صمیمی ترین مکان دنیا

با تدبیر و تدبر می توان محیط خانواده را صمیمی کرد و محیط خانه را به دلنشین ترین جا برای همه افراد ‌خانواده تبدیل کرد. می توان کاری کرد تا فرزندان درد دل هایشان را با والدین مطرح …

با تدبیر و تدبر می توان محیط خانواده را صمیمی کرد و محیط خانه را به دلنشین ترین جا برای همه افراد ‌خانواده تبدیل کرد. می توان کاری کرد تا فرزندان درد دل هایشان را با والدین مطرح کنند و حرف هایشان را ‌بزنند واگر چیزی می خواهند ، از والدین بخواهند. ‌گاهی می شنویم که پدری با پسر جوانش دوست است یا با او به مسافرت می رود، راه می رود و درد دل می کند؛ ‌اما گاهی رابطه ها تشریفاتی است . احوالی پرسیده می شود و به سلام و علیکی قانع هستند؛ یعنی آن قدر فاصله ‌زیاد است که حرفی برای گفتن ندارند و صمیمیت وجود ندارد. ‌برای ایجاد محیطی آرام و صمیمی، این اصول می تواند کارگشا باشد:

‌۱) وجود صمیمیت بین پدر و مادر: ‌اگر می خواهیم فرزندان با ما صمیمی بوده و همکاری و اطاعت داشته باشند، باید خودمان با هم صمیمی باشیم .‌‌ عمل صمیمانه اعضای خانواده می تواند راه و جهت صحیح را به فرزندان منتقل کند. حضرت علی علیه السلام‌ می فرمایند : "‌مردم را با غیر زبانتان - عملا - به خوبی ها دعوت نمایید.‌"

۲) ‌هوشیاری، دقت و حسابگری: ‌اگر فرزند احساس کند اولیایش انسان های هوشیار و مشکل گشایی هستند ، در آن ها ایجاد صمیمیت و اعتماد می شود. اگر خانواده، ساده لوح و ضعیف باشد، فرزندان احساس صمیمیت نمی کنند ، موضع گیری ‌می کنند و کار خودشان را انجام خواهند داد.

‌۳) ‌ رفتار اخلاقی و شخصیت تربیتی: ‌باید فرزندان خاطره خوبی از رفتار اخلاقی و شخصیت تربیتی والدین داشته باشند و احساس کنند که والدینشان ‌راستگو ، عادل و رستگارند.‌

۴) برخورد منطقی با خطاهای فرزندان: ‌نباید با دیدن کوچک ترین تخلف فرزند ، عکس العمل شدید نشان داد. برخورد منطقی با خطاها و لغزش فرزندان از ‌اصول مهم ایجاد صمیمیت است.‌

۵) ‌ بها دادن به نقاط قوت فرزندان: ‌امتیاز دادن و تشویق کردن فرزندان در برابر کارهای مثبت ، نقش ارزنده ای در ایجاد صمیمیت دارد.

‌۶) ‌ ایجاد محیطی صمیمانه برای بحث و گفتگو: والدین باید وقت کافی در اختیار فرزندان بگذارند، برای آن ها قصه و داستان بگویند ، موضوعی را طرح و ‌پیرامون آن به بحث و گفتگو بپردازند. موقع صحبت کردن فرزند ، کاملا گوش دهند ، به او نگاه کنند و لبخند بزنند و ‌به بحث و بررسی موضوع بپردازند.

‌۷) نظرخواهی از فرزندان در امور خانواده ‌: این روش برای پرورش شخصیت فرزندان بسیار سازنده است ؛ زیرا آنها نیز دارای فکر و عقیده اند و دوست ‌دارند در خانواده با آن ها مشورت شود که اگر به این مهم توجه شود به تدریج در هنگام مشکلات ‌شخصی، برای مشورت به سراغ خانوادهمی آیند و به سوی غریبه ها و بیگانگان نخواهند رفت .

‌۸)‌ ایجاد محیط همکاری و تقسیم مسئولیت: ‌کارها را باید خیلی منطقی و عادلانه تقسیم کرد. اگر تقسیم کار نباشد وبی حساب عمل شود گاهی غیر عادلانه ‌کاری به یکی از فرزندان تحمیل می شود و نتایج بدی را به بار می آورد.

‌۹)‌ رعایت عدالت در بین فرزندان: ‌اگر می خواهیم فرزندانی وفادار و صمیمی داشته باشیم باید با آنها رفتار عادلانه داشته باشیم.‌

۱۰)‌ ایجاد جهان بینی مشترک بین افراد خانواده: ‌ما کتاب هایی خوانده ایم ، مطالبی شنیده ایم و جلساتی رفته ایم که فرزندان ما با آنها آشنا نیستند.آنان کتاب های ‌دیگری می خوانند، جلسات دیگری می روند و تلقی و برداشت های ما با هم متفاوت می شود.در نتیجه ، رفته ‌رفته فاصله ما با آنان بیشترمی شود. باید به همدیگر نزدیک شویم تا به تدریج به جهان بینی مشترکی دست پیدا کنیم. ‌