برای خوشبختی طاقت بیار

بهداشت روان, علمی است برای بهتر زیستن و رفاه اجتماعی که تمام زوایای زندگی از اوّلین لحظات حیات جنینی تا مرگ اعم از زندگی داخل رحمی, نوزادی, کودکی تا نوجوانی, بزرگسالی و پیری را در برمی گیرد

‌بهداشت روان، علمی است برای بهتر زیستن و رفاه اجتماعی که تمام زوایای زندگی از اوّلین لحظات حیات جنینی ‌تا مرگ اعم از زندگی داخل رحمی، نوزادی، کودکی تا نوجوانی، بزرگسالی و پیری را در برمی‌گیرد. بهداشت ‌روان، دانش و هنری است که به افراد کمک می‌کند تا با ایجاد روش هایی صحیح از لحاظ روانی و عاطفی بتوانند ‌با محیط خود سازگاری نموده و راه حل های مطلوب تری را برای حل مشکلاتشان انتخاب نمایند.

همان طور که ملا‌حظه کردید بهداشت روانی افراد متاثر از عوامل متعددی می باشد، اگر چه این عوامل به صورت جداگانه مورد مطالعه قرار ‌می‌گیرند ولی در واقع این موضو ع چند وجهی متاثر از یکدیگر است بدین معنی که افراد به علت شرایط محیطی ‌یاعوامل فردی، تعادل و آرامش روحی شان دچار تغییراتی می‌شود و هر چه شدت این عوامل زیادتر باشد، تاثیر ‌و تهدید آن بیشتر خواهد بود. عواملی همچون : عدم برآورده شدن نیازهای اولیه، ناکامی، استرس، یادگیری، ‌مسائل اجتماعی و رسانه های جمعی و... از عمده ترین تاثیرگذاران بر بهداشت روانی هستند.‌از طرف دیگر، داشتن برخی از ویژگی های فردی از قبیل اعتماد به نفس، حمایت‌های اجتماعی و خانوادگی، توانایی ‌در حل مسئله، توانایی برقراری رابطه با نزدیکان و صحبت کردن در مورد مشکلات ، سخت رویی، تاب آوری ‌و... جزء ویژگی هایی است که اگر افراد برخوردار از آنها باشند می توانند در موقعیت‌های پر استرس با موفقیت ‌بیرون آمده و حتی از این شرایط سخت و بغرنج دستاوردهای مفیدی نیز کسب کنند.‌تاب آوری از جمله این ویژگی های بسیار مهم است که می تواند در بالابردن سطح بهداشت روانی افراد تاثیر‌به سزایی داشته باشد. در ادامه به توضیح بیشتری در مورد این ویژگی می پردازیم:‌

تاب آوری چیست؟

تاب آوری ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی در ترمیم خویشتن است. این ظرفیت انسان ‌می تواند باعث شود تا او پیروزمندانه از رویدادهای ناگوار بگذرد و علیرغم قرار گرفتن در معرض تنش های ‌شدید، شایستگی اجتماعی، تحصیلی و شغلی او ارتقا یابد.‌تاب آوری نوعی ویژگی است که از فردی به فردی دیگر متفاوت است ومی تواند به مرور زمان رشد کند یا ‌کاهش یابد و براساس خود اصلاح گری فکری و عملی انسان، در روند آزمون و خطای زندگی شکل می گیرد.‌در بررسی های به عمل آمده بر روی کودکانی که در شرایط پر خطر (خانواده های از هم گسیخته، اعتیاد، فقر، ‌سوء رفتار با کودک، محله های جرم خیز و...) قرار دارند، بالغ بر ۳۰ درصد این افراد ( چند برابر افراد عادی‌)در آینده ، شرایط نابسامانی پیدا کردند، اما حداقل بین ۵۰ تا ۷۰ درصد نوجوانان پرورش یافته در چنین شرایطی ‌نه تنها تحت تاثیر قرار نگرفتند، بلکه توان اجتماعی خود را بهبود بخشیده و به زندگی موفقی (حتی بالاتر از افراد ‌عادی) دست یافتند، چنین افرادی را تاب آورمی نامند.‌با توجه به مطالبی که عنوان شد شاید این سوال نیز به ذهن شما خطور کرده باشد که افراد تاب آور، دارای چه ‌ویژگی های منحصر به فردی هستند که نحوه زندگی کردن و رویارویی آنها با شرایط دشوار زندگی از دیگران ‌متمایز است و موجب شده که در شرایط مساوی با دیگران، از سطح زندگی بالاتر و موفقیت آمیزتری برخوردار ‌شوند؟ پاسخ سوال شما در ادامه عنوان شده است:‌

● ویژگی های افراد تاب آور

۱) احساس ارزشمندی : پذیرفتن خود به عنوان فردی ارزشمند‌ و احترام قائل شدن برای خود و توانایی هایشان.‌بی قید و شرط دوست داشتن و سعی در شناخت نقاط مثبت خود و پرورش دادن آنها و از طرف دیگر شناخت نقاط ‌ضعف خود و کتمان نکردن آنها. علاوه بر آن سعی می کنند که این نارسایی ها را با واقع بینی بر طرف کرده و ‌در غیر این صورت با این ویژگی ها کنار می آیند.

۲) مهارت در حل مسئله : افراد تاب آور ذهنیتی تحلیلی- انتقادی نسبت به توانایی های خود و شرایط موجود ‌دارند، در مقابل شرایط مختلف انعطاف پذیر می باشند و توانایی شگفت انگیزی درباره پیدا کردن راه حل‌های مختلف درباره یک موقعیت یا مسئله خاص دارند. همچنین توانایی ویژه ای در تجزیه و تحلیل واقع بینانه مشکلات شخصی ‌و پیدا کردن راه حل های فوری و راهبردهای دراز مدت برای حل و فصل مشکلاتی که به آسانی و سریع حل نمی ‌شوند را دارا هستند.

‌‌۳)‌ کفایت اجتماعی : این دسته از افراد مهارت های ارتباط با دیگران را خیلی خوب آموخته اند.آنها می توانند در ‌شرایط سخت هم شوخ طبعی خودشان را حفظ کنند، می توانند با دیگران صمیمی شوند و درمواقع بحرانی از ‌حمایت اجتماعی دیگران بهره ببرند؛ ضمن اینکه این گونه آدم ها می توانند سنگ صبور خوبی باشند، وقتی ‌برایشان حرف می زنید خوب گوش می دهند و خودشان را جای شما می گذارند. در ضمن آنها طیف ‌وسیعی از مهارت ها و راهبردهای اجتماعی شامل مهارت‌های گفتگو، آمادگی برای گوش ‌دادن به دیگران واحترام گذاشتن به احساسات و عقاید دیگران که در تعاملات اجتماعی بسیار مهم است را دارا ‌هستند.

‌۴) خوش بینی : اعتقاد راسخ به اینکه آینده می تواند بهتر باشد ،‌ احساس امید و هدفمندی و باور به اینکه می توانند ‌زندگی و آینده خود را کنترل کنند و موانع احتمالی نمی تواند آنها را متوقف سازد.

‌۵) همدلی : تاب آورها دارای توانایی برقراری رابطه توام با احترام متقابل با دیگران هستند که موجب به هم ‌پیوستگی اجتماعی یعنی احساس تعلق به افراد، گروه ها و نهادهای اجتماعی می شود.‌

● نقش محیط در تاب آوری

علاوه بر ویژگی های فردی که در مورد تاب آوری بیان شد، ذکر این مطلب، مهم به نظر می رسد که برخی از ‌مولفه های محیطی در رشد و پرورش افراد تاب آور موثر هستند. این ویژگی ها عبارتند از:

‌۱) روابط حمایت گر و توام با توجه و وجود شبکه ای از افراد که از یکدیگر حمایت می کنند.

۲) معیارها و انتظارات بالا اما معقول خانواده و جامعه در مورد رفتار فرد.

۳)‌ ایجاد فرصت مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی توسط والدین برای فرزندان.

ذکر این مطلب ضروری به نظر می‌رسد که تاب آوری فقط داشتن فهرستی از ویژگی ها نیست بلکه یک ‌فرآیند است که در زندگی واقعی <تاب آفرینی> نامیده می شود. همه انسان‌ها دارای توانایی ذاتی برای تاب آوری ‌هستند اما رفتار تاب آورانه، رفتاری اکتسابی و یادگیرانه است. برخی از ویژگی ها ی تاب آوری درونی است و ‌انسان آن را دارد یا می تواند به دست بیاورد اما بعضی دیگر، فقط با پرورش افراد در محیطی تاب آفرین ( مانند ‌خانه و مدرسه) به دست می آید. بنابراین توصیه می شود که برای بهبود سطح کیفی بهداشت ‌روانی خود به این موارد توجه داشته باشید:‌ در رویارویی با عوامل تنش زا به نقاط قوت افراد، خانواده، مدرسه، محیط و جامعه توجه شود، یعنی در برابر ‌موقعیت‌های مختلفی که برای شما پیش می آید به جای اینکه به نقاط ضعف و ناتوانایی های خود تمرکز داشته باشید ‌به فرآیند حل مسئله بپردازید یعنی به تعریف دقیق مشکل یا مشکلات پرداخته تا دقیقاً بدانید مشکلات فعلی شما چه ‌چیزهایی هستند و بتوانید هر کدام رادریک سطر توضیح دهید.

‌سپس به اولویت بندی مشکلات پرداخته و بدانید کدام مشکلات مهم تر یا فوری تر هستند و باید تا دیر نشده فکری ‌به حالش بکنید و کدام مشکلات مزمن تریا بی اهمیت تر هستند، سپس برای حل مشکل فکر کنید و هر راه حلی که به ذهنتان می رسد یادداشت کنید. از ساده ترین و خنده دارترین گرفته تامعقول ترین راه حل ها، همه را فهرست ‌کنید و در مرحله بعد به اولویت بندی راه حل ها بپردازید و به راه حل هایی که در اختیار دارید امتیاز مثبت و ‌منفی بدهید وآنها رابراساس بیشترین نمره ای که می گیرند، اولویت بندی کنید.