گشنیز

● مشخصات عمومی:
گشنیز با نام علمی Coriandrum sativum و از خانواده Apiaceae بوده و دارای دو واریته دارویی می باشد:
۱) موطن آن مراکش است: C.s vugare

۲) موطن آن اروپا است: C.s microcarpum
گیاهی است به صورت بوته علفی که بسته به محل …

مشخصات عمومی:

گشنیز با نام علمی Coriandrum sativum و از خانواده Apiaceae بوده و دارای دو واریته دارویی می باشد:

۱) موطن آن مراکش است: C.s vugare

۲) موطن آن اروپا است: C.s microcarpum

گیاهی است به صورت بوته علفی که بسته به محل از ۵۰ تا ۱۶۰ سانتیمتر ارتفاع دارد.

ریشه آن تقریباٌ حالت غده ای داشته و دارای انشعابات فراوان به طول ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر است. گلها کوچک و به رنگ سفید یا صورتی در انتهای ساقه به صورت چتر مرکب می باشد.

خواص دارویی:

۱) گشنیز اثر تسکین دهنده ء استفراغ و برطرف کنندهء عطش است.

۲) برای کاستن نیروی جنسی ونعوظ مزاحم،خوردن گشنیز اثر بسیار موثری دارد.

۳) گشنیز خام،خواب آور است،برای این منظور باید آب گشنیز خام را به مقدار ۳۰ گرم همراه با شکر تناول نمایید،وبیشتر از ۳۰گرم ایجاد بی حسی، گنگی، خواب عمیق وحالاتی شبیه مستی میکند.

۴) اسانس گشنیز در صنایع غذایی و آرایشی – بهداشتی و نوشابه سازی و شکلات سازی و داروسازی کاربرد دارد.

۵) یکی از اثرات مهم گشنیز کاهش اثر مستی بخشی مشروبات الکلی است.

۶) گشنیز له شده مخلوط با نان خشک نرم شده خارشهای پوستی را تسکین میدهد واین مرهم باید در محل خارش پوست روزی سه مرتبه مالیده شود.

۷) پماد گشنیز برای درمان سرطان پوست (نوع زخمی طا غیر زخمی) اثر شفا بخشی دارد.

۸) تخم گشنیز خاصیت نیرو دهنده، هضم کننده غذا وباد شکن دارد،به این منظور باید ۱۰ تا ۳۰ گرم تخم گشنیز را در یک لیتر آب دم کرده و چند استکان مانند چای شکر میل نمایید.

۹) تخم گشنیز اثر ضد تشنج،بطئر ملایم اثر ضد صرع و ضد کرم دارد.

۱۰) مصرف تخم گشنیز مقوی معده،نیرو دهندهء قلب ،قاعده آور ونشاط آور است، بنا بر این برای معالجهء بیمارانی که دچار افسردگی وخمودی باشنداثر شفا بخشی دارد.

۱۱) خوردن تخم گشنیز بو داده به مقدار ۲تا۵گرم درمان کنندهءوسواس، سر درد و اسهال است ودفع کنندهء کرم روده می باشد،البته در مورد وسواس باید مصرف تخم گشنیز بو داده به مقدار مذکور را هر روز ادامه دهند تا بهبودی حاصل آید.

۱۲) اگر گرد تخم گشنیز را بر روی زخم قرار داده، کمی فشار دهند خونریزی را بند می آورد.

۱۳) برگهای تازه گشنیز ادرار آور ،عرق آور،باد شکن ونیرو دهندهء معده می باشد.

۱۴) زکریای رازی گشنیز را برای آرام کردن سردرد و رفع مستی تجویز میکرد.

۱۵) گشنیز خاصیت باکتری کشی شدیدی دارد ، بدین جهت در معالجهء بیماریهای عفونی مانند تب تیفوئید (حصبه)، تب های روده ای ودانه ای مصرف میشود.

۱۶) اگر گشنیز را در دهان بجوند،درد دندان کرم خورده را تسکین می دهد.

۱۷) جویدن گشنیز لثه را نیرو مند می کندو خون لثه را قطع میکند.

۱۸) گشنیز تازه مسکن صفرا والتهاب معده و تشنگی است.

۱۹) مصرف زیاد گشنیز ، موجب نوعی خستگی شدید میشود،که منجر به خوابی عمیق میگردد وگاه ممکن است به ورم معده وروده منتهی گردد.