درمان سندروم قبل از قاعدگی، رژیم غذایی مناسب

 اغلب زنان قبل از عادت ماهیانه خود برخی علائم روحی یا فیزیکی را تجربه می‌کنند اما در برخی زنان این علائم شدید است. این علائم تحت عنوان سندرم پیش از قاعدگی (PMS) شناخته می‌شوند. علائم PMS معمولا 2تا1 هفته قبل از آغاز چرخه عادت ماهیانه شروع و بعد از شروع عادت ماهیانه به طور کامل برطرف می‌شوند.  
علت دقیق بروز PMS مشخص نیست اما در صورت عدم تخمک‌گذاری رخ نمی‌دهد و به نظر می‌رسد که با میزان هورمون‌ها در خون مرتبط نباشد. با این حال، تصور می‌شود هورمون‌های تولید شده توسط تخمدان‌ها، به خصوص پروژسترون، با استفاده از پیام‌رسان‌های شیمیایی در مغز که تحت عنوان نوروترانسمیتر شناخته می‌شوند، بروز علائم PMS را تحریک می‌کند. علائم PMS در بین زنان متفاوت است و حتی می‌تواند در یک شخص از یک ماه تا ماه بعد تفاوت داشته باشد.
علائم PMS عبارتند از: نوسانات خلقی، تحریک‌پذیری، افزایش اشتها، تمایل به مصرف کربوهیدرات، سردرد و نفخ. ابتلا به سایر بیماری‌ها مانند دیابت، سندرم روده تحریک‌پذیر و آلرژی غذایی می‌تواند شخص را نسبت به PMS مستعدتر سازد. تحقیقات نشان داده در زنانی که فاکتورهای التهابی بالاتری دارند، علائم PMS شدیدتر است.
پیروی از وعده‌های غذایی منظم که شامل انواع متنوعی از مواد غذایی است و پرهیز از مصرف بیش از حد نمک، کافئین و چربی‌های اشباع و ترانس توصیه می‌شود.
قبل از شروع چرخه قاعدگی ممکن است احتمال نوسان در قند خون افزایش یابد. این حالت به خصوص بعد از مصرف مواد غذایی با شاخص گلیسمی (GI) بالا مانند نان سفید و نوشیدنی‌های شیرین مشاهده می‌شود. استفاده از مواد غذایی دارای شاخص گلیسمی پایین مانند غلات سبوس‌دار می‌تواند با حفظ قند خون به کاهش علائم PMS کمک کند. همچنین مشاهده شده رژیم غذایی با نمایه گلیسمی (GL) پایین که در آن هم GI و هم مقدار کربوهیدرات در نظر گرفته شده، می‌تواند سبب کاهش التهاب شود. این امر به نوبه خود به کاهش علائم PMS کمک می‌کند.
دریافت مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D از طریق رژیم غذایی با کاهش بروز PMS مرتبط است. برخی شواهد نشان می‌دهد دریافت روزانه 1000 میلی‌گرم مکمل کلسیم همراه با 10 میکروگرم ویتامین D می‌تواند به تسکین دردهای پیش از قاعدگی کمک کند. بهتر است کلسیم مورد نیاز از طریق مصرف مقادیر کافی لبنیات کم‌چرب و شیر سویای غنی شده با کلسیم تامین شود. اگر قادر به دریافت کافی ویتامین D از مواد غذایی، مانند ماهی، تخم مرغ و لبنیات غنی شده با ویتامین D نیستید، می‌توانید روزانه 10 میکروگرم مکمل ویتامین D دریافت کنید.
رژیم غذایی غنی از ویتامین B1 و B2 می‌تواند تا 35 درصد بروز PMS را بکاهد. با این حال، مشخص شده دریافت مکمل این دو ویتامین تاثیری بر میزان PMS ندارد. بنابراین مصرف مقادیر کافی مواد غذایی حاوی این ویتامین‌ها مانند غلات سبوس‌دار، انواع گوشت، لبنیات کم چرب و حبوبات توصیه می‌شود.
دریافت کم آهن و روی می‌تواند با افزایش احتمال PMS مرتبط باشد. بعد از تخمک‌گذاری میزان هورمون پروژسترون افزایش یافته و سبب آماده‌سازی رحم برای باروری و افزایش متابولیسم می‌شود. درصورتی که بارداری رخ ندهد قاعدگی شروع می‌شود.
در فاز لوتئال اکثر زنان به خصوص زنان مبتلا به PMS احساس گرسنگی بیشتری دارند. به نظر می‌رسد افزایش میزان متابولیسم بدن و درنتیجه افزایش مختصر نیاز به انرژی در بروز این گرسنگی نقش داشته باشد. هرچند میزان افزایش کالری مصرفی بین زنان در این دوران متفاوت است اما غالبا حدود 250 کیلوکالری انرژی بیشتری دریافت می‌کنند که می‌تواند سبب اضافه وزن شود. از سوی دیگر، چاقی به علت افزایش التهاب با بروز PMS مرتبط است. بنابراین درمان اضافه وزن می‌تواند به کاهش علائم PMS کمک کند. باید توجه داشت که معمولا 4تا3 ماه پس از تغییر رژیم غذایی بهبودی در علائم مشاهده می‌شود.