۱۴ اردیبهشت ـ ۴ می ـ پاپ سرزمین های مردم را به اسپانیا و پرتغال بخشید!!

چهارم ماه مه ۱۴۹۳ و پس از بازگشت كریستوفر كلمبوس از نخستین سفر خود به قاره غربی (آمریكا) كه جزایر آنتیل، كوبا و دومینیكن امروز را بازدید كرده بود، با توجه به این كه قبلا هم پرتغالی …

چهارم ماه مه ۱۴۹۳ و پس از بازگشت كریستوفر كلمبوس از نخستین سفر خود به قاره غربی (آمریكا) كه جزایر آنتیل، كوبا و دومینیكن امروز را بازدید كرده بود، با توجه به این كه قبلا هم پرتغالی ها در قسمت شرقی جهان راههای دریایی را یافته و به سرزمین هایی رسیده بودند، این سرزمین ها را میان این دو كشور كاتولیك مذهب تقسیم كرد و طی فرمانی به آنها بخشید!. خط تقسیم، شمالی ـ جنوبی بود و از میان اقیانوس اطلس و فاصله بین جزایر آزور و دماغه سبز می گذشت.

قسمت غربی شامل همه قاره آمریكا سهم اسپانیا و قسمت شرقی شامل جزایر واقع در اقیانوسهای هند و آرام و اطلس شرقی به پرتغال تعلق گرفت، حال آن كه این سرزمین ها دارای سكنه، تمدن درخشان و حكومت بودند. مكزیك و پرو با آن تمدن درخشان قدیمی سهم اسپانیا و اندونزی و فیلیپین و حتی جزایر خلیج فارس سهم پرتغال شده بودند!. این تقسیم و سهمیه بندی كه لكه تاریكی در تاریخ بشر است هنگامی صورت گرفت كه هنوز اسپانیایی ها بیشتر نقاط قاره آمریكا ازجمله مكزیك و سرزمین های واقع در منطقه آندز را ندیده بودند و پرتغالی به اندونزی نرسیده بودند.

بعدا چون پرتغالی ها در منطقه اسپانیا به برزیل رسیدند و اسپانیا در منطقه پرتغال به فیلیپین، آن دو دولت كاتولیك این دو سرزمین را با هم معامله (مبادله) كردند و پرتغال صاحب برزیل شد و فیلیپین كه نام پادشاه وقت اسپانیا بر آن نهاده شده به اسپانیا تعلق گرفت. در این میان پاپ وقت كه خود اسپانیایی بود برای انگلستان و هلند كه كاتولیك نبودند سهمی در نظر نگرفت و فرانسه كاتولیك هنوز بفكر رفتن به دریاهای دور دست نیفاده بود.