رودربایستی ممنوع

با مشخص شدن «سید بندی» تیم های آسیایی در رقابت های مقدماتی جام جهانی آینده, تكلیف فوتبال ما در این پیكار های معتبر نیز نمایان گشت طبق زمان بندی اعلام شده, تیم ملی فوتبال كشورمان از ۱۷ بهمن سال جاری, در این چارچوب به میدان می آید و تا ۱۹ شهریور ۱۳۸۷, درگیر این مسابقات خواهد بود

عقل سلیم حكم می‌كند، در زمان طلایی باقی‌مانده تا بهمن‌ماه، سازمان تربیت‌بدنی در پرتو تبادل‌اندیشه با نخبگان فوتبال، شیوه‌ای اصولی اتخاذ كند تا تیم ملی ما بتواند در یك چارچوب مدلل، قدم به رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ بگذارد.

با توجه به اینكه فدراسیون فوتبال، بزرگ‌تر ندارد و همچنان بدون رئیس به حیات خود ادامه می‌دهد، لذا سازمان ورزش باید آستین همت بالا بزند و با ارائه یك برنامه منطقی، اسباب قدرتمندی و در نهایت حضور تیم ملی در جام‌جهانی آتی را فراهم آورد.

در فاز نخست، می‌بایست تكلیف كادر فنی را مشخص كرد و متولیان این سازمان به ویژه «كیومرث هاشمی» كه سرپرستی فدراسیون فوتبال را نیز عهده‌دار است، به غائله فعلی پایان دهند.

● تجدید‌نظر

از قرائن پیداست كه «امیر قلعه‌نویی» همچنان طلبكار است و استعفا‌بده نیست، به همین دلیل پیشنهاد می‌كنیم سازمان تربیت‌بدنی در اولین قدم و بدون رودربایستی، به این سردرگمی و برزخ، خط بطلان بكشد.

در تازه‌ترین نظرخواهی، مهندس علی‌آبادی به عملكرد كادر فنی رای مثبت داد و در برخی از رسانه‌ها به نقل از وی، حتی رای به ابقای قلعه‌نویی داده شد اما بلافاصله، سخنگوی سازمان تربیت‌بدنی این خبر را تكذیب كرد.تكذیب جدی «محمد آخوندی» نشان از آن دارد كه احتمالا سازمان تربیت‌بدنی، بنا دارد در شیوه و استراتژی خود تجدید‌نظر كند.

ما (گروه ورزشی تهران‌امروز) هیچ عنادی با كادر فنی نداریم اما واقعیت این است كه قلعه‌نویی و دستیارانش، عملكرد ضعیفی از خود به جای گذاشتند و نتوانستند رضایتمندی مردم و كارشناسان را فراهم آورند. با این اوصاف، بهترین گزینه این است كه از همین امروز به فكر فردا باشیم و بدون آنكه دست روی دست بگذاریم، یك چارچوب اصولی را پیشه كنیم.یقین یك تیم از مربیان كارآمد و حاذق وطنی كه درگیر فعالیت باشگاهی نباشند، شاید در این مقطع، رهگشا باشد اما همانطوری كه به كرات تاكید كرده‌ایم، شایسته است یك معلم اكتیو اروپایی را در راس این تیم قرار دهیم (بخوانید مدیر فنی).

● دانش‌گریزی

نباید ذره‌ای شك به دل راه داد كه حضور یك مدیر كاردان در صدر كادر فنی می‌تواند اكسیری شفابخش باشد، منوط به اینكه این حركت هدفمند و در پرتو مطالعه و كنكاش صورت گیرد.

تعصبات خشك، خارجی‌ستیزی و دانش‌گریزی را باید از ذهن خود دور كنیم و باور نماییم كه باید به دانش روز مسلح شد و به عصر سیطره تكنولوژی ایمان آورد.

به گذشته برمی‌گردیم و تاریخ را ورق می‌زنیم، در دهه ۷۰ میلادی یك تیم از مربیان خوب وطنی (حشمت مهاجرانی، حسن حبیبی و بهمن صالح‌نیا) تیم ملی را هدایت می‌كردند و در راس این مثلث، یك مدیر حاذق و كاربلد به نام «فرانك اوفارل» قرار داشت.

اوفارل، معلم بادانشی بود كه از بریتانیا آمد و با انتقال دانش و تجربه خود، راه‌های قدرتمندی تیم ملی فوتبال ما را فراهم آورد.

قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ ، قهرمانی در جام ملت‌های آسیا به سال ۱۹۷۶، صعود به بازی‌های المپیك ۱۹۷۶ مونترال و راهیابی به جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین از جمله توفیق‌های شامخ فوتبال ما در این دوره طلایی بود.

تفكرات تیم واحد مربیان به سركردگی اوفارل، یكدلی یكایك نفرات و از همه مهم‌تر حمایت بی‌چون و چرای فدراسیون فوتبال سبب شد تا سر به آسمان آسیا بساییم و در عرصه این قاره كهن، آقایی كنیم.

● مثل حرفه‌ای‌ها

ژاپن و عربستان و كره هم در ۲ دهه اخیر به واسطه اتكا به این استراتژی اصولی توانسته‌اند به موفقیت‌های سترگی برسند و در عرصه بازی‌های ملی، گوی سبقت را از ما بربایند.

به زعم ما، به جای اینكه دنبال مقصر باشیم و انرژی خود را صرف دوئل و اختلافات نماییم بیاییم طرحی نو دراندازیم و در افكار خود تجدیدنظر كنیم. جام ملت‌های آسیا تمام شد اما با حذف تیم ملی، دنیا به آخر نرسید، باید پایه یك زندگی نو را ریخت و از این ناكامی‌ها پند گرفت.

با عذرخواهی و تشكیل كمیته بررسی علل شكست تیم ملی هم ره به جایی نخواهیم برد، به جای این سیاست‌های تكراری و بیهوده، شایسته است بدون هیچ‌گونه رودربایستی كمر همت ببندیم و مثل حرفه‌ای‌ها رفتار كنیم.

انگلیس با آن كبكبه و دبدبه و به عنوان مهد فوتبال سكان هدایت تیم ملی‌اش را به «اسون گوران اریكسون» سوئدی سپرد.

اصلا چرا آن‌قدر دور، در همین آسیای خودمان عربستان و كره و ژاپن در سایه جذب مربیان نامداری چون «زیكو»، «فیلیپ تروسیه»، «گاس هیدینگ»، «دیك ادوكات» و «كارلوس آلبرتو» توانستند به افتخارات بزرگی نایل شوند.سپردن سكان رهبری تیم ملی به یك معلم كاربلد خارجی، نفی مربیان وطنی نیست و نباید در این زمینه، جبهه گرفت و سعی كرد دور یك دایره بسته چرخید.

این یك واقعیت ملموس است كه فوتبال در دنیای امروزی یك علم است و با افكار آماتوری و سنتی نمی‌توان در عرصه بازی‌های حرفه‌ای به هدف رسید.

باید باور كنیم كه با كسب دانش از معلمان كارآزموده اروپایی می‌توان هم ضریب تجربه مربیان وطنی (كادر فنی تیم ملی) را مضاعف كرد و هم اینكه ملی‌پوشان را به سیستم‌های روز دنیا مسلح نمود.