در بر می‌گیرد.

در این هنگام انگار صدای خنده و شادی آدمیان به پرندگان که درون درخت‌ها جا خوش‌کرده‌اند منتقل می‌شود و آنها هم پژواک صدای آنها را در دل طبیعت با صدای آوازشان جواب می‌دهند.

‌از‌هر‌طرف صدایی می‌آید؛ صدای قورباغه‌ها از یک طرف و زاغکان و بلبلان هم از یک‌سو، سمفونی‌ای را رقم زده است.

همه چیز انگار آنجا دست به دست هم می‌دهد که شما را به خالق یکتا نزدیک کرده تا بزرگی و عظمت او را ستایش کنید.

پس زودتر دست به کار شوید و با این سفر یکروزه آرامش را به خود و خانواده‌تان هدیه کنید؛ آرامشی که راحت به دست نمی‌آید، اما براحتی آن را با یک روز ماندن در خانه و کاری‌نکردن از دست می‌دهید.

اگر هم فقط اهل دیدن مناظر زیبا هستید می‌توانید روی سنگ‌های کنار رودخانه لم بدهید و ساعت‌ها به جنگلی که دریاچه را بغل کرده است نگاه کنید و از انعکاس آن همه درخت در آب، آن را سبز ببینید و بعد از آن وقتی به خود می‌آیید که زمان‌‌خیلی زیادی گذشته و به غروب آفتاب نزدیک می‌شوید و این توقف زمان برایتان از آن لحظه‌هایی است که بسیار کم در زندگی پیش می‌آید و تازه می‌فهمید که چقدر به این سکوت بعد از یک هفته پرکار احتیاج داشتید.

اگر هم خواستید برای مسافران جایی برای خوردن غذا فراهم شده ‌و همه‌چیز مهیاست تا شما روزی خوب را سپری کنید. اگر هم نخواستید شام را در یکی از رستوران‌های کنار جاده که همیشه چراغشان روشن است میل کنید.

بهار فصل ماندن نیست، فصل راهی‌شدن است. همراه با سمفونی پرندگان به تماشای دریاچه‌ای بنشینید که درختان سر به فلک کشیده‌ آن را سبز کرده است.

● اطلاعاتی‌ در‌ مورد دریاچه الیمالات

دریاچه الیمالات در مسیر جاده ارتباطی نور به چمستان قرار دارد و در قسمت جنوبی دوراهی روستای کارگرکلا جای گرفته است. فاصله آن از جاده اصلی نور به چمستان حدود سه کیلومتر می‌باشد.

این دریاچه در دل جنگل واقع است و از آن به عنوان تفرجگاه استفاده می‌شود، برای مسافران امکان استفاده از رستوران، قایق‌سواری و ماهیگیری نیز فراهم است.

● درباره شهرستان نور

نور یکی از شهرستان‌های تاریخی استان مازندران است. مرکز این شهرستان شهر نور است. این منطقه یکی از قدیمی‌ترین نواحی شهرنشین طبرستان (مازندران کنونی) بوده که به گواهی تاریخ رستمدار نام داشته است.

در جدیدترین کشفیات باستان‌شناسی در این شهر آثاری از دوره اشکانیان پیدا شده است. تمیشه نام پایتخت بخش ساحلی حکومت رویان بوده که بنای کنونی شهر نور بر آن قرار دارد. نام قدیمی آن که هنوز گهگاه ساکنان محلی از آن اسم می‌برند سولده بوده است.

اما نام کنونی‌اش از رودخانه‌ای به همین اسم گرفته شده که سرچشمه‌اش کوه‌های البرز است. شهرستان نور همچنین پایتخت ساحلی ایران نیز نامیده می‌شود.

بهاره سدیری