چند نكته برای قلعه نویی

قلعه نویی بیش از هر چیز به آرامش و تمركز فكری نیاز دارد تا از این خاكریز كوتاه به سلامت عبور كند عبور از سوریه دستاوردهای مهمی برای قلعه نویی خواهد داشت و روحیه همه بازیكنان و مربیان و در رده های بالاتر سران فدراسیون را دوچندان خواهد كرد

عصر فردا، تیم ملی ایران در اولین بازی رسمی بعد از تغییر در نیمكت مربیگری به دیدار سوریه خواهد شتافت. این اولین بازی رسمی امیر قلعه نویی سكاندار جدید تیم ملی است و مثل همه «اولین بازی ها» حساسیت ها و نگرانی های زیادی در ذهن قلعه نویی وجود دارد. او در اولین بازی كه البته بازی سختی هم به نظر نمی آید ملزم به نتیجه گیری است تا صعود ایران به مرحله نهایی جام ملت های آسیا به دست انداز نیفتد.

قلعه نویی بیش از هر چیز به آرامش و تمركز فكری نیاز دارد تا از این خاكریز كوتاه به سلامت عبور كند. عبور از سوریه دستاوردهای مهمی برای قلعه نویی خواهد داشت و روحیه همه بازیكنان و مربیان و در رده های بالاتر سران فدراسیون را دوچندان خواهد كرد. اما همین بازی به ظاهر ساده اگر با هوشمندی و حسابگری همراه نباشد ممكن است موج جدیدی از انتقادات بیرونی و واكنش های درونی را در تیم ملی برانگیزد. بی شك سرمربی تیم ملی به بیشتر مسائل و حواشی تیم ملی آشنا است اما در این میان ظرائفی وجود دارد كه یادآوری آنها به امیر قلعه نویی ضروری به نظر می رسد.

۱. داستان بازوبند كاپیتانی برای سه بازی آتی تیم ملی از آن داستان هایی است كه قطعا با مسائل بغرنجی مواجه خواهد شد، اگر رویه و رفتار درستی نسبت به آن اتخاذ نشود. طبق اطلاعات رسیده برای بازوبند كاپیتانی، امیر قلعه نویی روی علی كریمی بیش از سایرین حساب كرده و شاید مهمترین دلیل آن سپردن مسئولیت به بازیكنی است كه حواشی زیادی در جام جهانی ایجاد كرد. از طرف دیگر حضور محمود فكری در تیم ملی هم این ظن را تقویت می كند كه ممكن است كاپیتان استقلال برای خداحافظی از تیم ملی برای یك بار هم كه شده بازوبند ملی را به دست چپ بیاویزد. اما در واقع این مهدی مهدوی كیا است كه با توجه به جمیع جهات بیشترین شایستگی حداقل در عرف بین المللی را برای رهبری تیم در زمین دارد.

حتی اگر امیر قلعه نویی دلایل خاصی برای سپردن بازوبند به كس دیگری داشته باشد باید صراحتا و به صورت شفاف بیان كند و حتی كاپیتان اول و دوم را در تمرین تیم ملی به همه معرفی كند تا بعدا باعث ایجاد كدورت و دلخوری نشود. طبیعی است كه حرمت گذاشتن به كسوت بازیكنان مطلوب همه اهالی فوتبال و تماشاگران است.

۲. وحید هاشمیان غایب بزرگ تیم ملی در برابر سوریه خواهد بود. بی تردید غیبت او برای اهالی فوتبال چندان مطلوب نیست اما حضور نیافتن او در ایران فی نفسه ضرر چندانی برای تیم ملی ندارد. مربیان تیم ملی باید مانع از ایجاد جو ناسالم و ناصواب علیه او شوند. به هرحال هاشمیان در شرایط خاصی به سر می برد و قطعا با محاسبه اوضاع و احوالش در آلمان از بازی برای تیم ملی عذر خواسته است. چه دلیلی دارد كه فی الفور انگ «وطن فروشی» به او بزنند و آینده او را هم زیر سئوال ببرند.

در این راستا فدراسیون و كادر فنی تیم ملی باید با ظرافت و سیاست، هم منافع تیم ملی را تحصیل كنند و هم شرایط روحی و روانی وحید را برای بازی های بعدی بهتر سازند. اگر وحید هاشمیان انگیزه مناسبی برای بازی با سوریه ندارد باید رگ غیرت او را برای بازی با كره جنوبی تحریك كرد. هاشمیان به هر حال سرمایه تیم ملی است و باید او را حفظ كرد. كادر فنی باید این موضوع را در نظر بگیرد كه همه را نمی شود با یك چوب راند. وحید هم پسر ایران است منتها با خصوصیات و روحیات خودش.