تعدیل تنش خشکی با کاربرد پکلوبوترازول در دو رقم زیتون Olea europaea L بلیدی و میشن

پکلوبوترازول یک کند کننده رشد تریازولی است که علاوه بر جلوگیری از سنتز جیبرلیک اسید, باعث محافظت گیاه در برابر مجموعه ای از تنشهای محیطی می شود

پکلوبوترازول یک کند کننده رشد تریازولی است که علاوه بر جلوگیری از سنتز جیبرلیک اسید، باعث محافظت گیاه در برابر مجموعه ای از تنشهای محیطی می شود. هدف از این بررسی، کاربرد پکلوبوترازول به عنوان تعدیل کننده تنش خشکی برای زیتون ارقام بلیدی و میشن میباشد. تیمارهای مورد استفاده شامل دو سطح تنش خشکی به میزان ۴۰% و ۱۰۰% تبخیر و تعرق پتانسیل(ETp) و سه سطح پکلوبوترازول به میزان ۰، ۰.۲۵ و ۰.۷۵ گرم ماده موثره به ازای هر گلدان بود. تیمار پکلوبوترازول با روش استفاده در خاک انجام شد.

در این پژوهش از درختان سه ساله زیتون استفاده شد. دو رقم زیتون در دو آزمایش فاکتوریل مجزا، در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که اعمال تنش خشکی باعث کاهش ارتفاع نهال، کاهش وزن تر و خشک شاخه، برگ و ریشه می شود. همچنین پکلوبوترازول نیز به عنوان یک کند کننده رشد موجب کاهش رشد اندامهای هوایی گردید ولی هیچگونه اثر معنی داری بر وزن تر و خشک ریشه نداشت. این موضوع می تواند کمک بزرگی به گیاهان در راستای یکی از مکانیسمهای عمومی مقاومت به خشکی شامل افزایش نسبت ریشه به اندامهای هوایی باشد. از طرفی تنش خشکی باعث افزایش تعداد روزنه ها در میلیمتر مربع سطح برگ گردید.

در صورتی که پکلوبوترازول اثر معنی داری در جلوگیری از افزایش تعداد روزنه ها در واحد سطح برگ نداشت. اگرچه تنش خشکی باعث کاهش میزان نسبی آب برگ شد ولی پکلوبوترازول به طور مشخصی باعث افزایش میزان نسبی آب برگ در هر دو رقم مورد بررسی گردید. تیمار تنش خشکی و تیمار پکلوبوترازول باعث افزایش دمای سطح برگ و دمای پشت برگ شدند. همچنین نتایج این بررسی مشخص کرد هر دو سطح پکلوبوترازول و تنش خشکی توانستند بر میزان پرولین برگ بیفزایند.

عنوان	فایل
تعدیل تنش خشکی با کاربرد پکلوبوترازول در دو رقم زیتون (.Olea europaea L) بلیدی و میشن	application/pdf taadile taneshe khoshki.pdf 137 KB	دانلود

نوید یزدانی

کاظم ارزانی

عیسی ارجی