علیرضا خمسه، آقای صحنه های شاد

شرایط بغرنج ناشی از جنگ تحمیلی، فضای اجتماعی ایران را در مکانیسم هایی از فشار عصبی، عبوسی و اندوه فرو برده بود و برآیند تصویری هنر نیز چندان بر این قالب روحی اثرگذار نبود; در …

شرایط بغرنج ناشی از جنگ تحمیلی، فضای اجتماعی ایران را در مکانیسم هایی از فشار عصبی، عبوسی و اندوه فرو برده بود و برآیند تصویری هنر نیز چندان بر این قالب روحی اثرگذار نبود; در این برهه، بازیگری ظهور کرد که هنر پانتومیم و کمدی اندامش، وی را به یک ستاره سینمایی بدل کرد. صحبت از علیرضا خمسه است که با "هوشیار و بیدار" شروعی دلگرم کننده داشت و تشکیل زوج هنری او و اکبر عبدی، سینمای ایران را به مدت یک دهه از لحاظ اقتصادی بیمه کرد; به واقع خمسه در اوج شکوفایی ژانر کمدی، خالق صحنه هایی بود که یا در وجه پانتومیم به موقعیتی فانتزی چون "من زمین را دوست دارم" می رسید و یا از طریق معناشناسی کارکرد این ژانربه ایفای نقش های کلیدی، محوری و ماندگار در آثاری مانند " دو نفر و نصفی"، " جیب برها به بهشت نمی روند"، "پاکباخته"، "ماموریت آقای شادی" و "مهریه بی بی" منجر می شد.

علیرضا خمسه در هریک از این نقش آفرینی ها با توجه به شاخص کاراکتر وحالات مورد نیاز برای پرورش نقش از جمله کمدی اصوات و بیان، کمدی اندام و رفتار و شاخصه بارزی چون تسلط بر مرزهای اجرایی هنر پانتومیم، به شیوه و سبکی هنری در پردازش نقش می رسید که منطبق بر زمینه روایتی و مسیر داستان، به فاصله گذاری درست در مواجهه حسی با رویدادهای پدیدار شده در بطن اثر می انجامید و از این وجه است که با سیر نزولی تولید فیلم کمدی در اواسط دهه ۷۰ ، وی و اکبرعبدی گوشه گیر شدند و نقش های پیشنهادی چندان چنگی به دل نمی زد; اما اتفاقی ویژه، علیرضا خمسه را به مسیر هنری سابق بازگرداند; چند پیشنهاد مناسب و بازی های ماندگار خمسه در آثاری چون " یک مشت پر عقاب" و " بیست" باز هم او را به هنرپیشه ای پرکار بدل ساخت. در این میان حضور موثر و به یاد ماندنی وی در نقش "قزاق مندیان" در مجموعه "مرد هزار چهره" که ادای دینی کامل به مارلون براندو به شمار می رفت، باز هم توانایی های درونی وی را نشان داد و خاطرات روشن کمدی هایش را در ذهن مردم بازسازی کرد; البته خمسه در مسیر کارنامه هنری خود دارای نقاط اوجی چون بازی در فیلم های " چشم شیطان"، " دو نفر و نصفی"، آپارتمان شماره ۱۳"،" مهریه بی بی" و "بیست" است و نکته مهم آنکه سیمرغ بلورین فجر را برای اجرای نقشی تلخ در فیلم "بیست" به دست آورد که این امر در تناقض با شمایل هنری این بازیگر شکل گرفته است.

در حقیقت، خمسه بزرگترین افتخار هنری خود را در جایی به دست آورد که نقشی متفاوت با روح غالب بر پیکره هنری اش ایفا نمود و این مساله که چرا داوران فجر برای نقش های کمدی وی سیمرغی اعطا نکرده اند، از جمله سوالات بی پاسخ تاریخ جشنواره فیلم فجر است.