تعریفی استاندارد از موقعیتی تجربه نشده

در فیلم هایمان همه گونه کمدی را داشته ایم هم نمونه آپارتمانی شاخصی چون اجاره نشین ها را می توان مثال زد که یک الگوی مثالی از کمدی ایرانی است و هنوز هم بهترین کمدی سینمای پس از انقلاب اسلامی دانسته می شود و هم با فیلمی چون مکس روبرو هستیم که تجربه ای دل پذیر از تلفیق هدفمند موسیقی به عنوان عنصر خلق کمدی, همسان با موقعیت آدم هاست که به ویژه در تیتراژ پایانی اثر با آن ساختار بدیعانه از ترکیب کلام و حرکت بدن می توان این هدفمندی در ادغام موسیقی و پیام اثر را رهگیری کرد

در فیلم هایمان همه گونه کمدی را داشته ایم. هم نمونه آپارتمانی شاخصی چون اجاره نشین ها را می توان مثال زد که یک الگوی مثالی از کمدی ایرانی است و هنوز هم بهترین کمدی سینمای پس از انقلاب اسلامی دانسته می شود و هم با فیلمی چون مکس روبرو هستیم که تجربه ای دل پذیر از تلفیق هدفمند موسیقی به عنوان عنصر خلق کمدی، همسان با موقعیت آدم هاست که به ویژه در تیتراژ پایانی اثر با آن ساختار بدیعانه از ترکیب کلام و حرکت بدن می توان این هدفمندی در ادغام موسیقی و پیام اثر را رهگیری کرد. نمونه اسلپ استیکی (بزن بکوب) قاعده بازی نیز از جمله کمدی های آبرومند سینمای ایران است که البته نگاه فلسفی کارگردانش در ترکیب سکانس های اثر با موسیقی متن آثار سینمای جهان، به دلیل ناآشنایی اغلب مخاطبان با این منطق روایی چندان در زمان اکرانش با استقبال گرمی روبرو نشد.

در این میان آدم برفی را داشتیم که رگه های انتقادی تندش نسبت به موضوع مهاجرت و البته کانالی که برای روایت این مساله از طریق زن پوش ساختن شخصیت اصلی اثر در نظر گرفته شد، بار اهمیت آن را در نزد بینندگان دو چندان کرد. نمونه های دیگری چون همسر، دختر شیرینی فروش، رفیق بد، عینک دودی، دختر ایرونی، مرد عوضی، لیلی با من است، مرد آفتابی، مومیایی ۳، نان و عشق و موتور هزار، مارمولک، خروس جنگی،آتشکار،سن پترزبورگ و پسر آدم-دختر حوا از جمله کمدی های مطرح و قابل قبول دیگر بودند که عنصر احترام به مخاطب در لایه های درونیشان درک می شد اما در وجه دیگر با رویکرد بسیار کلیشه ای و سطحی تهیه کننده نماها و شبه کارگردان هایی که به خیال خود اصل تزریق نشاط به روحیه افسرده جامعه ایرانی را ابزاری در توجیه حرکت ضد فرهنگی و کاملا سوداگرانه خود کرده بودند آثاری در نیم دهه گذشته تولید شد که لفظ به کار برده شده توسط منتقد برنامه هفت-(فراستی این آثار را مبتذل نامید)- درباره آن ها مصداق دارد.

آثاری چون چپ دست، شارلاتان، زن بدلی، انتخاب،دلداده، زندگی شیرین،چراغ قرمز،دردسر بزرگ، افراطی ها، چشمک، فوتبالی ها، شیر و عسل، سه گانه آقای کارگردان و نمونه های اینچنینی کمدی ایرانی را در یک شیب تند قرار دادند که نتیجه اش در دلزدگی مخاطب از سینما قابل ملاحظه است. اما این روزها بر پرده سینماها فیلمی را مشاهده می کنیم که با یک تعریف درست از یک سوژه بارها گفته شده و تمرکز برنقاط حساسیت برانگیز آن توانسته مخاطب را با سینما آشتی دهد. صحبت از ورود آقایان ممنوع ساخته رامبد جوان است که از داستانی به ظاهر کلیشه ای چون دعوای همیشگی زنان و مردان به یک ساختار روایی منسجم رسیده که برای خنده گیری از مخاطب به هر وسیله ای متوسل نمی شود و به بیان بهتر از موضع ضعف با مخاطب صحبت نمی کند. روایت در کمال سادگی و جذابیت، داستان هیجان انگیز ورود اولین مرد به یک دبیرستان دخترانه را روایت می کند که صداقت و بلاهت شیرینی را همراه خود دارد و همین تناقض شخصیتش با مدیره ضد مرد دبیرستان در وجه اولیه روایت داستانی خود عاملی در خنده مخاطب است.

وجه دوم در خنده گیری از مخاطب به عهده دانش آموزانی گذاشته شده که به عنوان منتخبین دبیرستان برای شرکت در المپیاد شیمی، تلاش موثری را در خلق موقعیت های کمیک داشته اند. بازی موش و گربه ای که این چهار دختر به راه می اندازند اگرچه از نوعی حس رویارویی با قوانین خشک مدیره دبیرستان برخاسته، اما از طریق القای جذابیت واهی شخصیت مرد داستان برای دیگران و از جمله بیتا دارابی تلاش دارند تا وحید جبلی را در دبیرستان خود حفظ کنند.

موقعیت های داستانی فیلم در انتقال حس خنده به مخاطب کاملا موفق هستند. بازی ها همانی است که باید باشد و کمتر سکانس اضافه ای در اثر مشاهده می شود. سکانس های حرکت دارابی در راهرو با همراهی مارش نظامی، گفتگوی دو نفره جبلی و دارابی در ماشین، مسابقه والیبال و کل کل های درست بیتا دارابی و پدر پریا، سکانس جوک گویی جبلی برای جمع و استفاده هدفمند از علی صادقی که به یک پایان هوشمندانه در رساندن نقاط ثقل اثر به هم (آسایش و حقیقی- عطاران و رهنما) می رسد از جمله دلایلی است که باعث شده تا مخاطب با این فیلم همراه شود و لذت تماشای یک کمدی استاندارد و بفروش را پس از سیل کمدی های موهن از جمله نمونه نوروز اخیر یعنی شاهکار آقای سه گانه ساز به تجربه بنشیند.